Κολυμπώντας ο ένας στη χολή του άλλου, οι έμμισθοι του εφοπλιστή Αλαφούζου, ο Παπαδημητρίου και ο Μανδραβέλης, βγήκαν χτες στο μικρόφωνο του ΣΚΑΪ για να συναγωνιστούν ο ένας τον άλλο σε αντιΚΚΕ δηλητήριο. Σαν τα σκυμμένα εκείνα ανθρωπάκια, που αδυνατούν να αντιληφθούν τις αξίες και τα ιδανικά που υπηρετεί με την καρδιά και το μυαλό του ένας άνθρωπος που παίρνει απόφαση ζωής να ενταχθεί και να παλέψει με το ΚΚΕ, προσπαθούσαν να πείσουν πρώτα ο ένας τον άλλο και ύστερα το κοινό τους, ότι τα κομματικά μέλη που απασχολούνται σε στελεχικές θέσεις από το Κόμμα, μαζί κι εκείνοι οι κομμουνιστές που είναι χρεωμένοι στη δουλειά του «Ριζοσπάστη» και του «902», θα πρέπει να λογοδοτούν στο σινάφι του Αλαφούζου για τους όρους με τους οποίους το Κόμμα διαμορφώνει τις σχέσεις του με τα μέλη του.

«Το ΚΚΕ είναι νεοφιλελεύθερο και εφαρμόζει το μνημόνιο για τα μέλη του (...) έχει επιχειρήσεις, είναι εργοδότης αφού έχει εργαζόμενους και πληρώνει εισφορές (...) διαπραγματεύεται ατομικές συμβάσεις και καταργεί τις συλλογικές (...) τα στελέχη του δικαιούνται να κάνουν απεργία τώρα που δεν παίρνουν αυξήσεις, ή στο σοσιαλισμό του Περισσού απαγορεύεται η απεργία; (...) η Τυποεκδοτική τυπώνει έντυπα για το καλό του κομμουνισμού (...) ο 902 δεν είναι προπαγανδιστικό όργανο, πουλάει κατσαρολικά (...) ας κάνει ο κάθε εργοδότης ένα κόμμα και να μας πάρει μέλη του για να μη δίνει αυξήσεις (...) η ΕΣΗΕΑ είναι απούσα». Αυτά και άλλα εμετικά, έλεγαν, βγαλμένα από τα μαύρα κατάστιχα της αστικής προπαγάνδας, για να δείξουν πως σ' αυτήν έχουν εξειδικευτεί και πως δίκαια καταλήγουν στις τσέπες τους κάμποσα από τα βαρέλια που μεταφέρουν τα τάνκερ του Αλαφούζου.

Επειδή, όμως, ξέρουν πως όσο πιο χυδαία είναι η προπαγάνδα, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει να σταθεί η λάσπη, είπαν κι άλλα: «Επί μακρόν, κανείς δεν τα έβαζε με το ΚΚΕ (...) πατάει πάνω στην ιστορία του για να κάνει αντιδημοκρατικές ενέργειες (...) να τελειώνουν τα πολλά μέτρα και σταθμά (...) οι άνθρωποι που ήταν στο ΚΚΕ μέχρι το '74 βασανίστηκαν, κυνηγήθηκαν βάρβαρα. Δικαιολογημένα είχαν μια απόσταση, έναν σεβασμό. Τώρα έφυγαν βιολογικά. Ποιος σου λέει ότι αυτοί που κυνηγήθηκαν τότε και αυτοί που σήμερα έχουν τη σφραγίδα του ΚΚΕ είναι οι ίδιοι; (...) οι γραφειοκράτες του Περισσού με τη σφραγίδα του ΚΚΕ κάνουν ό,τι θέλουν σήμερα».

Θα μπορούσε να υποψιαστεί κανείς ότι ορισμένοι όπως ο Παπαδημητρίου επιδιώκουν μέχρι και την ψυχανάλυσή τους, τεμαχίζοντας την Ιστορία του ΚΚΕ όπως τους βολεύει. Εκτός και αν ο συγκεκριμένος πασχίζει να προβάλλει το δικό του άλλοθι για την επιλογή του να πηδήξει στο αντικομμουνιστικό στρατόπεδο. Ξέρει αυτός. Αν και είναι τόσο χυδαίος, που δεν έχει δικαίωμα να πιάνει στο στόμα του τους κομμουνιστές που βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν. Βρωμίζει την Ιστορία τους. Θα μπορούσε να γίνει και δική του. Αλλά τέτοια είναι η ηθική του κατάπτωση, που δεν την αρνήθηκε απλά. Την έριξε στο βόρβορό του. Ξέρει αυτός.... Αλλωστε δεν είναι λίγο πράγμα να αποδεικνύεσαι ο αχαμνότερος όλων απέναντι στους προγόνους σου.

Σε κάθε περίοδο της ζωής και της δράσης του, το ΚΚΕ κληρονομεί και βάζει στη ζωή τις πιο ζωντανές παραδόσεις του κινήματος και τον ανθό με τον οποίο το προικίζει ο λαός, το μεγαλείο της δύναμής του. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Γι' αυτό αλυχτούν. Το φόβο τους δείχνουν. Κι όσο το Κόμμα δυναμώνει, τόσο θα προσπαθούν με τις υστερικές στριγγλιές τους οι νάνοι να φανούνε γίγαντες. Είναι βαθιά νυχτωμένοι. Είναι αντικομμουνιστές και το ομολογούν. Ο ίδιος ο Μανδραβέλης καυχιόταν χτες πως «αντικομμουνιστής σήμερα σημαίνει λογικός άνθρωπος». Ιδεολογία τους είναι ο αντικομμουνισμός. Εχουν μίσος για το δίκιο του λαού και με το δικό του μίσος τελικά θα πληρωθούν.