Εχει χτήμα, είπε, στα Λιβάδια της Αράχοβας και τον εμποδίζουν αυτοί που κλείνουν τους δρόμους να πάει να το οργώσει. Κοιτάγανε «αυτοί που κλείνουν τους δρόμους» το Range Rover με τα τρακτερωτά λάστιχα κι έψαχναν να βρούνε τον αγρότη. Παπουτσάκι Τίμπερλαντ, παντελόνι Κολούμπια, μπουφάν Νορθ Φέις, γυαλιά Ρέιμπαν, κάτι δε κόλλαγε. Μετά έμαθαν πως οι ξενοδόχοι της Αράχοβας διαμαρτύρονταν στον εισαγγελέα για τους κλειστούς δρόμους.

Με αυτά, πάντως, και κάτι άλλα για τα φορτηγά στα σύνορα, εξασφαλίστηκε η άμεση παρέμβαση της Κομισιόν για παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης.

Γιατί, λέει, πρέπει επιτέλους να σπάσουν οι μύθοι. Οπως αυτός που κρύβει ότι οι αγρότες κολυμπάνε στο χρήμα («Καθημερινή»). Γιατί είναι βέβαιο πως ο αγρότης που δηλώνει πως δεν τα φέρνει βόλτα και γι' αυτό πάει στην οικοδομή είναι ένας τεμπέλης και μισός, διπλοθεσίτης και άρπαγας (ΒΗΜΑ).

Γι' αυτό και η ΝΔ υπενθυμίζει στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ότι τώρα πρέπει να χτυπήσει τους αγρότες, τώρα που έχει νωπή λαϊκή εντολή (ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ)

Πάνω στη βιάση τους, όμως, τους ξεφεύγουν κι ορισμένα: Οπως ότι είναι οι αγορές που πιέζουν, οι αγορές που δε λένε να χωνέψουν αυτό το ιστορικό παράδοξο των κινητοποιήσεων (η κ. Μακρή στο «Αλτερ» επαναλάμβανε χτες το κύριο άρθρο της «Καθημερινής» σα να πρόκειται για ευαγγέλιο).

Αλλά όλοι αυτοί είναι απλά αστείοι. Οι επικίνδυνοι είναι οι άλλοι. Αυτοί που κάνουν γαργάρα το γεγονός ότι η ΚΑΠ ξεκληρίζει τους μικρούς αγρότες για να ενισχύσει τη μεγάλη καπιταλιστική παραγωγή. Αυτοί, λοιπόν, πάντα «στο πλευρό των αγροτών», ανακάλυψαν ότι τη λύση μπορούν να τη δώσουν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, που, αφού έλυσαν τα προβλήματα εργατών και υπαλλήλων, τώρα θα λύσουν και των αγροτών με τη δημιουργία ενός «καταναλωτικού κινήματος» (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

Και για να μη μένει αμφιβολία για το αγαθό των προθέσεων, προβάλλουν και μια μούφα απεργία από τη ΓΣΕΕ. Τη μέρα που η ΓΣΕΕ αρνήθηκε να πάρει απόφαση για απεργία στις 10 Φλεβάρη, τη μέρα που η ΓΣΕΕ ανακοίνωσε ότι συμμερίζεται το πρόβλημα των αφεντικών και γι' αυτό δε θα ζητήσει καν αυξήσεις μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις.

Πάνω που σκέφτεσαι πώς θα βρεις τρόπο να πάρεις αμπάριζα να τους σαρώσεις, έρχεται από τα κανάλια η συγκλονιστική είδηση: Βρέθηκαν αυτοί που τινάζουν τα ασφαλιστικά ταμεία στον αέρα. Είναι οι συνταξιούχοι που παίρνουν το ΕΚΑΣ (ΑΛΤΕΡ). Δηλαδή, το πιο εξαθλιωμένο τμήμα των συνταξιούχων. Που κατά το αρμόδιο υπουργείο είναι κομπιναδόροι και παίρνουν το επίδομα χωρίς να το δικαιούνται. Το σενάριο προβλέπει ότι με κάποιο μαγικό τρόπο χιλιάδες συνταξιούχοι συνεννοήθηκαν - προφανώς μέσα από το Ιντερνέτ - και έκαναν όλοι μαζί και ταυτόχρονα την ίδια κομπίνα. Ετσι, το υπουργείο διέταξε να μην καταβληθεί το ΕΚΑΣ.

Κατά τ' άλλα, μετά την πράσινη ανάπτυξη, τώρα μας προκύπτει και μπλε ανάπτυξη. Τη διακήρυξε η Μ. Δαμανάκη άμα τη αναλήψει του ρόλου της ως Επίτροπος της ΕΕ.

Κι εκεί που αρχίζεις να ρωτάς αν κινδυνεύει ο γάβρος, ώστε να χρειάζεται επειγόντως μια μπλε ανάπτυξη, μαθαίνεις ότι και η πράσινη ανάπτυξη μια μούφα είναι. Κάποιος, αναφέρει η σχετική έρευνα, είπε κάποτε στην Ινδία ότι θα λιώσουν οι πάγοι στα Ιμαλάια. Το πήρε ένας άλλος το παρουσίασε ως «επιστημονική έρευνα», μετά το πήρε το WWF (ξέρει πού επενδύει ο Αλαφούζος) το έκανε διακήρυξη και μετά ο ΟΗΕ το ανακοίνωσε σαν παγκόσμια πολιτική για την αντιμετώπιση του φαινόμενου του θερμοκηπίου.

Τώρα αποκαλύπτεται πως όλο αυτό είναι μια απάτη. Ε, και; Οταν οι «σφαγές εργατών» στο Γκντανσκ της Πολωνίας αποδείχτηκαν απάτη, ήταν αργά. Η δουλειά είχε γίνει. Οταν ο κορμοράνος του Περσικού αποδείχτηκε απάτη, πάλι η ζημιά είχε γίνει.

Απάτη - ξεαπάτη εσύ πλήρωσες ήδη πράσινο τέλος κυκλοφορίας, θα πληρώσεις και πράσινη ανακαίνιση του σπιτιού, θα ακριβοπληρώνεις στο διηνεκές και πράσινα τρόφιμα από σπόρους που θα έχουν τη σφραγίδα της Μοσάντο.

Εκτός κι αν τα βάλεις όλα στη σειρά, ώστε να δεις ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο επικίνδυνη απ' όσο φαίνεται.

«Μικρό» παράδειγμα: Η ιστορία με τα χιλιάδες παιδιά (ορισμένες καταγραφές μιλούν για εκατομμύρια) που ετοιμάζονται να αρπάξουν οι Αμερικανοί από την Αϊτή (για να τα σώσουν!) είναι εφιαλτική. Κι όμως πάει να περάσει σαν ανθρωπιστική βοήθεια. Οπως έγινε στην Κούβα του '60, όπως έγινε στην Ελλάδα της Φρειδερίκης του '50.

Το να βγεις στο δρόμο σήμερα να διαδηλώσεις είναι το λιγότερο που επιβάλλεται να κάνεις. Να συναντηθείς μ' αυτούς που τον εχθρό τον δείχνουν με το όνομά του: Μονοπώλια, είναι ένα βήμα.

Το ΚΚΕ, συνοπτικά, το διακήρυξε μόλις προχτές ξανά: Αυτός ο δρόμος πάλης αντικειμενικά είναι κοινός για τους μικρούς αγρότες, τους εργατοϋπάλληλους, τους αυτοαπασχολούμενους στις πόλεις, για τους νέους και τις γυναίκες. Και μόνο σ' αυτήν την προοπτική, στο λαϊκό μέτωπο πάλης για τη λαϊκή εξουσία - οικονομία, μπορεί να αποκτά δύναμη κάθε σημερινός αγώνας.