Η επιχείρηση πρόκλησης σύγχυσης στο λαό και αποπροσανατολισμού του απ' την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατεί. Την ώρα που ο εκπρόσωπος Τύπου, Π. Σκουρλέτης, παραχωρούσε συνέντευξη όπου τασσόταν αναφανδόν υπέρ της ΕΕ και του ευρώ, αποκηρύσσοντας μάλιστα κάθε άλλη σκέψη σαν «εθνική αναδίπλωση» που δεν βοηθά τον αναγκαίο «συντονισμό των βημάτων των λαών», ο Γ. Σταθάκης, βουλευτής και ένας εκ των αρμοδίων για τη διαμόρφωση της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, εξέδιδε ανακοίνωση όπου ανέφερε: «Επί της ουσίας, τα μνημονιακά προγράμματα λιτότητας εφαρμόζονται σε χώρες με ευρώ, ευρωπαϊκές χώρες εκτός ευρώ και σε πάρα πολλές χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης, παντού με τα ίδια καταστροφικά αποτελέσματα. Το περιεχόμενο του συνθήματός μας "καμία θυσία για το ευρώ, καμία αυταπάτη για τη δραχμή" έγκειται ακριβώς στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σε αντίθεση με τη ΝΔ επιθυμεί την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας πέρα από εκβιαστικά διλήμματα και αυταπάτες».
Εμείς δεν έχουμε να πούμε παρά αυτό που αυτονόητα προκύπτει απ' τη δήλωση αυτή του Γ. Σταθάκη. Τα μνημόνια είναι η μόνη βέβαιη προοπτική για το λαό, είτε μέσα είτε έξω απ' την ΕΕ, είτε με κυβέρνηση ΝΔ είτε με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, και για όσο καιρό την εξουσία έχουν στα χέρια τους τα μονοπώλια. Για τα δικά τους συμφέροντα εφαρμόζονται οι μνημονιακές πολιτικές, πέρα κι έξω απ' το αν αυτά τα ίδια συμφέροντα σήμερα προκρίνουν ευρώ και αύριο ίσως προκρίνουν δραχμή, σήμερα δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης σ' αυτή την κυβέρνηση για τη διεκπεραίωση των υποθέσεών τους και αύριο δώσουν σε μια άλλη. Αυτός είναι ο αντίπαλος, εκεί πρέπει να στρέψουν τα βόλια τους οι αγώνες του εργατικού - λαϊκού κινήματος.
Τεράστια κέρδη από το νερό
Αυξημένα κέρδη κατά 79,23% για το 2012 σε σύγκριση με το 2011 και σε περίοδο οικονομικής κρίσης ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες η υπό πλήρη ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ, κέρδη που βέβαια οφείλονται στο ότι οι λαϊκές οικογένειες πληρώνουν πανάκριβα ένα φυσικό πόρο όπως το νερό, αλλά και στις δραστικές μειώσεις των μισθών των εργαζομένων της επιχείρησης, από 30% έως και 50%.
Ειδικότερα τα μετά από φόρους κέρδη της ΕΥΔΑΠ ΑΕ το 2012 ανήλθαν στο ποσό των 46,84 εκατ. ευρώ, σημειώνοντας αύξηση 79,23% σε σύγκριση με το 2011, οπότε και είχαν διαμορφωθεί στα 26,14 εκατ. ευρώ. Τα προ φόρων κέρδη της Εταιρείας ανήλθαν σε 62,01 εκατ. ευρώ και του ομίλου σε 61,91 εκατ. ευρώ, από 35,58 εκατ. ευρώ και 35,49 εκατ. ευρώ, αντίστοιχα το έτος 2011 (αύξηση 74,28% για την εταιρεία και 74,44% για τον όμιλο).
Παρ όλα αυτά το ΔΣ της Εταιρείας από τη μια αποφάσισε μειώσεις - κοροϊδία στην τιμή του οικιακού τιμολογίου έως 2,4%, ενώ από την άλλη προτείνει τη διανομή μερίσματος 0,15 ευρώ ανά μετοχή, σε όσους κατέχουν τις μετοχές της...
Να, λοιπόν, γιατί η ΕΥΔΑΠ έχει μετατραπεί σε «μήλον της Εριδος», μεταξύ ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων: Γιατί έχουν μυριστεί τεράστια κέρδη ακόμη και από ένα πολύτιμο για τη ζωή του λαού φυσικό πόρο, όπως το νερό, που στον καπιταλισμό αδίστακτα εμπορευματοποιείται.
ΠΑΣΚ αναμεταδίδει Χρυσή Αυγή
Την περασμένη Παρασκευή αναρτήθηκε στο λογαριασμό της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας στο Facebook βίντεο, που αναφέρεται σε ένα από τα αγαπημένα θέματα των αντικομμουνιστών όλων των χρωμάτων, με τίτλο «Τα αμερικάνικα κολέγια των ΚΚέδων» και στόχο την γγ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Το βίντεο προέρχεται από το youtube, όπου το ανέβασε κάποιος με το ψευδώνυμο Ι. Μεταξάς, συνοδεύοντάς το και με σύνδεσμο προς την ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής. Στον «τοίχο» του λογαριασμού της ΔΟΕ, το ανάρτησε όχι κάποιος τυχαίος, αλλά ο γγ της ομοσπονδίας, σχολιάζοντάς το με τη φράση «Συνέπεια λόγων και έργων!!».
Πρόκειται για χοντροκομμένη και βρώμικη αντιΚΚΕ παρέμβαση εκπροσώπων της ΠΑΣΚ, που γίνεται μέσα από ιστοσελίδα συνδικαλιστικής ομοσπονδίας, καθώς την ανάρτηση επιβράβευσε (like) και ο πρόεδρος της ΔΟΕ (επίσης της ΠΑΣΚ) κατακεραυνώνοντας μια δασκάλα που διαμαρτυρήθηκε, παρότι όπως δηλώνει η ίδια δεν ανήκει στο χώρο του ΚΚΕ. Προφανώς η αναπαραγωγή της επιχειρηματολογίας και των ψευδολογιών των χρυσαυγιτών ήταν απαραίτητη στους ρεφορμιστές της ΔΟΕ ενόψει των εκλογών των διδασκαλικών συλλόγων για εκλογή αντιπροσώπων στο συνέδριο της Ομοσπονδίας. Ταυτόχρονα, ήταν και μια ευκαιρία να δώσουν εξετάσεις αντικομμουνισμού, συμμετέχοντας στην επίθεση κατά του ΚΚΕ, ενόψει του 19ου Συνεδρίου του Κόμματος.
Προσοχή στα σενάρια
Τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει το σύστημα και η αδυναμία των εκπροσώπων του να ελέγξουν την κρίση, κύρια η αδυναμία τους να αντιληφθούν ότι οι οικονομικές κρίσεις στον καπιταλισμό είναι σύμφυτες με τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα των σχέσεων παραγωγής, οδηγεί ακόμα και κάποια στηρίγματα ή απολογητές του ίδιου του συστήματος, να διατυπώνουν «προβληματισμούς», που κατ' αρχήν φαίνονται ότι αμφισβητούν στρατηγικού χαρακτήρα επιλογές της άρχουσας τάξης. Σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια, τον τελευταίο καιρό, εμφανίζονται φωνές που, φραστικά, δείχνουν ότι καλλιεργούν ένα είδος σκεπτικισμού, γύρω από τις σχέσεις της χώρας με την ΕΕ. Επιπλέον, εκπρόσωποι συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομάδων, σχεδόν ανοιχτά λένε ότι εκτός ευρώ η αντιμετώπιση της κρίσης θα ήταν πιο αποτελεσματική.
Είναι ολοφάνερο ότι τέτοιου είδους προσεγγίσεις δεν έχουν κάτι κοινό με τα συμφέροντα των εργαζομένων. Δεν έχουν και δεν μπορούν να αποκτήσουν κανένα σημείο τομής - συνάντησης, με τους αγώνες των εργαζομένων να αντιμετωπίσουν τα δεινά που προκαλεί στα λαϊκά στρώματα η καπιταλιστική κρίση. Σε αυτό δεν πρέπει να υπάρχει η παραμικρή παρανόηση, ειδικά όταν αφορά ζητήματα που, λόγω του χαρακτήρα τους μπορεί να δημιουργήσουν ψευτοδιλήμματα, ακόμα και ανάμεσα στους εργαζόμενους. Για παράδειγμα, η οποιαδήποτε αλλαγή στις σχέσεις Ελλάδας - ΕΕ με πρωτοβουλία μερίδας της πλουτοκρατίας και με στόχο να καρπωθούν οι ντόπιοι επιχειρηματίες μεγαλύτερα κέρδη σε σχέση με τους εταίρους τους στην ΕΕ, μπορεί να ρυθμίζει (είτε προσωρινά, είτε μόνιμα) μια κόντρα αντικρουόμενων συμφερόντων, σε τίποτα όμως δε βελτιώνει τη θέση των εργαζομένων στην κοινωνία. Ανάλογα με τις συνθήκες, μπορεί να την κάνει και χειρότερη.
Το βέβαιον είναι ότι όσο η εξουσία θα βρίσκεται στα χέρια της οικονομικής ολιγαρχίας, κάθε της επιλογή, κάθε επιλογή, δηλαδή, που θα αποβλέπει στην αύξηση των επιχειρηματικών κερδών, θα είναι επιλογή επιζήμια και καταστροφική για τα λαϊκά στρώματα, αφού τα κέρδη των ολίγων, πάντα ήταν και πάντα θα είναι, ταυτόσημα με τη φτώχεια και την ανέχεια των πολλών. Αυτό δεν αλλάζει, είτε μέσα στην ΕΕ, είτε έξω από αυτή, όταν την οικονομία και την εξουσία την έχει το κεφάλαιο. Είτε με ευρώ, είτε με οποιοδήποτε άλλο νόμισμα. Αν η εξουσία και μαζί της τα μέσα παραγωγής ανήκουν στα ίδια χέρια, στα χέρια των εκμεταλλευτών, θα συνεχίσει η λιτότητα, το συνεχώς υποβαθμιζόμενο βιωτικό επίπεδο, οι δυσκολίες των εργατικών οικογενειών να τα φέρουν βόλτα.
Υπάρχει, βέβαια, ο άλλος δρόμος, η ριζικά διαφορετική προοπτική για το λαό. Η πρόταση που κάνει το ΚΚΕ στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, που πρώτα και κύρια οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι ΑΥΤΟΙ που είναι οι παραγωγοί του πλούτου της κοινωνίας, ΑΥΤΟΙ είναι που διαθέτουν δύναμη και μπορούν να καθορίσουν τις εξελίξεις, μέσα από την αγωνιστική τους συσπείρωση στη Λαϊκή Συμμαχία. Για την αντίσταση στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου και την ανατροπή της εξουσίας του, για την άλλη ανάπτυξη. Με τέτοιους όρους θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για την αποδέσμευση από την ΕΕ, προς αυτήν την κατεύθυνση θα επιβάλουμε τη μονομερή διαγραφή του χρέους. Επιλογές που θα φτουρήσουν, προς όφελος του λαού, αφού θα γίνουν στα πλαίσια της πολιτικής των κοινωνικοποιήσεων των μεγάλων παραγωγικών μονάδων, οι οποίες πλέον θα δουλεύουν έχοντας στόχο να καλύπτουν τις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες του λαού.
Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Εμπαιγμός του λαού και υπονόμευση των αγώνων του
Γρηγοριάδης Κώστας
«Η εναλλακτική προσέγγιση η δικιά μας είναι απέναντι σ' αυτήν την πολιτική που εφαρμόζεται. Εναλλακτικό είναι το σχέδιό μας. Εναλλακτικό εντός της Ευρώπης». Υποτιμά τη νοημοσύνη του λαού ο ΣΥΡΙΖΑ, στον εκπρόσωπο Τύπου του οποίου Π. Σκουρλέτη ανήκει η παραπάνω δήλωση (ρ/σ ALPHA). Για την περίπτωση που «ξεχνά», η πολιτική που εφαρμόζεται είναι το σχέδιο της ΕΕ, είναι η στρατηγική της. Συνεπώς το εντός της ΕΕ, ενάντια στη στρατηγική της και μάλιστα με εναλλακτικό φιλολαϊκό σχέδιο, συνιστά αντίφαση εν τοις όροις!
Ο εμπαιγμός όμως έχει και συνέχεια. Λέει παρακάτω: «Εγώ θα ήθελα να ξέρω το χρόνο που θα βρεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την ψήφο του ελληνικού λαού στην κυβέρνηση, τι θα έχει "τρέξει" στην Ευρώπη, ποια θα είναι η διεθνής οικονομική κατάσταση και αν τότε πάρει την ευθύνη, εάν είναι ακόμα η κυρία Μέρκελ στα πράγματα, να πει όχι στην Ελλάδα».
Δηλαδή το εναλλακτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ εξαρτάται από το πώς θα είναι η κατάσταση όταν αναλάβει τη διακυβέρνηση και κυρίως από το αν θα είναι η Μέρκελ στα πράγματα. Και πάλι «ξεχνά» ότι αντιλαϊκή ήταν η στρατηγική της ΕΕ και πριν την Μέρκελ και τέτοια θα μείνει και μετά απ' αυτήν. «Ξεχνά» ότι εκτός της Μέρκελ στην ίδια «γραμμή» κινούνται και οι πολιτικοί αντίπαλοί της στη Γερμανία, κινείται και ο Ολάντ και ο Ραχόι, άπαντες. Για τον απλό λόγο ότι αυτή η γραμμή χαράσσεται από τις ανάγκες αυτών που πραγματικά εξουσιάζουν, των μονοπωλίων, που είτε σε κρίση είτε σε ανάκαμψη τα βρει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα άρουν ούτε μισό από τα μέτρα που επιβλήθηκαν χάριν της κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητάς τους.
Καταλήγει ο Π. Σκουρλέτης: «Σε κάθε περίπτωση, η δικιά μας αντίληψη για τα πράγματα δεν είναι η υιοθέτηση στρατηγικών οι οποίες οδηγούν σε εθνικές αναδιπλώσεις. Αυτό το πιστεύουμε βαθύτατα. Σήμερα αυτό που έχουν ανάγκη οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι όχι να κατακερματίσουν τις προσπάθειές τους κινούμενες μέσα στα εθνικά σύνορα, αλλά να συντονίσουν το βηματισμό τους για την ανατροπή των κυρίαρχων πολιτικών».
Παπαγεωργίου Βασίλης
Και για να συντονίσουν τα βήματά τους χρειάζεται απαραιτήτως η ΕΕ, μόνο που δεν είπε ότι θα βοηθήσει κιόλας τους λαούς στο συντονισμό! Οποιος όμως υποτιμά το εθνικό πεδίο πάλης, όποιος παρουσιάζει την ΕΕ όχι σαν εμπόδιο αλλά σαν παράγοντα ευνοϊκό για την πάλη των λαών που θα εκδηλώνεται ίσως με προγραμματισμένα ραντεβού στις Βρυξέλλες, δεν κάνει τίποτα άλλο από το να υπονομεύει την ανάγκη ανάπτυξης αυτής της πάλης. Και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει ακριβώς αυτό.
Ονειρεύονται δικτάτορες
Γρηγοριάδης Κώστας
Χούντες και δικτάτορες ονειρεύονται χρυσαυγίτες και άλλοι αστοί προκειμένου να ξεπεράσουν τα μονοπώλια αλώβητα την κρίση τους. Γράφουν στην ιστοσελίδα τους οι εν Ελλάδι νεοναζί ότι «Με ένα άρθρο κόλαφο (...) ο Αμερικανός Νομπελίστας οικονομολόγος Paul Krugman (...) χωρίς περιστροφές, γράφει αναφερόμενος στο θέμα της κυπριακής οικονομικής τραγωδίας χωρίς λεκτικές πιρουέτες κοινοβουλευτικού και δημοκρατικού καθωσπρεπισμού πως η λύση θα μπορούσε να δοθεί από μία... ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ κυβέρνηση!». Παραθέτουν αποσπάσματα τοποθέτησής του όπου μεταξύ άλλων αναφέρει πως «το επιχείρημα (...) ότι ακόμη και η υπόνοια εξόδου από το ευρώ θα δημιουργούσε άτακτη φυγή κεφαλαίων και bank runs δεν ισχύει σε αυτή την περίπτωση: Οι τράπεζες της Κύπρου είναι κλειστές και έχουν επιβληθεί περιορισμοί κεφαλαίων. Οπότε, εάν ήμουν δικτάτορας, θα επέκτεινα την τραπεζική αργία τόσο, ώστε να μπορέσω να προετοιμάσω τη χώρα για το νέο νόμισμα». Χαίρονται λοιπόν οι χρυσαυγίτες ότι «τι άραγε μπορούν να απαντήσουν οι υπερασπιστές του κοινοβουλευτισμού που με σαφήνεια μη επιδεχόμενη αμφισβήτησης ο διαπρεπής Νομπελίστας οικονομολόγος δηλώνει πως την ιδανική λύση για τον ίδιο θα μπορούσε να δώσει ΜΟΝΟ αν κάποιος ήταν δικτάτορας; Δηλαδή θέλει να μας πει, αν λειτουργούσε απαλλαγμένος από τη δουλεία του ψηφοσυλλεκτικού και ψηφοθηρικού κυνηγιού;».
Πρώτον, οι χρυσαυγίτες όπως και οι άλλοι αστοί επιδίδονται ακριβώς σε αυτό, σε ψηφοθηρία. Γι' αυτό, π.χ., κλαίνε τάχα για τις απολύσεις που φέρνουν τρόικα και συγκυβέρνηση ενώ από την άλλη ζητούν απολύσεις στο Δημόσιο, δήθεν οδύρονται για όσα συμβαίνουν στην Κύπρο ενώ παραμύθιαζαν το λαό παπαγαλίζοντας διάφορα για «νέες συμμαχίες», για «στροφή οικονομική και πολιτική προς τη Ρωσία», έταζαν τον ορυκτό πλούτο Ελλάδας και Κύπρου στα ρωσικά μονοπώλια μέχρι να εισπράξουν από την ιμπεριαλιστική Μόσχα ένα «όχι» στο πλαίσιο των δικών της υπολογισμών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Δεύτερον, οι χρυσαυγίτες και άλλοι αστοί, ακόμα και πολυδιαφημισμένοι παράγοντες του αστικού κόσμου ενδεδυμένοι μάλιστα ακαδημαϊκή προβιά, κανένα πρόβλημα δεν έχουν να προπαγανδίσουν τέτοιες «λύσεις», να βάλουν τους λαούς στο γύψο καταργώντας δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, προκειμένου μονοπώλια, τραπεζίτες, μεγαλοκαρχαρίες να διασφαλίσουν την παραπέρα κερδοφορία τους. Γι' αυτό μονόδρομος για το λαό, προσπερνώντας τους, τα κούφια λόγια για «δημοκρατικά τόξα» κ.λπ., καταγγέλλοντάς τους ανοιχτά και απομονώνοντάς τους, είναι να εντείνει την πάλη του, να ανοίξει δρόμο για τη δική του λαϊκή εξουσία και οικονομία, παραμερίζοντας τραμπούκους του συστήματος και λοιπούς στυλοβάτες του.
«Η Coca-Cola πάει με όλα»
Απ' ό,τι φαίνεται το παλιότερο διαφημιστικό σλόγκαν εμπνέει και σήμερα την επιχείρηση. Ετσι, η «Coca-Cola 3Ε» δεν έχει κανένα πρόβλημα να συνδυάζει, από τη μια, τις απολύσεις στα εργοστάσιά της και, από την άλλη, τα προγράμματα «Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» και ειδικότερα το «Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Αποφοίτων».
«Επενδύουμε στους νέους της χώρας», διατείνεται η επιχείρηση και ανακοινώνει πως φέτος θα δώσει την ευκαιρία σε 12 αποφοίτους να πάρουν μέρος στο πρόγραμμα εκπαίδευσης και εργασίας, το οποίο ενδεχομένως να καταλήξει στην τοποθέτησή τους σε οργανική θέση της εταιρείας. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα υλοποιείται εδώ και δύο δεκαετίες και στόχος του, σύμφωνα με την εταιρεία, είναι να δώσει στους νέους «γνώσεις, εμπειρίες και ευκαιρίες που θα συμβάλλουν στην προσωπική και επαγγελματική τους εξέλιξη», αλλά και να δημιουργήσει «τους ηγέτες του αύριο». Με το βλέμμα στραμμένο στη διαμόρφωση των αυριανών εργαζομένων της, η εταιρεία φροντίζει να εξοικειώσει τους νέους με τις «αξίες» και την «κουλτούρα» της, να τους πείσει πως πρέπει να «αισθάνονται περήφανοι για τα προγράμματα Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης» τα οποία εφαρμόζει. Μάλιστα, ισχυρίζεται πως με τα προγράμματα αυτά «συνδέει την επιχειρηματική ανάπτυξη με τη συνεισφορά προς την κοινωνία και τους ανθρώπους».
Με άλλα λόγια, αυτό που αποκαλούν «κοινωνική συνεισφορά» δεν είναι παρά μια ντουζίνα θέσεις εργασίας το χρόνο, για τις οποίες χιλιάδες άνεργοι νέοι καλούνται να δώσουν εξετάσεις στον «κοινωνικό εταιρισμό», να διαγωνιστούν στην εμπέδωση του πνεύματος της ταξικής συνεργασίας. Ακόμα κι αν η «Coca-Cola» δεν ...πάει με όλα, η «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη» ταιριάζει γάντι με την ταξική εκμετάλλευση.
Οι υποχωρήσεις ανοίγουν την όρεξη της εργοδοσίας
Η διοίκηση του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής καταγγέλλει μια σειρά από ξενοδόχους στην περιοχή οι οποίοι απαιτούν επιπλέον μείωση στους μισθούς σε ποσοστό 10% με 12%. Καταγγέλλει επίσης μια σειρά από ξενοδόχους που συνεχίζουν να έχουν απλήρωτο το προσωπικό τους για διάστημα 2-8 μηνών, ανάλογα.
Τι κάνει το Σωματείο απέναντι σε αυτήν την εξέλιξη; Απαιτεί από τους ξενοδόχους να «τιμήσουν» την υπογραφή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων και να εφαρμόσουν την κατάπτυστη σύμβαση που προβλέπει μείωση στους μισθούς σε ποσοστό 15%. Για τους δε απλήρωτους το μόνο που έχει να «αντιτάξει» είναι η καταγγελία που έκανε στην Επιθεώρηση Εργασίας.
Την ανακοίνωση του Σωματείου προσυπογράφει και η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας του κλάδου. Οταν εγκαταλείπεις στο «έλεος» των εργοδοτών τους εργαζόμενους, όταν «ενδιαφέρεσαι» μόνο για τη σωτηρία των κερδών των ξενοδόχων, όταν βάζεις τη «σφραγίδα» σου στο τσάκισμα των δικαιωμάτων - όπως η υπογραφή της κλαδικής σύμβασης για τους ξενοδοχοϋπάλληλους με μείωση 15% στους μισθούς - τότε είναι απόλυτα φυσιολογικό να ανοίγεις ακόμα περισσότερο την όρεξη των εργοδοτών και για άλλες υποχωρήσεις. Πολύ δε περισσότερο όταν η όποια αντίδραση εξαντλείται το πολύ σε μια ανακοίνωση...
Θωρακίζουμε το Κόμμα μας, το ΚΚΕ
Ανοιχτή επίθεση στο ΚΚΕ επιχειρεί ο αστικός Τύπος, με αφορμή την προσυνεδριακή διαδικασία. Αξιοποιώντας ορισμένα από τα κείμενα που γράφτηκαν στον Προσυνεδριακό Διάλογο, παρουσιάζουν το Κόμμα σε «κατάσταση εμφυλίου πολέμου», μιλάνε για «αμφισβήτηση της ηγεσίας απο τα μέλη». Θέλουν να καλλιεργήσουν την εικόνα ότι η στρατηγική του ΚΚΕ, όπως εκφράζεται και στις Θέσεις για το Συνέδριο, είναι αντικείμενο αρνητικής κριτικής και ασυμφωνίας από τα μέλη του ΚΚΕ, τα οποία χυδαία και ανυπόστατα προσπαθούν να αντιπαραθέσουν στην καθοδήγηση του Κόμματος. Παρά το γεγονός ότι για την επίθεση αξιοποιούνται τα γραπτά ορισμένων από τα μέλη και τους άσπονδους φίλους του ΚΚΕ, ακόμα και δημοσιογράφων του «Ριζοσπάστη», η εικόνα που προσπαθούν να παρουσιάσουν δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Καθώς ολοκληρώνεται η προσυνεδριακή διαδικασία, οι Θέσεις της ΚΕ έχουν ψηφιστεί και εγκριθεί από τη συντριπτική πλειοψηφία των μελών του ΚΚΕ, σε όλη την κλίμακα του Κόμματος, από τις συνεδριάσεις των ΚΟΒ μέχρι τις Συνδιασκέψεις των Οργανώσεων Περιοχής του Κόμματος. Το κείμενο των Θέσεων έχει γίνει επίσης αντικείμενο συζήτησης με χιλιάδες εργαζόμενους και άλλους λαϊκούς ανθρώπους, στις εκατοντάδες συσκέψεις που διοργάνωσε το Κόμμα σε όλη τη χώρα τους τελευταίους μόνο μήνες. Και εκεί εκφράστηκε συντριπτικά η συμφωνία με τα ντοκουμέντα του Συνεδρίου, από φίλους και οπαδούς του Κόμματος, μαζί και η όποια καλοπροαίρετη κριτική για πλευρές της δράσης του ΚΚΕ, για ζητήματα που το ίδιο το Κόμμα αναγνωρίζει σαν ελλείψεις - αδυναμίες και πρέπει να διορθωθούν.
Τη στρατηγική του ΚΚΕ, παρά την προσπάθεια εχθρών και «φίλων» δεν μπορούν να την υπονομεύσουν. Τους είναι δύσκολο να το χωνέψουν, επειδή διαψεύδονται πανηγυρικά οι προσδοκίες τους ότι μετά τις εκλογές το ΚΚΕ θα υποχρεωνόταν σε αλλαγή στρατηγικής, θα φυλλορροούσε οργανωτικά και πολιτικά. Αυτός είναι ο καημός τους, εκεί συντονίζουν τα σφυριά τους. Να πιέσουν το ΚΚΕ να απεμπολήσει την επαναστατική του στρατηγική, να το σύρουν στη διαχείριση, να γίνει κόμμα του συστήματος. Κι αν δεν το καταφέρουν, να το μειώσουν εκλογικά και πολιτικά, να το παρουσιάσουν σαν κόμμα χωρίς ερείσματα στο λαό. Η προσπάθεια αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος και οι τεράστιες δυσκολίες στη διαχείριση της κρίσης εντείνουν την επίθεση στη στρατηγική του ΚΚΕ γιατί τους δυσκολεύει στην ολοκληρωτική υποταγή του λαού, τους εμποδίζει να πισωγυρίσουν το κίνημα.
Ας σκεφτούν οι εργαζόμενοι. Ενα αδύναμο ΚΚΕ θα είναι αφοπλισμός του κινήματος, πισωγύρισμα, έρμαιο σε ελιγμούς της αστικής τάξης και σε αυταπάτες, όπως αυτές που με τη σέσουλα μοιράζει ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εργατοπατέρες του ΠΑΣΟΚ για έναν ανθρώπινο τάχα καπιταλισμό. Τα χιλιάδες μέλη και στελέχη του Κόμματος, από την ΚΕ μέχρι την τελευταία ΚΟΒ, οι φίλοι και συμπορευόμενοι με το Κόμμα, άνθρωποι ψημένοι στο καμίνι της ταξικής πάλης, περιφρουρούμε και θωρακίζουμε τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του ΚΚΕ, τα σύμβολα, τις παραδόσεις και τις αρχές του. Το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που ξεκινάει σε λίγες μέρες, θα βγάλει το Κόμμα πιο ετοιμοπόλεμο, πιο ικανό να οργανώσει την πάλη του λαού για να αποκρούσει τα χειρότερα και με τη συμμαχία του να ανοίξει το δρόμο για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.
Feeds
