Με την υπόσχεση ότι το έγκλημα δεν πρέπει να γίνει ένα ξερό και τυπικό μνημόσυνο και ότι το «συνεχίζουμε» δεν μπορεί να είναι κενό από πράξεις, ολοκληρώθηκε την Παρασκευή το βράδυ, η μεγάλη πολιτική - πολιτιστική εκδήλωση που διοργάνωσαν στο Κηποθέατρο Νίκαιας οι Κομματικές Οργανώσεις Κοκκινιάς του ΚΚΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από το ιστορικό Μπλόκο της Κοκκινιάς. Με υψωμένες γροθιές, ο κόσμος που συμμετείχε στην εκδήλωση έγινε ένα με την θεατρική ομάδα της Λαϊκής Επιτροπής, τραγούδησαν όλοι μαζί το «παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους» και φώναξαν το σύνθημα «9 δεκαετίες αγώνας και θυσία το ΚΚΕ στην πρωτοπορία».

Η εκδήλωση ξεκίνησε με την ομιλία του Γραμματέα της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ, Βαγγέλη Μαρούπα, που μίλησε για την «έκταση του εγκλήματος που δεν χωρά εύκολα ο ανθρώπινος νους», αλλά όπως είπε, «δε χωρά και το μεγαλείο της ψυχής εκείνων που μπροστά στα βασανιστήρια, μπροστά στο φάσμα της εκτέλεσης, στάθηκαν αλύγιστοι, στάθηκαν όρθιοι, στάθηκαν περήφανοι απέναντι στα ιδανικά τους, απέναντι στο λαό. Γιατί στο λαό της Κοκκινιάς, στο λαό της Ελλάδας που δεινοπάθησε τα χρόνια της κατοχής, που πάλεψε τους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους, σε αυτούς είχαν να δώσουν λογαριασμό».

Και συνέχισε: «Το χτύπημα που δέχτηκε το Κόμμα, ο ΕΛΑΣ, το ΕΑΜ, το κίνημα τον Αύγουστο του '44 ήταν μεγάλο. Γιατί στην Κοκκινιά είχε μια από τις μεγαλύτερες Οργανώσεις το ΚΚΕ, μια από τις καλύτερες οργανώσεις το ΕΑΜ. Υπήρχε ισχυρός ΕΛΑΣ. Αυτή την οργάνωση του λαού της Κοκκινιάς ήθελαν να χτυπήσουν οι Γερμανοί. Γιατί, αφενός σε μια πολύ μεγάλη λαϊκή συνοικία δεν μπορούσαν οι κατακτητές και οι συνεργάτες τους να ελέγξουν την κατάσταση. Αφετέρου ήθελαν το πέρασμα για τον Πειραιά και το λιμάνι να είναι σίγουρο και ασφαλές. Και αυτό η ύπαρξη του ΕΛΑΣ, του ΕΑΜ, η παλλαϊκή δράση με ψυχή και μπροστάρη το ΚΚΕ δεν το άφηνε. Αλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι οι ναζί και οι γερμανοτσολιάδες είχαν επιχειρήσει ξανά να χτυπήσουν την Κοκκινιά. Αξέχαστη, τοποθετημένη στα κατορθώματα του λαού μας είναι η μάχη της Κοκκινιάς το Μάρτη του '44».

Γιατί, όπως είπε ο ομιλητής «Αυτό είναι το ΚΚΕ. Είναι οι νεκροί του, τα παιδιά της εργατικής τάξης και του λαού που παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, που με ανιδιοτέλεια ρισκάρουν τα πάντα για να είναι ο λαός μας αφέντης στον τόπο του, αφέντης του πλούτου που παράγει. Είναι το Κόμμα που όσο και να το χτυπάνε μένει αλύγιστο, συνεχίζει αταλάντευτα την πάλη του, όσο μεγάλες και να φαντάζουν οι δυσκολίες. Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι γιατί έχει την πιο προοδευτική, την πιο πρωτοπόρα ιδεολογία που έχει συλλάβει η ανθρώπινη σκέψη, την κομμουνιστική ιδεολογία. Γιατί έχει πρωτοπόρα επαναστατική δράση και γραμμή, σε αντιστοιχία με την πρωτοπόρα θεωρία του. Το ΚΚΕ είναι αυτό που είναι σήμερα γιατί έχει χιλιάδες νεκρούς και θυσίες κατατεθειμένες στο λαό μας, αλλά κύρια γιατί τιμά με πράξεις τους αγώνες, τους νεκρούς και τις θυσίες με τη σύγχρονη δράση του».

Επιπρόσθετα, ο Γραμματέας της ΤΕ Πειραιά του ΚΚΕ, κάνονας αναφορά στη σημερινή ζωή που ζούμε που δε μας ικανοποιεί, δε μας αξίζει, πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει, υπογράμμισε ανάμεσα σε άλλα ότι «το αστικό πολιτικό σύστημα θα δοκιμάσει διάφορα μασκαριλίκια για να ξεγελάσει το λαό, για να ενισχύσει αυταπάτες, για να μπορέσει η αστική τάξη πιο εύκολα να προωθήσει τη στρατηγική της. Σε αυτήν την κατεύθυνση νέα κόμματα μπορεί να φτιαχτούν, νέες συμμαχίες που ως προηγούμενα φάνταζαν ανίερες θα γίνουν. Η πείρα λέει και το εξής: αναδιάταξη του πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να γίνει χωρίς χτύπημα στο ΚΚΕ». «Είναι πιθανό υπογράμμισε, να στηθεί νέος οπορτουνιστικός πόλος, να μπει εμπόδιο στη ριζοσπαστικοποίηση λαϊκών δυνάμεων. Σε αυτήν την κατεύθυνση, μπορεί να αξιοποιηθούν και διάφοροι άσπονδοι φίλοι του ΚΚΕ, άνθρωποι που διαφωνούν με τη στρατηγική και τη γραμμή του ΚΚΕ, που διαφωνούν κύρια με το ότι το ΚΚΕ κάνει την επιλογή να μη μπαίνει σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης».

Ιδιαίτερη στιγμή, η παρουσίαση μιας διαδραστικής παράστασης, που ενσωματώνει μουσική και δρώμενο και απαρτίζεται από μέλη της Λαϊκής Επιτροπής Νίκαιας - Ρέντη (φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους). Το σενάριο βασίστηκε στην ιστορική μπροσούρα του ΚΚΕ για το 1944 αλλά και στο χρονικό της ΕΠΟΝ «σπάμε την άτιμη την αλυσίδα». Συμμετείχαν και οι στρατευμένοι καλλιτέχνες Δ. Κανέλλος και Θ. Καρελάς ο οποίος μελοποίησε για πρώτη φορά το ιστορικό τραγούδι «το μπλόκο», γραμμένο από τον ΕΛΑΣίτη, Τούντα. Το τραγούδι παρέμεινε αγραμμοφώνητο για 70 χρόνια, χάθηκε η μελωδία του. Το τραγουδούσανε εξόριστοι και καταδικασμένοι κομμουνιστές που τους πήραν για εκτέλεση. Η παράσταση έφτανε μέχρι τις μέρες μας και περιλάμβανε και ένα άλλο είδος τέχνης το «χιπ χοπ» με ταξικό περιεχόμενο από τον ΑΦΑΖΑ και τον ΜΕΓΑ. Ολοι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν δεν ήταν ξεχωριστό κομμάτι από το δρώμενο, συμμετείχαν μέσα στο δρώμενο μαζί με το λαό τη Κοκκινιάς.

Το δρώμενο άρχιζε με τους κουκουλοφόρους, τους γερμανοστολιάδες, τους ταγματασφαλίτες, τους προδότες, τους χαφιέδες να κρατάνε φακούς και να μπαίνουν μέσα στον κόσμο... Ξεχώριζε κανείς στην αφήγηση της Μ. Καραπιπέρη από τη θεατρική ομάδα της Λαϊκής Επιτροπής, τη δολοφονία του Γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης Κιλικιανών του ΚΚΕ που οι φασίστες τον βασάνισαν μέχρι θανάτου, έσκισαν το μάγουλο, του έβγαλαν το μάτι και εκείνος έδινε κουράγιο στους συγκεντρωμένους. Αυτή την στάση τήρησαν όλα τα μέλη του ΚΚΕ. Επίσης, τη σύλληψη της Διαμάντως Κουμπάκη, μαχήτριας του εφεδρικού ΕΛΑΣ. Οι φασίστες έκαψαν 80 από τα 90 σπίτια για να τη συλλάβουν...