Eurokinissi

Η Αλέκα Παπαρήγα στο βήμα της χθεσινής συζήτησης

«Ο πρωθυπουργός, μιλώντας προχτές, είπε ότι είναι ωραίο πράγμα η κινητικότητα της νεολαίας στην εργασία. Μα, είναι άλλο πράγμα να ξεκινώ αν είμαι είκοσι χρονώ και ελπίζω ότι μετά από δέκα - είκοσι χρόνια θα εξελιχθώ στη δουλειά μου, ή ενδεχομένως θα βρω και μια καλύτερη δουλειά, που να ταιριάζει στις γνώσεις μου, στα ενδιαφέροντά μου, στις κλίσεις μου κ.λπ. Είναι άλλο πράγμα αυτό και να αλλάξω δουλειά, και άλλο πράγμα να είμαι υποχρεωμένος να αναζητώ συνεχώς δουλειά, είτε γιατί είμαι άνεργος, είτε γιατί απολύομαι, γιατί δεν μπορώ να επιβιώσω.

Είναι δυνατόν να λέμε ότι η κινητικότητα είναι προοδευτικό φαινόμενο; Εξαρτάται. Μπορεί να είναι προοδευτικό και ριζοσπαστικό. Μπορεί να είναι και βαθύτατα αντιδραστικό. Και έτσι είναι αυτό που περιγράφουμε.

Θέλω να σταθώ στην αντιπαιδαγωγική επίθεση που δέχεται η νεολαία, όχι αναλύοντας όλα τα ζητήματα του εκπαιδευτικού συστήματος. Η οποία οδηγεί ακριβώς στην πλήρη μέχρι κεραίας, μέχρι λεπτομέρειας, προσαρμογή του εκπαιδευτικού συστήματος στους κανόνες της αγοράς και θα οξυνθεί μέχρι το μεδούλι πια στο σύστημα Παιδείας που εντάσσεται στα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Τώρα πια μιλάμε για εκπαιδευτική αγορά.

Θα οξυνθεί με τον "Καλλικράτη" γιατί με τις αλλαγές που έχουν δρομολογηθεί στο όνομα του αποκεντρωμένου σχολείου, μιλάμε πια για την αυτονόμηση της κάθε σχολικής μονάδας, του κάθε πανεπιστημίου, όπου οι μεταξύ τους σχέσεις και η σχέση με τους επιχειρηματίες θα είναι καθαρά σχέσεις επιχειρηματικές. Οπως είναι σε μια σειρά χώρες και όπως μάλιστα ήδη - επειδή προηγήθηκαν αυτά τα μέτρα - έχει εκτιμηθεί ακόμα και με τα δικά τους δεδομένα ότι δημιουργεί σοβαρά προβλήματα.

Θα σταθώ, λοιπόν, σε ορισμένα ζητήματα για το εκπαιδευτικό σύστημα. Αναφέρομαι στη διά βίου μάθηση. Πρόκειται για μια αλλαγή - είναι αλλαγή, πείτε το και "μεταρρύθμιση" και "αναδιάρθρωση", βεβαίως είναι - που όμως επιβλήθηκε κυριολεκτικά από τις ανάγκες της αγοράς. Ο,τι χειρότερο μπορούσε να συμβεί στην Παιδεία!

Στην ουσία οδηγείται το παιδί να έχει έναν ατομικό δρόμο. Και θα σας πω και κάτι. Αλλο ατομικό δρόμο θα παίρνει το παιδί που ανήκει στη φτωχή λαϊκή οικογένεια και άλλο το παιδί της ανώτερης μεσοαστικής και αστικής. Και να το πούμε και καθαρά: Θα έχουμε τα σχολεία που θα βγάζουν τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων, με λίγα μαθήματα, λίγη γνώση, λίγο κόπο και τα παιδιά που θα βγάζουν τα σχολεία και που δε θα εφαρμόζουν τους κανόνες που εφαρμόζονται στα λαϊκά σχολεία.

Και αυτό θα σας το πω πάρα πολύ καθαρά. Στα σχολεία - και μιλάμε για τη διεθνή εμπειρία - για την ανώτερη τάξη, γιατί τα σχολεία πια ταξικοποιούνται και εξωτερικά, όχι μόνο εσωτερικά, κυριαρχεί το βιβλίο και όχι ο ηλεκτρονικός υπολογιστής, όπως μπαίνει τώρα από την Α' Δημοτικού στα λαϊκά σχολεία.

Δεν είμαστε αντίθετοι με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Αλλά όλα τα μέτρα που εφαρμόζονται εδώ στην Ελλάδα και αλλού - για να μην τα βάλουμε μόνο με την κυβέρνηση, αυτή ή και την προηγούμενη - είναι μέτρα των οποίων προηγούνται οι εντολές και οι έρευνες της αγοράς και μετά εφαρμόζονται στην εκπαίδευση. Δεν προηγείται η έρευνα και η μελέτη των διαφόρων επιστημόνων, με διαφορετικές απόψεις, των όποιων επιστημονικών ιδρυμάτων.

Δεν προηγείται η μελέτη και μετά να ανατεθεί στο υπουργείο Παιδείας να πάρει υπόψη του τη μελέτη. Πρώτα θα μελετήσουν ο ΙΟΒΕ - ο εκάστοτε ΙΟΒΕ - ο ΟΟΣΑ, η Διεθνής Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και μετά θα τα παραλάβουν οι επιστήμονες, οι αρεστοί, οι προσαρμοσμένοι και θα τα μετατρέψουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα.

Η διά βίου μάθηση θα είναι, λοιπόν, ένας εφιάλτης μέχρι να βγάλει το παιδί και το πανεπιστήμιο - όποιοι μπορέσουν να φτάσουν, γιατί ακούσαμε και τον πρωθυπουργό να λέει ότι είναι μεγάλος ο αριθμός και ότι πρέπει να μειωθεί - κυνηγώντας από εδώ πιστωτικές μονάδες, γνώσεις, χαρτιά, να πάει εδώ, να πάει εκεί.

Η κινητικότητα και η διά βίου μάθηση θα είναι ένας εφιάλτης, όταν τελειώσεις το πανεπιστήμιο ή το ΤΕΙ. Διότι πας σε μια δουλειά, σε διώχνουν από τη δουλειά. Ξανά πρέπει να πηγαίνεις στα ΙΕΚ, στην κατάρτιση, να ξαναβρίσκεις μαθήματα, να παίρνεις κι ένα άλλο πιστοποιητικό ότι έκανες και κάτι άλλο, να πάρεις κι ένα πτυχιάκι από τη μεγάλη αγορά των διάφορων ποικιλώνυμων σχολών - διά βίου μάθηση είναι αυτή - για να βρίσκεις μια άλλη δουλειά. Πας στην άλλη δουλειά, σε κρατούν ένα - δύο χρόνια - ευχής έργο θα είναι δύο χρόνια - σε διώχνουν, ξανά πάλι πρέπει να αποκτήσεις ένα πτυχίο.

Βεβαίως, αυτά τα είχαμε πει και στην προηγούμενη κυβέρνηση. Εγκληματείτε στο θέμα της γλώσσας. Είναι έγκλημα. Εντάξει, σας έλαχε ο κλήρος να κάνετε όλες αυτές τις αναδιαρθρώσεις πακέτο, μαζεμένες. Οταν λέμε, λοιπόν, ότι η νέα γενιά θα ζήσει τραγικά, ξεκινάμε από τη δουλειά των γονιών τους, την παιδεία, την υγεία και τη σύνταξη των γονιών τους, γιατί αυτό καθορίζει τα παιδιά, μέχρι τις εργασιακές συνθήκες των νέων, αλλά και τη μόρφωση. Είναι σημαντικό.

Υπάρχουν όμως και ορισμένα σοβαρά ζητήματα. Είπατε εδώ ότι η νεολαία θέλει όραμα. Εμείς θέτουμε το εξής ζήτημα: Τι όραμα δίνετε στο νέο ζευγάρι; Τι καθημερινότητα προσφέρετε στο νέοι ζευγάρι; Εμείς καταλαβαίνουμε το εξής πράγμα. Το νέο ζευγάρι σήμερα πρώτα πρώτα πρέπει να λύσει το πρόβλημα της στέγης, γιατί τώρα πια έπαψαν οι γονείς να μπορούν να κληροδοτούν. Οσοι μπορούν να δώσουν στο παιδί τους, εντάξει.

Πού είναι τα προγράμματα του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας για φθηνή λαϊκή στέγη στα νέα ζευγάρια; Υπάρχουν 200.000 απούλητα σπίτια. Βεβαίως, δε θα πάνε να γίνουν καταλήψεις εκεί. Πρέπει να αποζημιωθούν οι εργολάβοι, οι μηχανικοί, δεν ξέρω ποιοι τα έφτιαξαν. Να τα αγοράσει ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας και να διαμορφωθούν κάποια κριτήρια, προκειμένου να τα πάρουν φτωχά ζευγάρια με νεογέννητα παιδιά, που δεν έχουν να πληρώνουν νοίκι ή είναι άνεργοι.

Οσον αφορά τους παιδικούς σταθμούς, έχει αυξηθεί η προσέλευση στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς - δεν υπάρχουν πια κρατικοί, πληρώνεις και εκεί - σε σχέση με τους ιδιωτικούς και πέρυσι ή τα προηγούμενα χρόνια έμεναν απ' έξω παιδιά και τώρα θα μένουν πολύ περισσότερα. Και μιλάμε για παιδικούς σταθμούς που δεν είναι "παρκινγκ". Ο παιδικός σταθμός είναι μέσο κοινωνικοποίησης του παιδιού, ιδιαίτερα για τις πόλεις.

Τι μέτρα εξαγγείλατε; Και λέτε συνέχεια ότι μπορείτε να λύσετε τα ζητήματα με αλλαγή αντιλήψεων, χωρίς χρήμα; Δηλαδή, τι αλλαγή αντιλήψεων; Αν δεν έχω να πάω το παιδί μου ή το εγγόνι μου στον παιδικό σταθμό, τι αντίληψη να αλλάξω; Πρέπει να αλλάξουν αντιλήψεις, αλλά αντιλήψεις σε βάρος σας πρέπει να αλλάξουν.

Οι διακοπές, επίσης, είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Εδώ να πάτε, στην Αττική, παρά το γεγονός ότι έχουν τσιμενταριστεί, υπάρχουν ελεύθερες περιοχές. Πηγαίνετε κοντά στο Μαραθώνα. Υπάρχουν ελεύθερες περιοχές. Εγώ σας λέω το εξής: Κάντε κάμπινγκ που δε στοιχίζουν, προκειμένου να πηγαίνουν τα νέα ζευγάρια, οι φοιτητές, αυτοί που θέλουν.

Δεν λέμε να τους πηγαίνουμε ως αγέλη και υποχρεωτικά, αλλά αυτοί που δε θέλουν να πάνε με τους γονείς τους, που δε θέλουν να πάνε να πληρώσουν, ας πάνε σε κάμπινγκ με σκηνές και με υπαίθριες τουαλέτες. Γεμίστε κάμπινγκ! Ομως, να μην τα βάλουμε αυτά στο Real Estate! Δεν μπορούν να γίνουν οργανωμένα κάμπινγκ για κατασκήνωση, για τα παιδιά, για τους φοιτητές, για τους μαθητές, για τα ζευγάρια, με κοινωνικά κριτήρια μέσω των Ταμείων, κ.λπ;

Τέλος, όσον αφορά τα ναρκωτικά. Εδώ δεν πρόκειται να αναλύσω το θέμα, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα εξής: Εχετε εγκαταλείψει τα Κέντρα Πρόληψης. Εχετε εγκαταλείψει τις θεραπευτικές Κοινότητες των Στεγνών Προγραμμάτων που αποδεδειγμένα δίνουν αποτέλεσμα, που δεν έχουν λίστα όπως έχει η μεθαδόνη, που δεν περιμένει ο άλλος στην ουρά.

Αυτούς της μεθαδόνης, θα τους πάτε στα νοσοκομεία. Μα, τα νοσοκομεία, αν διευρυνθούν με τα παιδιά αυτά, τα οποία βεβαίως θέλουν προστασία και τα οποία βεβαίως έχουν στερητικά σύνδρομα, δε θα μπορούν να λειτουργήσουν! Εδώ, τα νοσοκομεία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τώρα τους κανονικούς ασθενείς με την κατάσταση που υπάρχει!

Η κατάσταση είναι τραγική. Απλήρωτοι άνθρωποι! Τα πετάξατε στους δήμους! Και για τα "στεγνά" προγράμματα κόψατε τη χρηματοδότηση! Εδώ είναι και από ιδεολογικούς λόγους, είναι υπέρ της μεθαδόνης. Να διαχειριστούμε την υπόθεση, να βάλουμε τα υποκατάστατα και όχι να μάθουμε τη νεολαία ότι μπορεί να νικήσει τη μάστιγα των ναρκωτικών.

Και κοιτάξτε να δείτε - και ολοκληρώνω - τα αίτια που οδηγούν στα ναρκωτικά και την εξάρτηση, είναι τα ίδια είτε παίρνει κάποιος τα "μαλακά", είτε τα "σκληρά". Δεν υπάρχουν διαφορετικές αιτίες που οδηγούν στο χασίς ή την ηρωίνη. Στη χρήση και στην εξάρτηση, η οποία είναι κοινωνική εξάρτηση, δεν μπορεί να γίνονται συζητήσεις - και γίνονται δυστυχώς και στα πλαίσια των κομμάτων της Βουλής, εδώ - με κριτήριο τη φαρμακολογική ή τη χημική πλευρά και να παραλείπεται και να μην παίρνει το προβάδισμα η κοινωνική και η ψυχολογική διάσταση του φαινομένου.

Την εξάρτηση την κοιτάτε σαν ένα βιολογικό φαινόμενο. Αρα, λοιπόν, δώστε τη μεθαδόνη, η οποία δεν έχει καταργήσει και την παράλληλη και ταυτόχρονη χρήση άλλων ναρκωτικών!

Κοιτάξτε να δείτε, να δεχθούμε ότι το χασίς μπορεί να μην έχει το ίδιο στερητικό σύνδρομο με το στερητικό σύνδρομο που δημιουργούν τα οπιούχα. Ομως, από πλευράς ψυχολογικής και κοινωνικής εξάρτησης δεν έχει διαφορά. Το ίδιο το χασίς δημιουργεί οργανικά και ψυχολογικά προβλήματα και σε ορισμένες περιπτώσεις και ψυχοπαθολογικές αντιδράσεις.

Επομένως, το θέμα δεν είναι να πάμε στην ιατρική πλευρά. Την ιατρική πλευρά, ας τη δουν οι γιατροί. Πρέπει να πάμε στη μάχη για την πρόληψη και τη δυνατότητα της πλήρους απεξάρτησης, αλλά βεβαίως και της κοινωνικής ένταξης.

Και μ' αυτήν την έννοια, το περιεχόμενο της λογικής για τη μεθαδόνη είναι αντικοινωνικό. Ιδεολογικά και πολιτικά είναι αντικοινωνικό. Ολα αυτά δε για τα διάφορα επιχειρήματα περί ελεύθερης διάθεσης του σώματος και περί του δικαιώματος χρήσης της ουσίας, είναι ανιστόρητα και αντικοινωνικά, γιατί όλα αυτά είναι φυγή από την πραγματικότητα.

Ομως, είναι φυγή από ποια πραγματικότητα; Είναι φυγή του νέου ανθρώπου από την πραγματικότητα, μέσα στην οποία είτε του αρέσει, είτε δεν του αρέσει, είτε το επιλέξει, είτε όχι, εντάσσεται. Δεν φεύγει από την πραγματικότητα, αφού είναι ενταγμένος σε μία συγκεκριμένη ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα. Και όχι μόνο πρέπει να ενταχθεί σ' αυτήν τη συγκεκριμένη πραγματικότητα, αλλά δεν πρέπει να ενταχθεί παθητικά, αλλά επιθετικά. Πείτε μας, λοιπόν, τι θα κάνετε τουλάχιστον με τα ναρκωτικά;

Απ' αυτήν την άποψη, ο κύριος στόχος σας είναι η επίθεση στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, κ.λπ., γιατί εδώ εξασφαλίζεται το υπερκέρδος. Ομως, αυτήν την επίθεση, για να την οργανώσετε, θα την περάσετε από τον αθλητισμό, τον πολιτισμό, τα ναρκωτικά και πριν απ' όλα την Παιδεία.