Ποιο είναι το μεγάλο «λάθος», για το οποίο σύσσωμος ο αστικός πολιτικός κόσμος κάνει δημόσια την αυτοκριτική του και ορκίζεται ότι δεν πρόκειται να επαναλάβει; Οτι δεν έδειξε το πολιτικό θάρρος που απαιτούνταν, ώστε να προχωρήσουν τα προηγούμενα χρόνια οι αναγκαίες «διαρθρωτικές αλλαγές». Λένε, δηλαδή, ότι το ασυγχώρητο σφάλμα ήταν ότι δεν προχώρησαν τα προηγούμενα χρόνια την κατεδάφιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, κ.ο.κ. Αν αυτά είχαν γίνει νωρίτερα, δε θα είχαμε φτάσει στη σημερινή κατάσταση, αποφαίνονται εν χορώ, θέλοντας να παρουσιάσουν την κρίση ως αποτέλεσμα της δήθεν φιλολαϊκής πολιτικής που εφαρμόστηκε και στα λεφτά που δόθηκαν για το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος». Πρόκειται, βέβαια, για τερατώδες ψέμα και πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας. Υποκρίνονται ότι ξεχνούν πως η καπιταλιστική κρίση ξεκίνησε από τις μεγάλες καπιταλιστικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, στις οποίες όχι μόνο δεν υπήρχε κοινωνικό κράτος, αλλά είχαν «έγκαιρα» υλοποιήσει τις περιβόητες διαρθρωτικές αλλαγές, δίχως, μάλιστα, να αφήσουν τίποτα όρθιο από τα εργασιακά δικαιώματα. Αρα, η κρίση δεν προκλήθηκε επειδή τάχα οι εργαζόμενοι είχαν δικαιώματα ή γιατί μοίρασαν κάποια «ψίχουλα» στους πλέον οικονομικά εξαθλιωμένους, αλλά γιατί μπούκωσαν με απίστευτο χρήμα τους καπιταλιστές, γιατί ξεχείλισαν τα χρηματοκιβώτιά τους από τα κέρδη. Μόνον όσοι ήταν συνδαιτυμόνες σε αυτό το φαγοπότι έχουν λόγο να πιστεύουν τα ψέματά τους. Οι άλλοι, οι πολλοί, πρέπει να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν αυτά που τους ανήκουν. Τα πάντα όλα...