Το πόσο χρήσιμες είναι οι υπηρεσίες που προσφέρει ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός στο κεφάλαιο αναδεικνύεται ακόμα πιο καθαρά σήμερα, μέσα σε συνθήκες άγριας και πρωτόγνωρης αντεργατικής επίθεσης. Αναδεικνύεται ότι η ίδια η προσέγγιση, η κριτική, η ερμηνεία των εξελίξεων και της επίθεσης που επιλέγουν εξυπηρετεί την αθώωση της πολιτικής που τσακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ετσι, στην αφίσα που έβγαλε η ΔΑΚΕ για την απεργία αναφέρεται στη «χρεοκοπημένη» πολιτική της κυβέρνησης και την «κηδεμονία» της κυβέρνησης και της χώρας από την τρόικα.

Η ΔΑΚΕ υποτίθεται ότι ζητά μια «ακηδεμόνευτη» κυβέρνηση. Δε λέει, όμως, ότι το πρόβλημα τόσο της σημερινής όπως και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων του δικομματισμού, που στήριζαν και στηρίζουν όλες οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως και η ΔΑΚΕ, δεν είναι πως κάποιος κακός και άγριος «κηδεμόνας» της λέει τι να κάνει, ενώ εκείνη είχε ...άλλα σχέδια. Αυτό το μαρτυρά το ίδιο το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, όπως, αντίστοιχα, και της ΝΔ, που βεβαιώνουν ότι πρόκειται για κόμματα - εργαλεία της πλουτοκρατίας. Η αντιλαϊκή καταιγίδα που σήμερα προωθείται, με τη στήριξη της ΝΔ και όλων των δυνάμεων του ευρωμονόδρομου, υπαγορεύεται πρώτα απ' όλα από τη στρατηγική τους που υπηρετεί τις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας».

Σ' αυτό το πλαίσιο είναι μεγάλες και οι ευθύνες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, που κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, να εκτονώσει και να αμβλύνει τις αντιδράσεις τους και τελικά να τους αδρανοποιήσει, ώστε να διευκολύνει το πέρασμα των βάρβαρων αντεργατικών πολιτικών.