Ο θόρυβος που έχει ξεσπάσει, τις τελευταίες μέρες από τα αστικά ΜΜΕ και τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, σχετικά με το βόλεμα συγγενών και κομματικών οπαδών στην εταιρεία ΑΓΡΟΓΗ, αναδεικνύει το, έτσι κι αλλιώς, δεδομένο: Οτι, δηλαδή, τα ρουσφέτια, τα σκάνδαλα, οι μίζες, είναι συστατικό στοιχείο της πολιτικής και της δράσης των αστικών κομμάτων που υπηρετούν τα κέρδη των επιχειρηματιών. Η βρωμιά που αναδίνεται και πάλι, όπως έγινε και με άλλες υποθέσεις - σκάνδαλα, όπως το Βατοπέδι, η «Ζήμενς», τα ομόλογα, το χρηματιστήριο, είναι ο φαύλος κύκλος, που μέσα σε αυτόν το μεγάλο κεφάλαιο χτίζει τα θεμέλια για την κερδοφορία του. Και βέβαια, αυτά τα σκάνδαλα, αυτή η σαπίλα συνδυάζεται και πάει μαζί με την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, το χτύπημα στο λαϊκό εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων, την κατάργηση των συντάξεων, τη μείωση των μισθών.

Πασχίζουν, λένε, να αλλάξουν το κράτος της ρεμούλας και της μίζας. Αλλά ό,τι και αν κάνουν είναι, αφ' ενός, προκλητικός αποπροσανατολισμός, (η γυναίκα του Καίσαρα δεν είναι τίμια και δεν μπορούν να την κάνουν να φαίνεται), αφ' ετέρου, ακόμη και να μπορούσε να συγκροτηθεί «τίμιο κράτος», πάλι καπιταλιστικό θα είναι. Πάλι τα συμφέροντα των καπιταλιστών θα υπηρετεί, κόντρα στα συμφέροντα του λαού. Αρα θα είναι βαθιά αντιδραστικό, αντιλαϊκό.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση. Τα αστικά κόμματα, κατά την εναλλαγή τους στην εξουσία, πάντοτε ανακαλύπτουν τέτοια σκάνδαλα. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Και σε άλλες χώρες (Γερμανία, Γαλλία, Μ. Βρετανία κ.ά.) τα αστικά κόμματα, όταν βρεθούν στην εξουσία, φέρνουν στην επιφάνεια προηγούμενες ...αμαρτίες. Αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε έχει να κάνει με το πόσο άπληστος ή αχόρταγος είναι ο τάδε ή ο δείνα υπουργός, υφυπουργός. Η εξαγορά, το ρουσφέτι, η μίζα, είναι μέρος της στρατηγικής της αστικής εξουσίας. Είναι σχέση που έχει διαμορφωθεί ανάμεσα σε αστούς πολιτικούς, αστικά κόμματα, από τη μία, και κεφαλαιοκράτες σε όλο τον κόσμο, από την άλλη. Αυτή η σχέση είναι αλληλοτροφοδοτούμενη, γεννά και τα σκάνδαλα. Ο ντόρος, λοιπόν, που ξεσπά κάθε φορά μετά από την αποκάλυψη κάποιου σκανδάλου και η κουβέντα που ανοίγει μετά περί «κάθαρσης», «καταπολέμησης του βρώμικου χρήματος», «διαφάνειας», είναι ψευδεπίγραφη και αποπροσανατολιστική. Είναι και επικίνδυνη. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του νομοσχεδίου για τις εκλογικές δαπάνες στις τοπικές εκλογές, που εγκρίθηκε προχτές από το υπουργικό συμβούλιο.

Με πρόσχημα τη «διαφάνεια» και την καταπολέμηση του «βρώμικου χρήματος», αποφάσισαν ότι: Εργαζόμενοι και άνθρωποι που προέρχονται από τα λαϊκά στρώματα δε θα έχουν το δικαίωμα του «εκλέγεσθαι». Οτι πολιτικά κόμματα δε θα μπορούν να ενισχύουν οικονομικά υποψηφίους. Οτι δε θα μπορούν να γίνονται οικονομικές εξορμήσεις κομμάτων με τη μέθοδο των κουπονιών, απαγορεύεται, δηλαδή, ο τρόπος με τον οποίο το ΚΚΕ απευθύνεται στο λαό για να ενισχύσει οικονομικά την πολιτική του δράση. Οτι όποιος θέλει να ενισχύσει οικονομικά θα το κάνει ονομαστικά μέσω τραπεζών, που στην ουσία θα ελέγχουν την εκλογική διαδικασία. Να, λοιπόν, που, με το μανδύα της «διαφάνειας», η αστική εξουσία περιορίζει την πολιτική δράση και οδηγεί στο φακέλωμα φρονημάτων. Αυτή είναι και η ουσία της αστικής δημοκρατίας. Οποιον φερετζέ και να φορέσουν, όποιο πρόσχημα κι αν επικαλεστούν, είναι και θα είναι βρώμικοι μέχρι το μεδούλι.