Με τη συμπλήρωση των 69 χρόνων από το αποτρόπαιο έγκλημα των ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, στις 6 και 9 Αυγούστου 1945, η σημερινή πραγματικότητα των συνεχιζόμενων ιμπεριαλιστικών πολέμων σε πολλές γωνιές του πλανήτη επιβεβαιώνει ότι ο καπιταλισμός και ο ανταγωνισμός των μονοπωλιακών ομίλων μόνο δεινά φέρνουν στους λαούς. Το 1945 ενώ ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος είχε ουσιαστικά τελειώσει, με την είσοδο του Σοβιετικού Στρατού στο Βερολίνο και την υπογραφή της συνθηκολόγησης της Γερμανίας στις 9 Μάη, ενώ ήταν αναμενόμενη η παράδοση της Ιαπωνίας, οι ΗΠΑ προχώρησαν με τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι στο ολοκαύτωμα τουλάχιστον 300.000 ανθρώπων και χιλιάδων άλλων που βίωσαν και βιώνουν τις συνέπειες της ραδιενέργειας. Το έγκλημα αυτό δεν είχε άμεσο στρατιωτικό στόχο, αλλά εξέφραζε την προσπάθεια επιβολής των ΗΠΑ στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα που διαμορφωνόταν μεταπολεμικά και κυρίως μια προσπάθεια τρομοκράτησης της ΕΣΣΔ, των Λαϊκών Δημοκρατιών, αλλά και των εργατικών - λαϊκών κινημάτων σε όλο τον κόσμο, που με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές είχαν δώσει τη μάχη ενάντια στο φασισμό.

Αλλωστε ο ίδιος ο πόλεμος, η προετοιμασία της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας από τους μονοπωλιακούς ομίλους της, με τη στήριξη και άλλων ιμπεριαλιστικών χωρών (Αγγλία, ΗΠΑ, Γαλλία), τον ίδιο στόχο είχαν: Την καταστροφή του πρώτου τότε στον κόσμο σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, και το μοίρασμα εδαφών και αγορών. Ο προσωρινός συμβιβασμός των ιμπεριαλιστών με την ΕΣΣΔ, στο πλαίσιο του αντιναζιστικού συνασπισμού, ήταν φανερό ότι δεν αναιρούσε την αντιπαράθεση των δύο συστημάτων.

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι δε σταμάτησαν την περίοδο 1945-1991. Ομως μετά από την αντεπανάσταση και την ανατροπή της ΕΣΣΔ και των σοσιαλιστικών χωρών εντάθηκε ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη για τον έλεγχο αγορών, πηγών Ενέργειας και των δρόμων μεταφοράς τους. Με αποτέλεσμα νέα αιματοκυλίσματα των λαών. Τι άλλο εκτός από ακριβώς αυτό είναι οι επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Ουκρανία, στην Αφρική και σε ολόκληρο τον κόσμο;

Το ελληνικό κεφάλαιο, στηρίζοντας τη στρατηγικής σημασίας συμμετοχή της χώρας στις διάφορες λυκοσυμμαχίες, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, διεκδικεί - στο μέτρο βεβαίως των δυνάμεών του, με βάση τη συγκεκριμένη οικονομική και πολιτική του δύναμη και θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα - συμμετοχή στο μοίρασμα των αγορών. Γι' αυτόν το λόγο η Ελλάδα συμμετέχει σε όλους τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.

Τέτοιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι: Η παραχώρηση από τις αστικές κυβερνήσεις των λιμανιών, του εδάφους και του αέρα για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η συμμετοχή στις επεμβάσεις σε Αφγανιστάν και Ιράκ, στη Σομαλία, η στήριξη των εθνικιστών και φασιστών της Ουκρανίας που αιματοκυλούν το λαό στις ανατολικές επαρχίες, η στενή οικονομική και στρατιωτική συνεργασία με το Ισραήλ που ασκεί εγκληματική πολιτική στην Παλαιστίνη, που μόνο στην τελευταία επιδρομή σκότωσε τουλάχιστον 1.867 ανθρώπους (το 1/3 παιδιά, βρέφη και γυναίκες), η συμμετοχή στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με τον επιτελικό ρόλο του Στρατηγείου της Λάρισας κ.ά.

Ολα αυτά είναι επαρκείς λόγοι για να δυναμώσει η πάλη του λαού μας ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία των εργατών και των άλλων λαϊκών στρωμάτων για την οριστική ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, που είναι η αιτία των επεμβάσεων και της φτώχειας και δυστυχίας των λαών. Το προσκλητήριο σήμερα της ΕΕΔΥΕ στην Ακρόπολη στην Αθήνα και στο Αγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη είναι ένας ακόμα σταθμός σε αυτή την πάλη.