Στο φόντο τόσο των σκανδάλων της «Ζήμενς» και του Βατοπεδίου, όσο και της «ανακάλυψης της Αμερικής» σχετικά με τον τρυφηλό βίο κάποιων εκ των «εμβληματικών» φυσιογνωμιών του δικομματισμού, διεξάγεται μια καταφανής προσπάθεια η υποστύλωση του αξιοθρήνητου πολιτικού κατεστημένου να πατήσει στις «σκαλωσιές» του συμψηφισμού, του διαδικαστικού εκφυλισμού και στην αθώωση του αστικού πολιτικού συστήματος μέσα από την «τιμωρία» ή τη διαπόμπευση κάποιων προσώπων.

*

Στο σκηνικό αυτό, ας προστεθεί η εμπειρία ολόκληρης της τελευταίας 25ετίας, η οποία βοηθάει να διαπιστωθεί ότι:

Υπαρκτά σκάνδαλα, όπως των υποκλοπών του '86, του Κοσκωτά το '89, της ΑΓΕΤ, των υποκλοπών και του ΟΤΕ, το '93, του Χρηματιστηρίου το 1999, των δομημένων ομολόγων το 2007, και τόσα άλλα,

μετατράπηκαν, μέσω της σκανδαλοθηρικής και αποπροσανατολιστικής αξιοποίησής τους, σε βατήρα αναπαραγωγής εκείνης ακριβώς της πολιτικής που επωάζει τα σκάνδαλα.

*

Πρόκειται για εμπειρία που μπορεί να αποτελέσει οδηγό σκέψης για τον ελληνικό λαό, που δεν αρκεί να «τους έχει σιχαθεί», ούτε η οργή του πρέπει να εξαντληθεί με το «να βγάλει το άχτι του» επειδή κάποιοι θα βγουν στη σέντρα,

αλλά

- μιας και άρχισαν ήδη να ακούγονται «φήμες» για εκλογές -

έχει φτάσει η ώρα να απαντήσει «νισάφι πια» στους πρωταγωνιστές μιας «αντιδικίας», που επί δεκαετίες διεξάγεται με «διακύβευμα» αν θα είναι «γαλάζιος» ή «πράσινος» ο διαχειριστής της Κόπρου.

Τους ίδιους, δηλαδή, που σήμερα, για να δραπετεύσουν από τις συνέπειες της κρίσης που το σύστημά τους δημιούργησε, εμπλουτίζουν την τακτική τους ώστε να απεκδυθούν την πολιτική καταισχύνη που εκπροσωπούν, μεθοδεύουν να περάσουν από το εκμαγείο των... αποκαθαρμένων ταγών και σχεδιάζουν να επανεμφανιστούν - από κοινού ίσως; - με το προσωπείο των έτοιμων να συμπήξουν δυνάμεις ταχείας... «εθνικής σωτηρίας».