Είναι εύλογοι οι αστικοί προβληματισμοί για την ανασύνταξη του αστικού πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις του ΚΚΕ ότι η κατάσταση θυμίζει κινούμενη άμμο. Παρόλο που από τη μια είναι σαφής η προσπάθεια ενίσχυσης του διπολισμού ανάμεσα στη ΝΔ και το ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη συνεχίζει το «πρόβλημα» για τα αστικά επιτελεία ότι μέχρι σήμερα αυτός ο διπολισμός δεν είναι τόσο ισχυρός. Δεν εγκαταλείπονται έτσι και άλλα σενάρια που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, ακόμα και η προοπτική κυβέρνησης με τη συμμετοχή τμημάτων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, υπό προϋποθέσεις. Αλλωστε, αυτό το σενάριο δεν ρίχτηκε πρώτη φορά αφού τόσο στελέχη της ΝΔ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ φλέρταραν με μια τέτοια άποψη. Μην ξεχνάμε ότι ένα μέρος της κριτικής που άσκησε η ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ενώ σωστά τα είπε ο Αλ. Τσίπρας στο Τέξας, εντούτοις ο ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό πρέπει να ασκήσει μια πιο εποικοδομητική αντιπολίτευση ως υποψήφιος διαχειριστής.

Στην ίδια, άλλωστε, κατεύθυνση ήταν και νουθεσίες προς τον ΣΥΡΙΖΑ από τμήμα του αστικού Τύπου. Η απαίτηση είναι σαφής: Χρειάζονται σταθερές κυβερνήσεις αστικής διαχείρισης, που, όμως, να έχουν διευρυμένη λαϊκή στήριξη. Αυτό είναι το πρόβλημα που μπαίνει για επίλυση μπροστά σε όλη τη διαδικασία αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Τα ερωτήματα που τους απασχολούν είναι πολλά: Τι θα γίνει με τη λεγόμενη κεντροαριστερά; Θα μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να παίξει το ρόλο της «νέας σοσιαλδημοκρατίας»; Θα διαμορφωθούν νέα κόμματα «στα δεξιά» της ΝΔ; κ.ά. Τα διλήμματα παγίδευσης του λαού ποικίλλουν, από την αποπροσανατολιστική αντιπαράθεση «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών» δυνάμεων μέχρι τους διαγκωνισμούς για το ποιος (ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ) εγγυάται τη «σταθερότητα», την «ομαλότητα», τη «δημοκρατία» και την «ανάπτυξη». Τις τελευταίες μέρες, έχουν δει το φως δημοσιεύματα που αφορούν σε: Προτάσεις για επανένταξη της ΔΗΜΑΡ στο κυβερνητικό σχήμα, συνεργασία ΑΝΕΛ - ΣΥΡΙΖΑ στις τοπικές εκλογές, εσωτερικές αντιπαραθέσεις στο ΠΑΣΟΚ, συγκρότηση της «κίνησης των 58» σε ενιαίο φορέα κ.ά. Με δεδομένο ότι όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, παρά τις ιστορικές - ιδεολογικές διαφορές τους, κινούνται μέσα στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο, που καθορίζεται από τα όρια της στρατηγικής του κεφαλαίου, της εξουσίας των μονοπωλίων, το μονόδρομο της ΕΕ και της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, όλες οι ανακατατάξεις είναι πιθανές. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει πεντακάθαρο ότι θετικές εξελίξεις για αλλαγή συσχετισμών υπέρ του λαού βρίσκονται έξω από αυτό το πλαίσιο και από αυτές τις διεργασίες. Βρίσκονται στην ενίσχυση του ΚΚΕ παντού, βρίσκονται στο δρόμο της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της λαϊκής συμμαχίας.