Μεγάλο κομμάτι της εισήγησης αφορούσε στη συμβολή της ΚΟ Αττικής στην ανάπτυξη της λαϊκής συμμαχίας, στον αγώνα για την εργατική λαϊκή εξουσία. Μεταξύ άλλων, σημειώθηκε ότι στο χώρο ευθύνης της Οργάνωσης είναι συγκεντρωμένο μεγάλο τμήμα της εργατικής τάξης, το μεγαλύτερο, αλλά και από τα λαϊκά στρώματα που έχουν συμφέρον στη συμμαχία με την εργατική τάξη ενάντια στα μονοπώλια (αυτοαπασχολούμενοι κλπ). Στην Αττική, επίσης, έχουν την έδρα τους οι περισσότεροι μονοπωλιακοί όμιλοι και διαμένει το μεγαλύτερο ποσοστό των ανέργων.

Η Αττική αποτελεί κεντρικό χώρο για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης και τη σύγκρουση με την αστική τάξη. Είναι η έδρα του αστικού κράτους με συγκεντρωμένες πολυπληθείς δυνάμεις καταστολής και χειραγώγησης. Εδώ δρα ο πυρήνας του κεφαλαίου, των αστικών κομμάτων, οι αστικοί θεσμοί καταπίεσης και χειραγώγησης μαζί με τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό και τον οπορτουνισμό. Γι' αυτό εκτιμήθηκε ότι απαιτείται άνοδος του επιπέδου περιφρούρησης και επαγρύπνησης του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα.

Οπως τονίστηκε, η ΚΟ Αττικής καλείται να σηκώσει μεγάλο βάρος στην υλοποίηση των στρατηγικών στόχων του Κόμματος. Δύναμη κρούσης στην υλοποίηση αυτών των στόχων είναι οι εργατικές, κλαδικές Τομεακές Οργανώσεις και η ΤΟ Βιομηχανίας.

Από αυτή τη σκοπιά, απαιτείται ενιαίο σχέδιο καθοδήγησης που θα εξειδικεύεται κατά Αχτίδα, κατά κλάδο. Ενιαίο σχέδιο που θα υπηρετεί και θα προωθεί συνδυασμένα: Την κομματική οικοδόμηση, την ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, την κοινωνική συμμαχία. Σχέδιο που θα συνδυάζει την πρακτική πολιτική, την ιδεολογική οργανωτική δουλειά και την ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Σχέδιο που θα εμπλουτίζεται συνεχώς, θα εναλλάσσει τις μορφές πάλης και συσπείρωσης. Βάση αυτού του σχεδίου θα είναι η πάλη ενάντια στα μονοπώλια, για την εργατική λαϊκή εξουσία με τις ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου.

Με αυτόν τον προσανατολισμό, η ΚΟ Αττικής οργανώνει τη δουλειά σε όλες τις κλαδικές Αχτίδες, υπολογίζοντας τις ιδιαιτερότητές τους. Εκτιμήθηκε γενικά ότι απαιτείται από την άποψη καθοδήγησης ενιαίο σχέδιο δράσης που να συνδυάζει κομματική, συνδικαλιστική δουλειά, μέτωπα πάλης, αντιμονοπωλιακή γραμμή συσπείρωσης και πάλης, συμμαχίες, ιδεολογικό μέτωπο και βάσει ιδιαιτερότητας κάθε κλάδου, με κύρια τάση να ενισχύεται, να έχει προβάδισμα η κομματική, μαζική, πολιτική δουλειά.

Σε αυτό το σχέδιο εντάσσεται η καθοδήγηση των ΚΟΒ, της ΚΝΕ, των κομματικών ομάδων, των συνδικαλιστικών στελεχών, η δουλειά με τον «Ριζοσπάστη», τα οικονομικά κλπ. Για την υλοποίησή του απαιτείται πιο καλός συντονισμός και συνεργασία με τα Τμήματα της ΚΕ.

Σε ό,τι αφορά στα βασικά μέτωπα πάλης για την επόμενη περίοδο, σημειώθηκε ότι χρειάζεται να επικεντρωθεί με σχέδιο η δράση της Κομματικής Οργάνωσης Αττικής, η παρέμβαση των κομμουνιστών στο μαζικό κίνημα, για τη ριζοσπαστικοποίηση του προσανατολισμού του κινήματος. Εκτιμήθηκε ότι μπορούν να αποτελέσουν βάση κοινής δράσης και διαμόρφωσης προϋποθέσεων για συμμαχία κοινωνικών δυνάμεων, τα εξής:

Α. Υπεράσπιση των ανέργων και των οικογενειών τους.

Β. Μισθοί - μεροκάματα, Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, συντάξεις.

Γ. Υγεία για όλο το λαό.

Δ. Οργάνωση και μαχητική διεκδίκηση ενάντια στη φοροληστεία, τα χαράτσια.

Υπογραμμίστηκε ότι όλη η περίοδος από το 18ο Συνέδριο, μέσα στην εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης, χαρακτηρίστηκε από την πρωτόγνωρη σε περιεχόμενο, μεθόδους και σε έκταση επιχείρηση της αστικής τάξης για την παγίδευση και την τρομοκράτηση του λαού, τη χειραγώγηση του κινήματος σε διάφορες πολιτικές αστικής διαχείρισης της κρίσης.

Κύρια επιδίωξη ήταν να χτυπηθεί πρώτα απ' όλα το Κόμμα και το ταξικό κίνημα, να χτυπηθεί η αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική γραμμή. Να χτυπηθεί ο ρόλος, το κύρος του ΚΚΕ με την ταύτισή του με τα κόμματα του συστήματος. Να χτυπηθεί η αξία και η σημασία της οργανωμένης πάλης των εργαζομένων.

Επιγραμματικά ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία αυτής της σχεδιασμένης και επεξεργασμένης επίθεσης:

Από το Δεκέμβρη του 2008, μέχρι το λεγόμενο «κίνημα των αγανακτισμένων», τις πλατείες, τα συνθήματα «όλοι ίδιοι είναι», «κλέφτες», «έξω τα κόμματα». Η αντιμνημονιακή ενότητα, η προβοκάτσια της «Μαρφίν», το επιχείρημα ότι «το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ φοβούνται να συγκρουστούν». Η δολοφονική επίθεση στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα στην απεργία τον Οκτώβρη του 2011. Οι αλλαγές στη διάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων, τα νέα κόμματα που δημιουργήθηκαν, η άνοδος της ΧΑ, η πίεση στις εκλογές για συμμετοχή του Κόμματος σε κυβέρνηση αστικής διαχείρισης και τόσα άλλα.

Εκτιμήθηκε ότι το κίνημα, οι συσπειρώσεις στις οποίες δρα το Κόμμα (ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΟΓΕ, ΜΑΣ), πέρασαν από συμπληγάδες πέτρες και άντεξαν, κρατώντας αξιόμαχες δυνάμεις, παρά την κυριαρχία του «αντιμνημονιακού» ρεφορμισμού και τη σχετική υποχώρηση των αγωνιστικών διαθέσεων. Δεν υποχώρησαν στη γραμμή κάτω από την αφόρητη πίεση, «ή θα ενσωματωθείτε ή θα απομονωθείτε», δεν τις σάρωσε η θύελλα, όπως επιθυμούσαν οι αντίπαλοι.

Τονίστηκε ότι χωρίς τη συγκεκριμένη γραμμή πάλης, είναι παραπάνω από σίγουρο ότι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Αλλά και ότι δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή υποτίμηση των υποκειμενικών κενών, των προβλημάτων. Με κριτήριο αυτή τη βασική εκτίμηση, πρέπει να εξεταστεί η δουλειά της ΚΟ, πάντα σε συνδυασμό με τους στόχους που θέτει και την ικανότητα να αξιοποιούνται οι όποιες δυνατότητες γεννιούνται μέσα στην πάλη, ανάλογα με τις συγκεκριμένες κάθε φορά συνθήκες και το συσχετισμό δυνάμεων.

Σημειώθηκε ότι παραμένει ισχυρός ο ρόλος και η επίδραση των δυνάμεων (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) που έχουν την πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, στα Εργατικά Κέντρα και τις Ομοσπονδίες, επιδρούν αρνητικά στην ανάπτυξη και τον προσανατολισμό των αγώνων.

Ωστόσο, όλη την προηγούμενη περίοδο με την καθοδήγηση του Κόμματος και την πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ στο χώρο ευθύνης της ΚΟ, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των αγώνων. Σήμερα εκτιμήθηκε ότι είναι πιο έμπειρες στην καθοδήγηση κινητοποιήσεων, στην πάλη ενάντια στην εργοδοσία, στο κράτος, με βάση την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή, στη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις, στην επιλογή των μορφών πάλης, στην περιφρούρηση των αγώνων.

Αυτά είναι - υπογραμμίστηκε - μια σημαντική παρακαταθήκη για τη συνέχιση της πάλης.

Το γενικό συμπέρασμα: Μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες, η δράση με τη γραμμή που είχε χαράξει το Κόμμα ήταν σημαντική στην προετοιμασία και ανάπτυξη των αγώνων. Επέδρασε στη συσπείρωση δυνάμεων με ταξικό αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό μέσα στο κίνημα. Οι αγώνες έβαλαν ορισμένα εμπόδια στην εργοδοσία, στις κυβερνήσεις, στα κόμματα της αστικής τάξης, στους εκφραστές τους στο κίνημα. Εμπόδισαν να ενσωματωθούν δυνάμεις στο ρεφορμισμό, σε αντιδραστική κατεύθυνση.

Ομως με δεδομένη την έλλειψη προετοιμασίας στο εργατικό κίνημα για τέτοια επίθεση, το συσχετισμό δυνάμεων, την οργάνωση του κινήματος, δεν ήταν δυνατό να καθορίσει το Κόμμα τη συνολική εξέλιξη της πάλης.

Σημειώθηκε ότι τώρα γίνονται περισσότερο φανερές οι καθυστερήσεις στην κομματική οικοδόμηση, με κυριότερες το μικρό έως ελάχιστο αριθμό οργανωμένων δυνάμεων στους μεγάλους χώρους δουλειάς στους κλάδους της βιομηχανίας, σε άλλους κλάδους στρατηγικής σημασίας. Οι αδύνατες θέσεις στο συνδικαλιστικό κίνημα σε κρίσιμους κλάδους όπως π.χ. Ενέργεια, Μεταφορές, Τηλεπικοινωνίες, Τράπεζες κ.α., δηλαδή σε κλάδους που παίζουν ρόλο στην αντιπαράθεση με το κράτος και την εργοδοσία, στο γενικό συσχετισμό δυνάμεων. Οι αδυναμίες στα συνδικάτα που οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία. Οι αδυναμίες στον τρόπο που δουλεύουν εκεί που μειοψηφούν.

Από τη Συνδιάσκεψη αναδείχτηκε η ανάγκη να συνειδητοποιηθεί σ' όλη την κλίμακα της Κομματικής Οργάνωσης η «νέα κατάσταση», πρώτα απ' όλα μέσα στους χώρους δουλειάς. Βαραίνει η υποχώρηση των διαθέσεων για αγώνα, με βάση και τις εκτιμήσεις για την τελευταία 24ωρη απεργία στις 20 Φλεβάρη. Εχει ενισχυθεί η λογική της αναποτελεσματικότητας σε συνδυασμό με το ότι τα μέτρα πέρασαν. Ωστόσο, συνυπάρχουν στοιχεία βαθιάς δυσαρέσκειας, αναζήτησης διεξόδου, από τμήματα των εργαζομένων. Παραμένει ισχυρό το τμήμα των ταξικών δυνάμεων που κάτω από προϋποθέσεις μπορεί να παίξει καταλυτικό ρόλο.

Μπροστά στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι κομματικές δυνάμεις και σ' αυτό που διαμορφώνεται, υπογραμμίστηκε ότι δεν μπορούν να πηγαίνουν όπως πήγαιναν μέχρι χτες. Οτι η δουλειά από τα πάνω, που δεν πατάει μέσα στο χώρο εργασίας, ακόμα και για την Ομοσπονδία, το κλαδικό σωματείο, έχει φάει τα ψωμιά της. Οτι όσο και αν είναι αναγκαίες και απαραίτητες μορφές δουλειάς η διαφώτιση, η ενημέρωση, δεν αρκούν όσο δεν υπηρετούν και δεν εντάσσονται σε ένα σχέδιο που θα προωθεί την οργάνωση, την ευθύνη, την πρωτοβουλία σε κάθε χώρο δουλειάς, την οργάνωση κατά κλάδο, το συντονισμό της δράσης με άλλους κλάδους, την περιοχή, τον τόπο κατοικίας, την προώθηση της συμμαχίας κατά κλάδο. Δουλειά κατά κλάδο που θα έχει για μπούσουλα την πολιτική του Κόμματος, την εξειδίκευση στο συγκεκριμένο κλάδο, τη γραμμή συσπείρωσης του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ κλπ., που θα πατάει στους μεγάλους χώρους δουλειάς.

Εκτιμήθηκε ότι στην οργάνωση της εργατικής τάξης υπάρχει υποχώρηση εξαιτίας βασικά του κλεισίματος πολλών επιχειρήσεων, των μαζικών απολύσεων. Αυτή η κατάσταση έχει αρνητικές συνέπειες και στα συνδικάτα που οι ταξικές δυνάμεις έχουν την πλειοψηφία π.χ. στους οικοδόμους.

Από την πλευρά της ΚΟ έγιναν προσπάθειες δημιουργίας νέων σωματείων και μαζικοποίησης. Δημιουργήθηκαν με τη δουλειά των κομματικών δυνάμεων οχτώ νέα σωματεία. Δημιουργήθηκαν επίσης δυο νέα συνταξιουχικά σωματεία.

Εγιναν ορισμένα βήματα μαζικοποίησης σε σωματεία που δείχνουν τις δυνατότητες.

Εκτιμήθηκε ότι χρειάζεται να ενισχυθεί η ευθύνη του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΕΒΕ στη βοήθεια για την ανάπτυξη της δουλειάς των σωματείων, το συντονισμό της δράσης τους. Την προετοιμασία και ανάπτυξη των κινητοποιήσεων, την αλληλεγγύη, την ειδική δουλειά για τη συσπείρωση νέων συνδικάτων, συλλόγων και συνδικαλιστών, επιτροπών κλπ στην αλλαγή συσχετισμών.

Να γίνουνε αποφασιστικά βήματα στην ενίσχυση της ευθύνης και της δουλειάς των ΔΣ των Πρωτοβάθμιων Συνδικάτων. Να διαμορφωθεί σχέδιο ενίσχυσης των νέων κλαδικών συνδικάτων, των παραρτημάτων τους, της δημιουργίας ομάδων - επιτροπών τους σε τόπους δουλειάς.

Σημειώθηκε πως έγιναν ορισμένα βήματα οργάνωσης στον τόπο δουλειάς και με σωματειακές επιτροπές, ωστόσο αλλαγή της γενικής εικόνας δεν υπάρχει. Χρειάζεται αποφασιστική στροφή στην οικοδόμηση της συνδικαλιστικής οργάνωσης στο χώρο δουλειάς με ευθύνη της ΚΟ και των συνδικάτων.

Σε ό,τι αφορά στη δουλειά στις εργαζόμενες γυναίκες, τονίστηκε πως είναι βασική πλευρά της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Αν και το τελευταίο χρονικό διάστημα μετρήθηκαν κάποιες θετικές ενέργειες, η παρέμβαση δεν έχει οργανωθεί στους αντίστοιχους κλάδους με επάρκεια και συνέχεια. Σε κλάδους της Βιομηχανίας, στο Φάρμακο, στις Τηλεπικοινωνίες, στην Υγεία, στο Εμπόριο και αλλού πρέπει να κατακτηθεί ένας πιο σταθερός προσανατολισμός που να απαντάει στον κίνδυνο αναδίπλωσης, που θα συμβάλλει να ξεπερνιούνται υπαρκτές δυσκολίες και να συμμετέχουν οι εργαζόμενες γυναίκες στον αγώνα.

Ως ζήτημα που πρέπει να έχει η ΚΟ στο κέντρο της προσοχής της αναδείχτηκε το πώς δουλεύει πλατιά με τους εργαζόμενους, όταν ξεσπάνε αγώνες όπου συμμετέχουν μάζες πέρα από την επιρροή του Κόμματος.

Τονίστηκε πως φάνηκε ότι ορισμένες φορές που υπάρχουν ξεσπάσματα σε διάφορους χώρους, οι κομματικές δυνάμεις ή διστάζουν και δεν κάνουν δουλειά ή συμμετέχουν και χάνονται μέσα στους άλλους χωρίς να έχουν διακριτή παρουσία στο περιεχόμενο, στον προσανατολισμό και την οργάνωση, δεν οξύνουν την αντιπαράθεση μαζί τους.

Ετσι, σημειώθηκε, ότι πρέπει να αποκτήσουν αυτήν την ικανότητα γιατί στο μέλλον η κατάσταση όλο και πιο συχνά θα αναγκάζει μάζες με σοβαρές αυταπάτες και μικροαστικές αντιλήψεις να κινητοποιούνται, θα παρεμβαίνουν όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, θα προσπαθούν να εντάξουν τις κινητοποιήσεις στους γενικότερους πολιτικούς τους σχεδιασμούς.

Η κατάσταση και στο συνδικαλιστικό χώρο είναι ρευστή, υπό διαμόρφωση, εκτιμήθηκε ότι το Κόμμα μπορεί να αποσπάσει δυνάμεις. Χρειάζεται γι' αυτό να μπαίνουν οι δυνάμεις του μπροστά χωρίς να σέρνονται πίσω από τους άλλους, να αποκαλύπτουν τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, να διεκδικούν λύσεις χωρίς να δημιουργούν αυταπάτες. Να κάνουν βαθύτερη ιδεολογική δουλειά, να ανοίγουν γενικότερα ζητήματα, για τη διέξοδο, για το λαϊκό μονόδρομο, τι κίνημα χρειάζεται. Να συσπειρώνουν νέες δυνάμεις σε αυτή τη γραμμή. Αν δεν δράσουν έτσι - σημειώθηκε - οι αγώνες θα λειτουργούν ως τουφεκιές στον αέρα θα δημιουργούνε απογοήτευση, πρόσφορο έδαφος για να προωθούν οι αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις διαχειριστικές λογικές, να χειραγωγούν δυνάμεις.

Ως κρίσιμο ζήτημα αναδείχτηκε το πώς σ' αυτές τις συνθήκες οι κομματικές δυνάμεις θα δουλέψουν με το γενικό προσανατολισμό, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και ταυτόχρονα θα συμβάλλουν για να ανάβουν παντού φωτιές, να αναπτύσσονται κινητοποιήσεις ενάντια στα βάρβαρα μέτρα, να βάζουν όσο εξαρτάται απ' αυτές νέες δυνάμεις στον αγώνα. Να τις συσπειρώνουν με τη γραμμή ρήξης και ανατροπής για να μη χειραγωγούνται από τις άλλες δυνάμεις.

Τονίστηκε ότι πρέπει να κατανοηθεί πιο ολοκληρωμένα το εξής ζήτημα:

Η υιοθέτηση της γραμμής πάλης με στόχους για άλλο δρόμο ανάπτυξης είναι αναγκαία και επίκαιρη. Αμεσα υπηρετεί την αλλαγή προσανατολισμού του κινήματος, τη συγκέντρωση δυνάμεων. Η υιοθέτησή της όμως ως άμεσης διεκδίκησης σ' ένα χώρο δουλειάς για όλους τους λόγους που προαναφέρθηκαν, είναι αντικειμενικά δύσκολο ζήτημα σήμερα, ακόμα και αν οι κομματικές δυνάμεις ηγούνται ενός αγώνα.

Η όξυνση των προβλημάτων και η επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, θα οδηγεί σε κινητοποιήσεις για άμεσα ζητήματα π.χ. απολύσεις, απλήρωτη δουλειά, χαράτσια, κατασχέσεις, θα διεκδικούν λύσεις σ' αυτά τους τα προβλήματα. Η σύνδεση με το ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης δε γίνεται αυτόματα. Οι δυνάμεις του Κόμματος ούτε αδιαφορούν, ούτε βλέπουν αφ' υψηλού αυτούς τους αγώνες. Αντίθετα κατά κανόνα είναι μπροστά. Χρειάζεται να αποκτήσουν μεγαλύτερη ικανότητα στους χειρισμούς, ώστε π.χ. να μην επιχειρήσουν χοντροκομμένα και άγαρμπα να επιβάλουν το γενικό προσανατολισμό ακόμα και το πιο πολιτικοποιημένο σύνθημα, να δουλεύουν με «τέχνη» για να ωριμάζει ο αγώνας σε αυτή την κατεύθυνση.

Αυτό δε σημαίνει ότι ταυτίζονται με κάθε διεκδίκηση και κάθε αγώνα π.χ. εκτιμήθηκε ότι σωστά διαφοροποιήθηκαν στα αιτήματα του ΔΣ του σωματείου εργαζομένων στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας που ζητούσε χρηματοδότηση του εργοδότη για να ανοίξουν οι δουλειές.

Σε κάθε περίπτωση, τονίστηκε, χρειάζεται να συμβάλουν στην επεξεργασία και υιοθέτηση από τους ίδιους τους εργαζόμενους αιτημάτων, διεκδικητικών πλαισίων, που ριζοσπαστικοποιούν τον αγώνα, στρέφονται κατά των υπεύθυνων. Να διεκδικούν αιτήματα που να αγκαλιάζουν και συσπειρώνουν ευρύτερα τμήματα και λαϊκά στρώματα, προωθούν την κοινωνική συμμαχία, το κοινό πλαίσιο πάλης με σύμμαχες δυνάμεις της εργατικής τάξης. Για παράδειγμα εκτιμήθηκε ότι σωστά στην Ομοσπονδία Οικοδόμων, στο διεκδικητικό πλαίσιο, τίθεται το ζήτημα της λαϊκής κατοικίας, της αντισεισμικής θωράκισης σχολείων, νοσοκομείων κλπ.

Ιδιαίτερα στα πρωτοβάθμια σωματεία, λαμβάνεται υπόψη το επίπεδο συνείδησης και πείρας, όμως δεν πρέπει να μένουν εκεί οι δυνάμεις του Κόμματος, αλλά να παίρνουν καλύτερα υπόψη και τις ως ένα βαθμό διαφορετικές ανάγκες και το επίπεδο συνείδησης τμημάτων της εργατικής τάξης (εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις με υψηλή κερδοφορία και ανάπτυξη στην κρίση, εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις που χρεοκοπούν ή είναι στα πρόθυρα, ιδιωτικοποιήσεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και καταστροφή ΕΒΕ, εργαζόμενοι με δεσμούς και οικονομικούς ακόμα με το χωριό, την αγροτική - κτηνοτροφική παραγωγή).

Σημειώθηκε πως το προηγούμενο διάστημα η ΚΟ έκανε προσπάθεια να βελτιώσει την παρέμβασή της σε αυτά τα στρώματα. Οτι έχουν διαμορφωθεί ορισμένες προϋποθέσεις για τη βελτίωση της παρέμβασής της. Τονίστηκε ότι αυτή η προσπάθεια δεν ήταν εύκολη. Χρειάστηκε να ξεπεραστούν συνήθειες και αντιλήψεις χρόνων, να αντιμετωπιστούν νέα καθοδηγητικά ζητήματα που προέκυψαν.

Σε αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η διάταξη των δυνάμεων κατά κλάδο, όπως και η προσπάθεια να συγκεντρωθούν δυνάμεις στο εμπόριο και στα μικρομάγαζα, παίρνοντας αποφασιστικά μέτρα για ανασύσταση πρωτοβάθμιων ενώσεων καθώς και του συλλόγου μικρών ΕΒΕ στην Α' Αθήνας. Αυτή η προσπάθεια πρέπει να συνεχιστεί, να προχωρήσει, παίρνοντας όλα τα κατάλληλα μέτρα προετοιμασίας στη συγκρότηση σωματείων αυτοαπασχολούμενων στους μεγάλους δήμους και να οργανωθεί η δράση για να κερδηθούν πλειοψηφίες σε ενώσεις ΕΒΕ.

Εκτιμήθηκε, τέλος, ότι σε αυτήν την κατεύθυνση χρειάζεται πιο αποφασιστικά να ανοίξει το μέτωπο στα αστικά κόμματα και τον οπορτουνισμό, στη γραμμή των ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, επιμελητηρίων, που προωθούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και συμβάλλουν στον εγκλωβισμό και των πιο φτωχών τμημάτων. Αποδείχθηκε από την πείρα των Κομματικών Οργανώσεων ότι όπου δούλεψαν πιο αποφασιστικά σε αυτήν την κατεύθυνση μέτρησαν βήματα, συσπείρωσαν νέες δυνάμεις και σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να συνεχίσουν.