Πλούσιο υλικό, που μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί από το λαό, για να βγάλει συμπεράσματα και να απομονώσει οριστικά τις δυνάμεις του οπορτουνισμού, δίνουν οι εξελίξεις στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τους διαγκωνισμούς και τις ίντριγκες για τον υποψήφιο στην περιφέρεια της Αττικής.

Η σύγκρουση ανάμεσα στα βιλαέτια του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ για το ποιανού ο εκλεκτός θα υπηρετήσει καλύτερα τον κοινό στόχο του εγκλωβισμού των λαϊκών συνειδήσεων σε ανώδυνες για το σύστημα ατραπούς, εξελίχθηκε σε μια ανοιχτή σύγκρουση με φαιδρότητες και εκατέρωθεν αντεγκλήσεις, που φανερώνουν την ποιότητα της «ενότητας» που υπηρετούν σχήματα όπως αυτό.

Μέσα σε κλίμα εσωκομματικής πόλωσης, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ κατέληξε τελικά να εκπροσωπηθεί με δύο ψηφοδέλτια για την περιφέρεια της Αττικής. Ενα υποστηριζόμενο απ' τον ΣΥΝ, με επικεφαλής τον Α. Μητρόπουλο κι ένα από άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής τον Αλ. Αλαβάνο.

Ενδεικτικό του μπάχαλου που επικρατεί είναι και το γεγονός ότι την Πέμπτη το βράδυ, σε συνέντευξή του στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ, ο Αλ. Μητρόπουλος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να μην είναι υποψήφιος και παρέπεμψε στις ανακοινώσεις που θα κάνει αύριο Δευτέρα. Κατόπιν όμως των αντιδράσεων από πλευράς ΣΥΝ την Παρασκευή αναίρεσε και δήλωσε ότι θα είναι τελικώς υποψήφιος.

Πίσω από την προσπάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος να παρουσιάσει τη σύγκρουση και τελικά τη διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ σαν αποτέλεσμα της «μισαλλοδοξίας του Αλαβάνου» και της κόντρας του με τον Τσίπρα, η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Στις δύο κυρίαρχες ομάδες που στοιχήθηκαν πίσω από τις βασικές υποψηφιότητες, κρύβεται η αγωνία για το ποια γραμμή μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα το μπόδισμα της ριζοσπαστικοποίησης πλατιών λαϊκών συνειδήσεων σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος και της σοσιαλδημοκρατίας.

Η γραμμή των τάσεων και συνιστωσών που εκφράζει ο πρόεδρος του ΣΥΝ, βλέπει την εκλογική συνάντηση με την ευρύτερη σοσιαλδημοκρατία σαν το ιδανικό ανάχωμα για τη συγκράτηση της λαϊκής αγανάκτησης εντός των ορίων του ΠΑΣΟΚ και των παραφυάδων του, με αντιδεξιά ρητορική.

Στον αντίποδα, η ομάδα Αλαβάνου επιδιώκει να οξύνει την κενή περιεχομένου αντικαπιταλιστική - αντικυβερνητική φρασεολογία, για να αποσπάσει από τις γνήσια αντιμονοπωλιακές δυνάμεις - όπως είναι αυτές της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που στηρίζει το ΚΚΕ - ψήφους από ανθρώπους του μόχθου που επιζητούν πιο ριζοσπαστικές λύσεις, αλλά δεν είναι ακόμα πεισμένοι για την ανάγκη να ενισχυθεί το ΚΚΕ.

Σε κάθε περίπτωση, τόσο η μία, όσο και η άλλη γραμμή εντός του χώρου που εκφράζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, φιλοδοξεί να λειτουργήσει σαν ανάχωμα προς το ΚΚΕ κύρια για τις λαϊκές εκείνες δυνάμεις που είναι δυσαρεστημένες από το ΠΑΣΟΚ και το εγκαταλείπουν, ή βρίσκονται σε τροχιά ριζοσπαστικοποίησης και προσεγγίζουν τις θέσεις του ΚΚΕ.

Από αυτήν τη σκοπιά, μπορεί ο χώρος να εμφανίζεται διασπασμένος, αλλά αυτό σε τίποτα δεν εμποδίζει την αστική τάξη να τρίβει τα χέρια της για το γεγονός ότι πολλαπλασιάζονται τα αμορτισέρ που στόχο έχουν να απορροφήσουν ακίνδυνα για την εξουσία της τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Παρότι η ΚΠΕ του ΣΥΝ αποφάσισε την Τετάρτη το βράδυ να στηρίξει την υποψηφιότητα Μητρόπουλου, οι συνεδριάσεις και οι διαβουλεύσεις για μια «συνθετική» πρόταση συνεχίστηκαν μέχρι και το μεσημέρι της Πέμπτης αλλά δεν απέδωσαν καρπούς και τότε ο Αλ. Αλαβάνος προχώρησε στην ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του.

Είχαν προηγηθεί προτάσεις του ΣΥΝ που αφορούσαν σε υποψηφιότητα του Μ. Γλέζου για την Περιφέρεια Αττικής και του Αλ. Αλαβάνου για τον Δήμο της Αθήνας, αλλά απορρίφθηκαν απ' τους ίδιους. Μάλιστα, ο Μ. Γλέζος δήλωσε ότι στηρίζει τον Αλ. Αλαβάνο και ζήτησε απ' τον Αλ. Τσίπρα να επιστρέψει το «δαχτυλίδι» που του δόθηκε, να παραδώσει δηλαδή την αρχηγία του σχήματος.

Ατύχησαν όμως και οι προτάσεις για την Ν. Βαλαβάνη, τον Θ. Δρίτσα και τον Π. Λαφαζάνη. Η στάση του τελευταίου προκάλεσε πολλά ερωτήματα και προβληματισμό στην Κουμουνδούρου. Ο Π. Λαφαζάνης υπερασπίστηκε τις υποψηφιότητες του Αλ. Αλαβάνου ή της Ν. Βαλαβάνη - υπέρ της οποίας είχε ταχθεί και ο Αλ. Αλαβάνος - και επιτέθηκε με δριμύτητα στην ηγεσία του ΣΥΝ, χρεώνοντάς της την ευθύνη της διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ.

Η υποψηφιότητα Λαφαζάνη ήταν η μοναδική που έγινε ομόφωνα δεκτή απ' τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Π. Λαφαζάνης επέμεινε στην άρνησή του. Την αντιπαράθεση στο εσωτερικό του ΣΥΝ τροφοδότησε και η τάση της «αριστερής ανασύνθεσης» που επίσης είχε ταχθεί υπέρ του Αλ. Αλαβάνου, όταν διεμήνυσε στον Δ. Παπαδημούλη να μην εκφράζεται αρνητικά για τον πρώην πρόεδρο του κόμματος, να θυμάται ότι «για χάρη του ο ΣΥΝ διέσπασε τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του 2004» και ότι «"στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί"».

Στη συνεδρίαση της ΚΠΕ του ΣΥΝ την περασμένη Τετάρτη, ο Αλ. Τσίπρας εμφανίστηκε λάβρος εναντίον του Αλ. Αλαβάνου και των συνιστωσών που τον υποστηρίζουν. Κατήγγειλε «ανταγωνιστικά προς τον ΣΥΝ σχέδια» από «δυνάμεις που συγκρότησαν παράλληλα πολιτικά μέτωπα, με ξεχωριστή εφημερίδα, με ξεχωριστές εκδηλώσεις, με ανοιχτές διακηρύξεις για μια διαφορετική δική τους στρατηγική, δυνάμεις που επένδυσαν στις πολιτικές διαφωνίες, δυνάμεις που θεώρησαν την κρίση ως ευκαιρία να διασπάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως τον ΣΥΝ, και να αναζητήσουν συμμαχίες σε άλλες κατευθύνσεις».

Κατήγγειλε ότι η στάση του ΣΥΝ «εξελήφθη ως αδυναμία και οι επιθέσεις, τα χτυπήματα, η υπονόμευση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ από το λεγόμενο "Μέτωπο" και από τον πρώην πρόεδρο του κόμματός μας δε σταμάτησαν ούτε στιγμή». Χαρακτήρισε, τέλος, «έξω από κάθε προηγούμενο» την προσπάθεια «ενός στελέχους της Αριστεράς να επιβάλει εκβιαστικά την υποψηφιότητά του» και κατέληξε: «Επιτέλους οι εκβιασμοί, οι μπλόφες, τα κόλπα της τελευταίας στιγμής δεν μπορεί να έχουν σχέση με την κουλτούρα της αριστεράς».

Εχοντας, ωστόσο, πλήρη συνείδηση του ρόλου που καλείται - στο μέτρο των δυνάμεών του - να παίξει ο χώρος που εκπροσωπεί, ρόλος εγκλωβισμού των λαϊκών συνειδήσεων στη στρατηγική της σοσιαλδημοκρατίας και συσκότισης της προοπτικής για ριζοσπαστικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας, ο Αλ. Τσίπρας άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας μετεκλογικής προσέγγισης, δηλώνοντας ότι «οι πολιτικές συμμαχίες δεν προχωρούν με εκβιασμούς και καταναγκασμούς, δε διασπώνται όταν σε κάτι δε συμφωνούν. Τα κόμματα διασπώνται. Οι πολιτικές συμμαχίες προχωρούν σε όσα συμφωνούν και σε κάθε περίπτωση ανασυγκροτούνται ή αναδιατάσσονται».

Ο Αλ. Αλαβάνος στη συνέντευξη Τύπου, που παραχώρησε την Πέμπτη, δεν έκρυψε την απόφασή του να ψαρέψει κι αυτός στα νερά της σοσιαλδημοκρατίας, δηλώνοντας: «Καλωσορίζουμε τους φίλους απ' το σοσιαλιστικό χώρο (...) βγαίνουν μέσα από χρόνια παραμονής σε ένα κυβερνητικό χώρο αλώβητοι (...) χωρίς εμπλοκές σε γκρίζες μέρες, χωρίς συμμετοχές σε δικαστικές ή άλλες περιπέτειες». Μια φράση που ερμηνεύτηκε ότι φωτογραφίζει αρνητικά τον Α. Μητρόπουλο.

Παρά τις προσπάθειες και των δύο πλευρών να χρεώσουν η μία στην άλλη κατηγορίες περί «βοήθειας στη σοσιαλδημοκρατία», αποκαλύπτεται ότι ο όλος ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με τις προτάσεις και την τακτική του επιδιώκει να καταστεί «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για το ΠΑΣΟΚ και τη στρατηγική του. Από μόνη της η επιλογή στήριξης του Αλ. Μητρόπουλου, εν ενεργεία στελέχους του ΠΑΣΟΚ, είναι δηλωτική. Πόσο μάλλον που ο ίδιος ζητάει από το κόμμα του να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο με τη Γερμανία!

Οχι τυχαία ο Δ. Βίτσας, γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ, έκανε λόγο για «λάθος κατεύθυνση της κυβέρνησης», αποσιωπώντας ότι είναι συνειδητή επιλογή η κατεύθυνση που ακολουθεί, ενώ χαρακτήρισε ελπιδοφόρα (!) την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, αβαντάροντας τη συμπόρευση της πλειοψηφίας με την αντιλαϊκή στρατηγική του ΠΑΣΟΚ. Αποκαλυπτικός ήταν και ο Ν. Βούτσης, μέλος της ΠΓ του ΣΥΝ, όταν ενέταξε τα όσα διαδραματίζονται στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα «πολιτικό σχέδιο αναμόρφωσης του πολιτικού χάρτη». Σε μια ενδεχόμενη αναδιάταξη δυνάμεων σ' αυτό το χάρτη ο ΣΥΝ θα ήθελε να πλασαριστεί σε καλύτερη θέση.

Ομοίως και ο Αλ. Αλαβάνος που διαπίστωσε ότι «η Ελλάδα δεν έχει κυβέρνηση» (!) αφήνοντας να εννοηθεί ότι μια «υπαρκτή» κυβέρνηση θα προωθούσε την «εναλλακτική λύση», που, όπως τη διατύπωσε, κινείται εντός και επί τα αυτά του καπιταλιστικού συστήματος. Χωρίς ούτε μια αιχμή που να θίγει τα ιερά και όσια της εξουσίας της άρχουσας τάξης, δεσμεύτηκε για μια διαφορετική διαχείριση, με άξονες την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, τη διαπραγμάτευση με την ΕΕ, την αλλαγή οικονομικού προτύπου κ.λπ.

Είναι προφανές στον οποιονδήποτε παρατηρητή ότι τα όσα διαδραματίζονται στο χώρο του οπορτουνισμού δεν έχουν καμία απολύτως σχέση ούτε με το ριζοσπαστισμό, ούτε με την ανάγκη απεγκλωβισμού του λαού απ' το δικομματισμό και χειραφέτησής του απ' την πολιτική που συμφέρει την πλουτοκρατία. Ευτυχώς για το λαό υπάρχει το ΚΚΕ, για να στηριχθούν και να αντιμετωπίσουν την αντιλαϊκή λαίλαπα. Με την υπερψήφιση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» οι τοπικές εκλογές μπορούν να φέρουν μια νίκη για τα λαϊκά στρώματα.