Μπλόκο σε χιλιάδες ΙΧ που ήθελαν να ανέβουν στην Πάρνηθα έστησε την Κυριακή ο χιονιάς, αλλά δεν είδαμε κανένα ρεπορτάζ για το γεγονός ότι τα εκχιονιστικά δεν καθάριζαν το δρόμο. Δύο ώρες κλειστό το τελεφερίκ, εκατοντάδες παιδιά στην παγωνιά, αλλά κανένα ρεπορτάζ για το καζίνο που κρατάει τα κουμπιά.

Και δε μιλάμε για το μπλόκο στην ίδια τη ζωή που στήνει καθημερινά η πολιτική που ενισχύει τα κέρδη των μονοπωλίων και βυθίζει στα τάρταρα την πλειοψηφία του κόσμου που ζει από το μεροκάματό του. Σ' αυτό είναι που δεν αναφέρεται απολύτως κανένα ρεπορτάζ (ο «Ριζοσπάστης» δεν περιλαμβάνεται στην καταγραφή, γιατί πολύ απλά από την ίδια την ύπαρξή του είναι συστατικό της ίδιας της ταξικής αντιπαράθεσης με καθαρή τη θέση του στην πλευρά των εργατών και των άλλων ανθρώπων του μόχθου, δεν καταγράφει, παίρνει μέρος στη μάχη).

Στον αντίποδα: Παρά τα μπλόκα, ανοιχτοί οι δρόμοι για κυκλοφορία σ' όλη τη χώρα μέσα από τις παρακάμψεις, στη σειρά, όμως, τα ρεπορτάζ για την «αντικοινωνική» στάση των αγροτών.

Κάτι δεν πάει καλά, ε;

Κι είναι αυτό ακριβώς που επιτρέπει στον κάθε Πάγκαλο να εμφανίζεται ως πλειοψηφία.

Πού την βρήκε; Αυτός και η τάξη του, η αστική, είναι η κοινωνική μειοψηφία. Εχουν όμως πλειοψηφία στη Βουλή και ελέω εκλογικού νόμου και γιατί έχουν καταφέρει να εγκλωβίζουν - χειραγωγούν ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού. Αυτή, η πλαστή κατά βάση πλειοψηφία μπορεί να αλλάξει. Οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που θίγονται από την κυβερνητική πολιτική, και είναι πολλοί, μπορούν να ανατρέψουν την εκλογική επιλογή τους, κάνοντας ταξική επιλογή με συμμετοχή στους αγώνες, φτάνοντας τη διεκδίκησή τους ως και το πολιτικό επίπεδο. Ανατρέποντας τη δοτή πλειοψηφία στην πράξη, όπως ακριβώς οι εργάτες που δεν αναγνωρίζουν στους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ δικαίωμα να μιλάνε στο όνομα των εργατών και συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Οπως οι αγρότες που κάνουνε στην άκρη τα φιλαράκια της Μπατζελή στη ΓΕΣΑΣΕ και στην ΠΑΣΕΓΕΣ και συσπειρώνονται στην ΠΑΣΥ.

Αφήνοντας, τελικά, την αστική τάξη με τον Πάγκαλό της να κοκορεύεται για τον εμφύλιο σαν κάτι που τέλειωσε, την ώρα που αυτός είναι διαρκής με άλλα όπλα και τον διεξάγουν οι κεφαλαιοκράτες, το κράτος τους, οι κυβερνήσεις τους σαν αυτή που συμμετέχει ο Πάγκαλος. Εκτός κι αν η καθημερινή επίθεση της αστικής τάξης στα λαϊκά στρώματα είναι ράντισμα με ροδοπέταλα. Τον πραγματικό εμφύλιο που συνεχίζεται ξορκίζουν με εξυπναδούλες που δηλώνουν για μια ακόμη φορά τι είναι αυτό που τους τρομάζει: Η ώρα που οι από κάτω δε θα αντέχουν καθόλου αυτούς που κάθονται στο σβέρκο τους.

Απ' όσα δήλωσε η κ. Μπατζελή εμείς κρατήσαμε το φόντο πίσω της την ώρα που μίλαγε στο Ζάππειο: Στάχυα ολόφορτα καρπό.

Μόνο που ακριβώς αυτήν την παραγωγή την απαγόρευσε στη χώρα μας η πολιτική που εφάρμοσε το ΠΑΣΟΚ στις προηγούμενες κυβερνήσεις του, την απαγόρευσαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ που ακολούθησαν και επιμένει να την απαγορεύει το ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή κυβέρνησή του.

Αυτό που πρέπει να κρατήσεις απ' όλο το θέατρο περί διαλόγου είναι η ανοιχτή απειλή των «αγορών» προς την κυβέρνησή τους: «Αν δεν το κάνετε μόνοι σας, θα αναλάβουμε οι ίδιοι κι αυτό δεν σας συμφέρει σαν πολιτικό κατεστημένο».

Τι είναι αυτό που ζητάνε; «Σκληρά αλλά δίκαια μέτρα».

Δηλαδή, να πεινάσουν οι βιομήχανοι μαζί με τους εργάτες; Και σε τι «να βάλει πλάτη η κοινωνία»; Στην αυτοκτονία της;

Εχουν θράσος. Ολοι μαζί κι ένας ένας ξεχωριστά. Ενας τύπος που μετέφερε όλη την παραγωγή του εργοστασίου του στη Βουλγαρία, απειλούσε στα κανάλια γιατί του μπλόκαραν το εμπόρευμα στα σύνορα οι αγρότες και κινδύνευε, έλεγε, με χρεοκοπία. Τι περίμενε δηλαδή; Να τους κλείνει το σπίτι και να του λένε κι ευχαριστώ;

Ας αφήσουνε τα σάπια, για να μιλήσουμε λίγο στη γλώσσα τους. Ο μόνος που χρεοκοπεί από την εφαρμοζόμενη πολιτική είναι τα λαϊκά στρώματα. Κι απ' αυτή τη χρεοκοπία δεν έχουν άλλο δρόμο για να ξεφύγουν από τον κλιμακούμενο αγώνα τους για το μπλοκάρισμα του συνόλου της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ασχετο: Τι προβλέπει ο Αμερικανός πρέσβης; Οτι «θα πάθουν κακό άνθρωποι» από την «τρομοκρατία». Πού το στηρίζει; Πουθενά, απλά το προβλέπει κι όταν κάτι τέτοιοι τύποι προβλέπουν, είναι σαν την αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Οφείλει να επιβεβαιώσει τον εαυτό της. Εκτός κι αν δεν είναι προφητεία, αλλά σχέδιο.

Ενα αθώο σχέδιο, σαν κι αυτά που διδάσκονται στις σχολές πολέμου, όπως αυτό που εμφανίζεται ως σενάριο των γειτόνων για τον Εβρο.

Το πράγμα μπερδεύει όταν στο χορό μπαίνουν και πραγματικά δεδομένα: Το κάψιμο της συναγωγής στην Κρήτη, για παράδειγμα. Οπου με αφορμή αυτό μαθαίνουμε σαν αυτονόητο ότι η Μοσάντ έχει μόνιμα εγκαταστημένο κλιμάκιο στην Κρήτη. Κι ότι αυτό το κλιμάκιο, λέει, ανακάλυψε πως τη φωτιά τη βάλανε δύο Αμερικανοί που υπηρετούν στη βάση, δύο Βρετανοί επίσης του ΝΑΤΟ κι ένας Ελληνας που τροφοδοτούσε τις βάσεις.

Παράξενος χειμώνας μπαίνει, που λέει και το τραγούδι...