Κάθε μέρα που περνά αναδεικνύει την απύθμενη πρόκληση της κυβέρνησης και των άλλων στυλοβατών του συστήματος που διατείνονται ότι τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα θα «πιάσουν τόπο» και πως αποτελούν μονόδρομο για την έξοδο απ' την καπιταλιστική κρίση. Η ίδια η ζωή τους διαψεύδει με τον πλέον ηχηρό τρόπο και επιβεβαιώνει ότι οι διακηρύξεις τους είναι κάλπικες και απατηλές. Παρά το γεγονός ότι οι ανατροπές σε βάρος του λαού δεν έχουν προηγούμενο, το ΑΕΠ συνεχίζει να μειώνεται, το ίδιο και οι άλλοι δείκτες με τους οποίους μετράει την αποδοτικότητα της οικονομίας η στατιστική των αστών.

Την ίδια ώρα, η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα στενάζουν υπό το βάρος των προβλημάτων που η εφαρμοζόμενη πολιτική πρόσθεσε στα όσα ήδη αντιμετώπιζαν, ενώ επιπλέον καλούνται απ' την κυβέρνηση και τους κάθε είδους απολογητές του συστήματος να αποδεχτούν νέες βαριές θυσίες. Τα μέτρα που έχουν ήδη αποφασιστεί, θα δώσουν τη χαριστική βολή στο εξασθενημένο λαϊκό εισόδημα, είτε άμεσα με νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, είτε έμμεσα με την παραπέρα εμπορευματοποίηση τομέων όπως η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές, με την ιδιωτικοποίηση τομέων όπως αυτός της ενέργειας αλλά και με νέα φοροεπιδρομή.

Οι εργαζόμενοι και ο λαός μπορούν σήμερα πιο καθαρά να δουν ότι η κρίση δεν είναι αποτέλεσμα της μίας ή της άλλης μορφής διαχείρισης, αλλά οφείλεται στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης που υπηρετούν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Μιας ανάπτυξης που έχει για κριτήριο τα στρατηγικά συμφέροντα, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν οφείλεται σε διαχειριστική ανικανότητα ή ανευθυνότητα όπως, διατείνονται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ., εισηγούμενοι νέα πρόσωπα, άλλες νοοτροπίες και μεθόδους, «υπεύθυνη» πολιτική. Δεν είναι «ανίκανοι» και «ανεύθυνοι» οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου παγκοσμίως. Συνειδητά υπηρετούν το δρόμο που διασφαλίζει τα συμφέροντά του. Συνειδητά επιδιώκουν να βγει απ' την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες και η επόμενη μέρα να το βρει χωρίς τα «βαρίδια» των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Γνωρίζουν ότι μια επόμενη κρίση θα έρθει σύντομα κι είναι αποφασισμένοι να μετακυλήσουν τις συνέπειές της ξανά στις πλάτες των ανθρώπων του μόχθου. Είναι ακριβώς αυτοί, όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, που αυτόν το δρόμο ανάπτυξης για το κεφάλαιο, που γυρίζει τους ίδιους και τα παιδιά τους σε συνθήκες μεσαίωνα, πρέπει να τον απορρίψουν στη συνείδησή τους κατ' αρχήν, να τον αντιπαλέψουν με αταλάντευτο και επιθετικό αγώνα. Μαζί με το ΚΚΕ, με τις ταξικές δυνάμεις στο εργατικό κίνημα, να επιβάλλουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη μιας μειοψηφίας καπιταλιστών.