Ομοβροντία και το Σαββατοκύριακο κατά του ΚΚΕ από το σύνολο του αστικού Τύπου. Και όλοι γράφουν ακριβώς τα ίδια, λες και εκπορεύονται από ένα κέντρο. Είναι η πρώτη φορά; Δεν είναι φυσικά και βεβαίως δε θα είναι και η τελευταία. Τα ίδια έχουν ξαναγράψει όλο αυτό το διάστημα, όχι μία, όχι δύο, ούτε τρεις ή τέσσερις ή πέντε ή είκοσι φορές, αλλά πολύ περισσότερες. Πες, πες κάτι θα μείνει, όπως έλεγε και κάποιος γνωστός... Και βέβαια, ας μη σκεφτεί κανείς, ότι θα σπεύσουν κάποια στιγμή να ζητήσουν συγγνώμη από τους αναγνώστες τους, για τα όσα συκοφαντικά εκτοξεύουν. Δεν το συνηθίζουν, προφανώς λόγω... σεβασμού προς το αναγνωστικό κοινό τους. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι ουδέποτε το έκαναν στο παρελθόν κι ας αποδείχθηκαν φούμαρα τα γραφόμενά τους. Αλλά είπαμε, πες, πες κάτι μένει στο τέλος... Το μοτίβο γνωστό και πάντα το ίδιο: «Το ΚΚΕ είναι αντιδημοκρατικό και δεν ανέχεται τη διαφορετική άποψη»! «Το ΚΚΕ είναι σεχταριστικό και δεν κάνει συμμαχίες παρά μόνο με τον εαυτό του»! «Το ΚΚΕ δε βγάζει συμπεράσματα, παρά το γεγονός ότι μειώθηκε εκλογικά»! Η «ηγετική ομάδα» (sic) «παραβιάζει τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου»!! «Ετοιμάζεται πογκρόμ εναντίον των διαφωνούντων»!!... Κατασκευάζουν σενάρια ότι το ΚΚΕ βρίσκεται σε κατάσταση «εμφύλιας» διαμάχης, ότι γίνεται «μάχη χαρακωμάτων» και άλλα ίδιας αντικειμενικότητας...

Τα έχουν διαβάσει ξανά όλα αυτά οι δύστυχοι αναγνώστες τους; Μα δε διαβάζουν και κάτι το διαφορετικό. Επί 20 και πάνω χρόνια μόνο τέτοια διαβάζουν, με τέτοια «ενημερώνονται». Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, όλοι οι παραπάνω συντάκτες του αστικού Τύπου να μην ξαναγράφουν και κοπιάζουν, αλλά να ανασύρουν οποιοδήποτε από τα γραπτά της ευδόκιμης θητείας τους και να το δώσουν στο τυπογραφείο. Θα είχαν επιτύχει τον ίδιο ακριβώς στόχο τους.

Και φυσικά θα βρισκόταν εκτός πραγματικότητας όποιος αναρωτιόταν αν οι επικριτές δημοσίευσαν έστω και μία σελίδα από το πολυσέλιδο κείμενο με τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Ούτε αυτό δεν έχουν κάνει, παρά το γεγονός ότι το ΚΚΕ έχει επανειλημμένως προκαλέσει και σε πολεμική ακόμα ενάντια στις Θέσεις του, αρκεί αυτή να είναι επί της ουσίας και έτσι να γίνει η αντιπαράθεση. Αλλά το αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Για παράδειγμα, αν τολμούν, αν έχουν τόση δα εμπιστοσύνη στις απόψεις τους, ας επιχειρήσουν να συζητηθούν (επαναλαμβάνουμε, με πολεμική κατά των Θέσεων του ΚΚΕ) θέματα όπως: Ο χαρακτήρας της εποχής μας ως εποχής περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, ο χαρακτήρας της οικονομικής κρίσης, το αστικό πολιτικό σύστημα και οι αναδιατάξεις που συντελούνται, οι συμμαχίες που το ΚΚΕ επιδιώκει και που υπάρχουν σε όλα τα Συνέδρια, αρχίζοντας από το 15ο μέχρι και το 19ο, το συνδικαλιστικό και τα άλλα κοινωνικά κινήματα. Και πολλά ακόμα. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Και η επίθεση διαστρέβλωσης και λάσπης κατά του ΚΚΕ θα συνεχίζεται.

Προκύπτει, επομένως, το ερώτημα: Γιατί στηρίζουν και προβάλλουν μόνο την άποψη μιας ισχνής μειοψηφίας μελών και στελεχών που διαφωνούν ριζικά με τη στρατηγική του ΚΚΕ προβάλλοντας άλλη στρατηγική, αυτή της κυβέρνησης εντός των τειχών; Προκύπτει επίσης το ερώτημα: Η παρέμβαση των αστών μπορεί να γίνεται από τη σκοπιά της επαναστατικής διόρθωσης της στρατηγικής του ΚΚΕ που σκοπό έχει την ανατροπή τους από την εξουσία, την κατάργηση της ιδιοκτησίας τους στα μέσα παραγωγής, την κοινωνικοποίησή τους; Ηδη δυναμώνουν οι φωνές σε αστικά επιτελεία για την ανάγκη αλλαγής μείγματος πολιτικής διαχείρισης της κρίσης. Εντείνεται τόσο ο «αντιμερκελισμός» ενώ δυναμώνουν οι φωνές για την ανάγκη εκπόνησης «σχεδίου Β», δηλαδή για τη διαχείριση της κρίσης στην Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης και ευρώ.

Αποκαλύπτεται ότι στα πλαίσια της Ευρωζώνης και του επιμερισμού της ζημιάς από την καταστροφή κεφαλαίου λόγω κρίσης κάθε κράτος νοιάζεται να έχουν τη μικρότερη ζημιά τα δικά του μονοπώλια. Η υπόθεση «σχεδίου Β» δεν είναι ελιγμός των αστών. Και η συζήτηση για διάσπαση της Ευρωζώνης ή αποπομπή της Ελλάδας είναι υπαρκτά ενδεχόμενα. Και πρέπει να το διαχειριστεί το αστικό πολιτικό σύστημα με το λαό χειραγωγημένο. Ηδη ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες συγγενείς δυνάμεις (Αλαβάνος, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), προετοιμάζονται και ετοιμάζουν το έδαφος γι' αυτό το ενδεχόμενο, ως διέξοδο ανακούφισης του λαού και ανάπτυξης, αλλά με τους καπιταλιστές στην οικονομία. Θα ήθελαν επομένως και ένα ΚΚΕ με άλλη στρατηγική, αυτή που θα προβάλλει και κυβέρνηση εντός του συστήματος, ή θα αποσπά την αποδέσμευση από την ΕΕ, από το ποιος έχει την οικονομία και την εξουσία στα χέρια του, δηλαδή τα μονοπώλια.

Τους εμποδίζει το ΚΚΕ με τη σημερινή στρατηγική, που καλεί το λαό ενάντια σε όλα τα αντιλαϊκά σενάρια, να κάνει δική του υπόθεση την αποδέσμευση από την ΕΕ, την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με εργατική εξουσία.

Τη στρατηγική του ΚΚΕ φοβούνται. Φοβούνται την επιβεβαίωση των θέσεών του. Και γνωρίζουν ότι δεν είναι το εκλογικό ποσοστό αυτό που πρώτα απ' όλα παίρνει υπόψη της η αστική τάξη (όχι ότι δεν την ενδιαφέρει και αυτό), αλλά την απασχολεί πρώτα και κύρια να υπάρχει ένα ΚΚΕ του χεριού της. Και επειδή αυτό δε συμβαίνει (και ούτε πρόκειται να συμβεί) λυσσομανάει. Και οι γραφίδες της παίρνουν φωτιά... Ολες οι γραφίδες, φυσικά και του ΣΥΡΙΖΑ.