Τη δημιουργία ενός αρραγούς μετώπου, που θα συγκροτούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, με στόχο την προώθηση των οδυνηρών για τα λαϊκά στρώματα καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που προβλέπονται από το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, τον εφαρμοστικό νόμο, αλλά και τις νέες βαρύτατες δεσμεύσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη νέα δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτώβρη, μέτρα τα οποία θα αποτελούν την πυξίδα της αστικής πολιτικής διαχείρισης για τις επόμενες δεκαετίες (!), ζητά ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Βενιζέλος, με άρθρο - παρέμβαση που δημοσιεύτηκε στα χθεσινά «Νέα».

Παράλληλα, επιχειρεί να παρουσιάσει σαν ωφέλιμη για το λαό την ελεγχόμενη χρεοκοπία που αποφασίστηκε στις Βρυξέλλες, με «κούρεμα» τμήματος του κρατικού χρέους κατά 50% και ομολογεί, έστω και έμμεσα, ότι τα ασφαλιστικά ταμεία θα υποστούν ζημιές από το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων που διακρατούν σήμερα. Με το άρθρο, ο Ευ. Βενιζέλος επιχειρεί να εκφράσει τη συλλογική επιθυμία της άρχουσας τάξης, για πιο επιθετική συναίνεση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, καθώς έχει γίνει κατανοητό πλέον ότι αυτή είναι αναγκαία για να τσακιστεί το οργανωμένο λαϊκό κίνημα και να εφαρμοστεί, διά πυρός και σιδήρου, το βάρβαρο πρόγραμμα εξαθλίωσης του ελληνικού λαού.

Ο υπουργός Οικονομικών επιστρατεύει για μία ακόμη φορά την κινδυνολογία, υποστηρίζοντας ότι «η χώρα αντιμετωπίζει κινδύνους, που, δυστυχώς, δεν συνειδητοποιεί, γιατί ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής της εκπροσώπησης και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης, έχει την επιλογή να παίζει "εν ου παικτοίς"». Στη συνέχεια, επιτίθεται κατά της «ελληνικής κοινωνίας» - των εργαζομένων, δηλαδή, και του λαού - την οποία κατηγορεί ότι «...δείχνει να απαντά με λάθος τρόπο σε λάθος ερωτήματα και να αγνοεί κρίσιμα δεδομένα που απορρέουν από το συσχετισμό και τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο».

Για να στηρίξει το αίτημα για πιο επιθετική συναίνεση, ο υπουργός αναφέρει ακόμα ότι «βλέποντας τα πράγματα αναδρομικά, είναι προφανές ότι θα έπρεπε να έχουν τεθεί με άλλους όρους τα ζητήματα αμέσως μετά τις εκλογές του 2009», καθώς «το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε μια ευθύνη, δυσανάλογα μεγάλη», η ΝΔ «επιχειρεί να αντλήσει τα όποια οφέλη από τη φθορά που προκαλεί στην κυβέρνηση η διαχείριση της κρίσης και η δυσαρέσκεια από την εφαρμογή των σκληρών, αλλά αναγκαίων σωστικών μέτρων», ενώ «πάνω σε αυτόν τον καμβά οργανώθηκε με την βοήθεια των μικρότερων κομμάτων και μεγάλου μέρους των ΜΜΕ, μια απόλυτα αδιέξοδη εικόνα»!

Αρα, τι χρειάζεται; Αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και συστράτευση των αστικών πολιτικών δυνάμεων, με κοινή γραμμή πλεύσης την προάσπιση της συμμετοχής της χώρας στην Ευρωζώνη. Με αφορμή την υλοποίηση των νέων σκληρών μέτρων που περιλαμβάνονται στη νέα δανειακή σύμβαση της 26ης Οκτώβρη, ζητά «ένα αρραγές εσωτερικό μέτωπο», προκειμένου να διασφαλιστεί η υλοποίηση όλων εκείνων των μέτρων που λεηλατούν τη ζωή του λαού. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνει «μια υποχρεωτική προεκλογική δέσμευση όλων των κομμάτων, ή έστω των λεγόμενων "κυβερνητικών" κομμάτων, πως όλα όσα αποφασίστηκαν στις 26 Οκτωβρίου είναι αποδεκτά και σεβαστά από όλους, είναι το ελάχιστο που μπορεί να συμβεί όπως δείχνει η εμπειρία της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας».

Συνεπής στην υπεράσπιση του γενικού συμφέροντος της αστικής τάξης, προσπαθεί με κάθε τρόπο να διασφαλίσει ότι οι πολιτικές που έχουν κάνει κόλαση τη ζωή του λαού θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται και στο μέλλον, ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις που θα μεσολαβήσουν.