Γέμισε νιάτα ο μαρτυρικός τόπος στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, το πρωί της Κυριακής, στην εκδήλωση τιμής που διοργάνωσε η ΚΟΑ του ΚΚΕ για τους 200 ήρωες κομμουνιστές, οι οποίοι εκτελέστηκαν από τον Γερμανό κατακτητή πριν από 66 χρόνια, τη ματωμένη Πρωτομαγιά του 1944, προσφέροντας το αίμα τους λίπασμα στους σύγχρονους λαϊκούς αγώνες.

Στην εκδήλωση συμμετείχαν και οι αντιπροσωπείες των 28 Κομμουνιστικών και Δημοκρατικών Νεολαιών, που βρίσκονταν στην Ελλάδα για να παρακολουθήσουν τις εργασίες του 10ου Συνεδρίου της ΚΝΕ. Στο τέλος της εκδήλωσης, κατέθεσαν στεφάνι στο χώρο της εκτέλεσης.

Με τις τιμημένες σημαίες τους να ανεμίζουν και με συγκροτημένη πορεία από το παλιό Δημαρχείο Καισαριανής, έφτασαν στο χώρο της συγκέντρωσης οι αγωνιστές της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ. Εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ παραβρέθηκε ο Δημήτρης Αρβανιτάκης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και Γραμματέας της ΚΟΑ του Κόμματος, ενώ συμμετείχε ακόμα ο πρέσβης της Κούβας, Ερμες Ερέρα.

Την εκδήλωση «άνοιξε» ο ηθοποιός Βασίλης Κολοβός, με την απαγγελία ποιημάτων του Κώστα Βάρναλη «Πρωτομαγιά» και του Γιάννη Ρίτσου «Σκοπευτήριο Καισαριανής». Ακολούθησε η αφήγηση του χρονικού της εκτέλεσης. Σύντομο χαιρετισμό απηύθυνε και η Γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Πολωνίας, Μπεάτα Καρόλ.

Στο σύγχρονο μήνυμα της θυσίας αναφέρθηκε ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης, Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων, ανέφερε:

«Η σκληρή και πολύμηνη αναμέτρηση που δίνει η εργατική τάξη της χώρας μας ενάντια στον οδοστρωτήρα αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ και του ΔΝΤ, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., του κεφαλαίου και του εργατοπατερισμού προσφέρεται για συμπεράσματα.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει με ωριμότητα και έχοντας συσσωρεύσει μια πολιτική πείρα που του επιτρέπει να απορρίπτει τα αντιλαϊκά μέτρα, τονίζοντας την κατεύθυνση της πάλης και βάζοντας στην ημερήσια διάταξη την αναγκαιότητα να πληρώσει η πλουτοκρατία, να αλλάξει χέρια η εξουσία, να κοινωνικοποιηθούν τα μονοπώλια.

Να αποκαλύπτει ότι τα χρέη και τα ελλείμματα είναι ευθύνη, άγχη και ανησυχίες της πλουτοκρατίας στα οποία δεν έχει κανένα λόγο η εργατική τάξη να κάνει ούτε μια θυσία. Να απορρίπτει, εξίσου, όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς τόσο την ΕΕ όσο και το ΔΝΤ. Να αναδεικνύει ότι το πατριωτικό καθήκον σήμερα είναι να πτωχεύσει η πλουτοκρατία, να προβάλλει τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, χωρίς μονοπώλια και καπιταλιστές.

Η προσπάθεια να βάλουν στο γύψο το ΚΚΕ, να το θέσουν στα μέτρα της αστικής δημοκρατίας, με απειλές, εκβιασμούς, νουθεσίες και τελεσίγραφα πέφτει στο κενό. Οι οργανωμένες προβοκάτσιες από τους μηχανισμούς του συστήματος προσκρούουν στο μαζικό, ταξικό, οργανωμένο, περιφρουρημένο αγώνα του ΠΑΜΕ που το κύρος που απολαμβάνει ανάμεσα στον εργατόκοσμο αυξάνεται διαρκώς».

Σε άλλο σημείο, ο ομιλητής τόνισε: «Το ΚΚΕ και η πολυκύμαντη Ιστορία του αποτελούν εγγύηση σήμερα ότι δεν μπορούν να το τρομάξουν και να το λυγίσουν οι προειδοποιήσεις της αστικής τάξης, τα τελεσίγραφα και οι επικλήσεις του αστικού συντάγματος.

Το δικαίωμα να αμφισβητεί την αστική νομιμότητα το ΚΚΕ δεν του το παραχώρησε κανένας αστός γραφιάς. Το έχει κατακτήσει το Κόμμα μας μέσα από σύγκρουση με την εξουσία των μονοπωλίων, μέσα από μια πορεία σκληρών ταξικών αναμετρήσεων που έχει δώσει, δεκαετιών παρανομίας, διώξεων, εξοριών και εκτελεστικών αποσπασμάτων.

Αυτά τα συμπεράσματα γενικεύονται σήμερα και συμπυκνώνονται στη γραμμή πάλης του ΚΚΕ. Εχει αποδειχθεί ιστορικά αμέτρητες φορές ότι χωρίς Κομμουνιστικό Κόμμα, ιδεολογικοπολιτικά και οργανωτικά πανίσχυρο, δίχως ένα τέτοιο κόμμα που θα δρα με αυτοτέλεια, που θα συνδυάζει την αποφασιστική προώθηση της στρατηγικής του με τη μέγιστη αυτοθυσία, τον ιδεολογικό πολιτικό αγώνα με την οργανωτική πολιτική, δεν μπορεί να οδηγηθεί ο αγώνας να φτάσει ως το τέλος, όσες θυσίες κι αν υπάρξουν. Οποια ΚΚ υποτίμησαν αυτόν το νόμο, πλήρωσαν ή και δυστυχώς συνεχίζουν να πληρώνουν βαρύ αντίτιμο.

Εξήντα πέντε χρόνια μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, 66 χρόνια από την ηρωική Πρωτομαγιά του '44, των 200 κομμουνιστών της Καισαριανής που αποτέλεσε πολύτιμο λίπασμα για μια από τις κορυφαίες συγκρούσεις της ταξικής πάλης στην Αθήνα το Δεκέμβρη του '44, δουλεύουμε και χτίζουμε τις προϋποθέσεις σήμερα για να είμαστε έτοιμοι για όλα, για την πάλη, για να κάνουμε πράξη τη μαρξιστική λενινιστική θεωρία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα σοσιαλισμό - κομμουνισμό, αυτή είναι η μόνη εναλλακτική λύση».

Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με προσκλητήριο νεκρών και αγωνιστικά τραγούδια από τους, Σύλβια Καπερνάρου και Κώστα Εγγλέζο.