Με λαθροχειρίες και έμμεση κριτική στη ΝΔ επειδή εγκατέλειψε την αντιμνημονιακή της ρητορεία (!) αντιμετώπισε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τις πολιτικές εξελίξεις του Σαββατοκύριακου. Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Κυριακή κάνει λόγο για «ανασύνταξη του μνημονιακού μπλοκ», περιορίζοντας σκόπιμα το πολιτικό ζήτημα στην αποδοχή ή όχι του μνημονίου και όχι στη στρατηγική που το υπηρετεί και την οποία από κοινού προωθούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους επιμέρους διαφορές και ανταγωνισμούς.

Πιο επεξηγηματικός, ο Α. Τσίπρας σε χθεσινή του δήλωση, εκτιμά ότι ο Γ. Παπανδρέου «θα πρέπει μάλλον να αισθάνεται ανακουφισμένος», αφού «δεν θα θέσει τελικά τις επιλογές του στην κρίση του λαού, αλλά θα τις φορτώσει στον επόμενο». Αντίστοιχα, για τη ΝΔ εκτίμησε ότι ο Α. Σαμαράς «ξεκίνησε νωρίτερα από όσο μπορούσαμε να φανταστούμε τις εκπτώσεις», καθώς «αρχικά αποδέχτηκε τη δανειακή σύμβαση που όλο το προηγούμενο διάστημα κατηγορούσε και στο τέλος αποδέχεται και τα δεινά των σκληρών μέτρων που αυτή θα αποφέρει».

Πρόκειται για πλήρη συσκότιση του ρόλου των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και της προσπάθειάς τους να υπηρετήσουν με τη συγκυβέρνηση το γενικό συμφέρον της αστικής τάξης. Ταυτόχρονα, οι αναφορές στη ΝΔ την αθωώνουν από το ρόλο του συνεργού της κυβέρνησης για όσο καιρό δημαγωγούσε με κούφιο «αντιμνημονιακό» λόγο.

Ο επικεφαλής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αναπαράγει ακόμα τα γνωστά αποπροσανατολιστικά ιδεολογήματα για «υποτέλεια» της χώρας και «εθελόδουλες» κυβερνήσεις και εκφράζει φόβους για «κοινωνική διάλυση» και «εκχώρηση κυριαρχίας». Η ανησυχία του για κοινωνική διάλυση είναι η άλλη όψη της έκκλησής του για διατήρηση της «κοινωνικής συνοχής», για θωράκιση δηλαδή της ταξικής συνεργασίας, σε μια περίοδο που είναι αναγκαία η όξυνση της ταξικής πάλης. Οσο για την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, αυτή είναι ήδη πραγματικότητα, ιδιαίτερα μετά το Μάαστριχτ που ψήφισε ο ΣΥΝ. Προβλέπεται επίσης από το βάθεμα της πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ, υπέρμαχος της οποίας είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, διεκδικώντας να μείνει η χώρα στον «σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης».

Στο διά ταύτα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προπαγανδίζει την «διαπραγμάτευση» με τους Ευρωπαίους εταίρους εντός της λυκοσυμμαχίας, λέγοντας ότι «η χώρα μας, παρά τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται, έχει τεράστιες διαπραγματευτικές δυνατότητες» και καλεί να μην αποδεχτεί η κυβέρνηση τη δανειακή σύμβαση, ώστε «το καυτό δίλημμα να περάσει στην απέναντι πλευρά, στους εταίρους και τους πιστωτές μας». Καλλιεργεί αυταπάτες στο λαό ότι η ζωή του μπορεί να βελτιωθεί μέσα στην Ευρωζώνη και σ' αυτή την κατεύθυνση καλεί σε αντιμνημονιακό «συνασπισμό εξουσίας», με προτάσεις διαχείρισης του συστήματος που μπάζουν από την πίσω πόρτα τα ίδια βάρβαρα μέτρα για το λαό.

Ανάλογη ήταν η επιχειρηματολογία που ανέπτυξε ο Αλ. Τσίπρας τόσο στην ΚΠΕ του ΣΥΝ που συνεδρίασε το Σάββατο, όσο και στο Συντονιστικό του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίασε την Κυριακή. Σύμφωνα με την εκτίμηση του κόμματός του, ο Γ. Παπανδρέου «προσπάθησε, παίζοντας υποκριτικά το χαρτί του δημοψηφίσματος, να συσπειρώσει γύρω του, έστω και με το στανιό το μνημονιακό μπλοκ». Σε σχέση με τη συγκυβέρνηση, περιόρισε τις αιτίες για τη συγκρότησή της στο γεγονός ότι «κανείς δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο παρά μόνο για το πώς θα κρατηθεί ή θα ανελιχτεί στην εξουσία».

Ο ίδιος, κατέθεσε εκ νέου την ανησυχία του οπορτουνισμού για τους κινδύνους που δημιουργούνται «για την ευρωπαϊκή συνοχή και την ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της». Διαμαρτυρήθηκε μάλιστα για την «πίεση μαφιόζικου τύπου που ασκήθηκε στην Ελλάδα με το ενδεχόμενο της αποπομπής από το ευρώ». Για τους εκβιασμούς που γίνονται σε βάρος του λαού, ο Αλ. Τσίπρας καθησύχασε ότι «αποχώρηση μιας χώρας από το ευρώ δεν προβλέπεται θεσμικά, και επομένως, πρόκειται απλά για έναν τρομοκρατικό εκβιασμό».

Για πολλοστή φορά επικαλέστηκε τη λαϊκή βούληση σαν μοχλό πίεσης για μια καλύτερη διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας και πρόβαλε το «αντιμνημονιακό μπλοκ», που προπαγανδίζει, σαν εγγυητή της παραμονής της χώρας στο ευρώ και στην ΕΕ λέγοντας: «Είναι επίσης σημαντικό να καταλάβει ο ελληνικός λαός, ότι αν υπάρχει ένας δρόμος διάλυσης του ευρώ, αυτός είναι (...) που έχει ανοίξει με τα Μνημόνια».

Με έκδηλη ανησυχία για τη σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και με τον φόβο όξυνσης της ταξικής πάλης, τόνισε: «θα έχουμε τη γελοιοποίηση του κοινοβουλίου», «οι θεσμοί απαξιώνονται και το κοινοβούλιο ακόμα περισσότερο (...) συνεπώς η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και το δικαίωμα της λαϊκής βούλησης να εκφράζεται και να αποφασίζει για την πορεία του τόπου, οφείλει να είναι αυτή τη στιγμή το κυρίαρχο ζήτημα για την αριστερά» και «τούτη την ώρα η αριστερά πρέπει να προτάξει το αίτημα για ομαλότητα». Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, δεν μπόρεσε να κρύψει τους μύχιους πόθους του χώρου του, λέγοντας: «δεν είναι ώρα (...) να φέρουμε στο προσκήνιο το απωθημένο μας για εσωτερική αλλαγή συσχετισμών στην αριστερά».