Το συνδικαλιστικό κίνημα που κάθε επίδοξος διαχειριστής της αστικής εξουσίας ονειρεύεται για συνεργό παρουσίασε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας, μιλώντας χτες βράδυ σε ημερίδα «για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος από τα κάτω», που διοργάνωσαν το Global Labour Institute, το Πανεπιστήμιο του Greenwich και η ιστοσελίδα «The PressProject.gr».

Ευθύς εξαρχής ξεκαθάρισε πως «εδώ έχουμε ανάγκη να ξαναστήσουμε το εργατικό κίνημα από την αρχή», αναφερόμενος στην ανάγκη του ΣΥΡΙΖΑ να στήσει ένα εργατικό κίνημα του χεριού του. Αφού ανέλυσε εκτενώς τα περί «βάναυσης επίθεσης στη δημοκρατία» ομολόγησε πως ο ΣΥΡΙΖΑ «έχει πλήρη επίγνωση ότι χρειάζονται ριζοσπαστικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις». Εχει δηλαδή πλήρη επίγνωση ότι αν κυβερνήσει, θα πρέπει να συνεχίσει τις φιλομονοπωλιακές αναδιαρθρώσεις που προωθεί η σημερινή κυβέρνηση.

Για να το κάνει αυτό, χρειάζεται ένα κίνημα «σταθερά προσανατολισμένο στους υλικούς όρους αναπαραγωγής και εκμετάλλευσης της εργασίας». Ενα κίνημα, δηλαδή, με καθαρά οικονομικά αιτήματα, προσαρμοσμένα προφανώς στις αντοχές της καπιταλιστικής οικονομίας και ανταγωνιστικότητας, που θα αποκηρύσσει την ταξική πάλη και την ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης να οργανωθεί για να ανατρέψει τους εκμεταλλευτές της.

Πρόκειται για «όραμα» που έχει για πρότυπο τα συμβιβασμένα ευρωπαϊκά συνδικάτα, που έχουν αποθεώσει τον κοινωνικό εταιρισμό, με «δομές πολιτικής εκπαίδευσης και ισχυρά δίκτυα συνεργασίας και αλληλεγγύης με αντίστοιχα συνδικάτα στο εξωτερικό», όπως είπε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μην υπάρχει αμφιβολία για το τι είδους «κίνημα» θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας πρόβαλε σαν παράδειγμα προς μίμηση την Κερατέα και την αυτοδιαχείριση της ΒΙΟΜΕ.

Από την ομιλία του δεν έλειψε και η υποκρισία, καθώς έφτασε να αποκηρύσσει πρακτικές που είναι καθεστώς και στρατηγική για τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα. Για παράδειγμα, κατήγγειλε την πολυδιάσπασή του, όταν πρόσφατα επιχείρησαν να στήσουν «αριστερά συνδικάτα», μίλησε για βελτίωση του συστήματος εκλογής αντιπροσώπων στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια όργανα εργατικής εκπροσώπησης, όταν δυνάμεις του ευθύνονται για τη νόθευση τέτοιων σωμάτων, μαζί με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ.

Υπερασπίστηκε την ανάγκη προγραμμάτων πολιτικής εκπαίδευσης συνδικαλιστικών στελεχών, κατά τα πρότυπα της ακαδημίας των εργατοπατέρων που έχει στήσει η ΓΣΕΕ.