Οσο πιο πολύ ωρύεται ο υπουργός Οικονομικών ότι βάζει «το συμφέρον της χώρας πάνω από τα συμφέροντα των τραπεζών» τόσο περισσότερα πακέτα ρευστότητας «σπρώχνει» στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Πίσω από τον κουρνιαχτό που σηκώνει για να ρίξει στάχτη στα μάτια του λαού που τον οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση, η μαύρη συγκυβέρνηση φροντίζει να δίνει ολοένα και περισσότερα στους μεγαλομετόχους των τραπεζών, δηλαδή στα μονοπώλια. Μόλις προχτές κατέθεσε στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει ότι το Δημόσιο θα διαθέσει επιπλέον 30 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών, ενώ είχαν ήδη διατεθεί άλλα τόσα, συνολικά δηλαδή 60 δισ. ευρώ. Αξίζει να σημειωθεί ότι από την έναρξη της κρίσης, το 2008, το κράτος έχει αποφασίσει τη χορήγηση εγγυήσεων προς τις ελληνικές τράπεζες ύψους 155 δισ. ευρώ. Φαίνεται όμως ότι δεν φτάνουν, γιατί ενόψει του προγράμματος ανταλλαγής ομολόγων (PSI), στο πλαίσιο του «κουρέματος» του χρέους, η κυβέρνηση προωθεί τρία νέα μέτρα για να «ελαφρύνει» (!) τις επιπτώσεις για τις τράπεζες. Τα μέτρα αυτά, όπως αναφέρει η «Καθημερινή», έχουν να κάνουν με νέες φοροελαφρύνσεις προς τις τράπεζες ύψους 3 δισ. ευρώ, με την κεφαλαιακή εξομοίωση των εγχώριων με τις άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες που θα δώσει επιπλέον «ανάσα» 2,5-2,7 δισ. ευρώ, ενώ αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο η επανακεφαλαιοποίηση να γίνει με προνομιούχες μετοχές. Και όλα αυτά, όταν ο ίδιος ο Ευ. Βενιζέλος, μιλώντας προχτές στην ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ, παραδέχθηκε ότι «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ένα μεγάλο μέρος της ρευστότητας αυτής (σ.σ. των 155 δισ. ευρώ) έχει μεταφερθεί στο εξωτερικό για να στηριχθούν τα δίκτυα των θυγατρικών εταιρειών των ελληνικών τραπεζών»(!). Οχι βεβαίως ότι αν δεν έφευγαν για το εξωτερικό θα ήταν σε όφελος του λαού. Οι τράπεζες στον καπιταλισμό δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα, αλλά μεγάλες επιχειρήσεις που δρουν για να κερδίζουν και όχι για να δίνουν τζάμπα δάνεια στους φτωχούς. Τις ενισχύουν σε συνθήκες κρίσης αφού ο πραγματικός λόγος ύπαρξής τους είναι να δανειοδοτούν τα μονοπώλια ώστε να επενδύουν και να κερδοσκοπούν. Ακόμη και αν αυτά δίνονταν στους βιομήχανους, τους μεγαλέμπορους κλπ., τίποτα δε θα άλλαζε για το λαό, ούτε οι μισθοί θα μεγάλωναν ούτε η ανεργία θα μειωνόταν. Να, γιατί ο λαός πρέπει να παλέψει για να τους ανατρέψει.