Η ηγεσία του ΣΥΝ επέλεξε να σιγοντάρει το «τροπάρι» της αστικής προπαγάνδας που ξεδιπλώνεται και με αφορμή την επέτειο της πτώσης του τείχους. Προσθέτοντας και τη δική της φωνή σε εκείνες που κραυγάζουν περί της δήθεν «αντιδημοκρατικότητας» και «ανελευθερίας» του σοσιαλισμού, αποδίδοντας εκεί την κατ' αυτούς κατάρρευσή του. Δεν ξαφνιάζει. Ο οπορτουνισμός φρόντισε εγκαίρως πολλά χρόνια πριν να καταθέσει τα διαπιστευτήριά του, αποκηρύσσοντας μετά βδελυγμίας το σοσιαλισμό που γνώρισε η ανθρωπότητα, μηδενίζοντας την προσφορά του. Ποιον ωφελεί μια τέτοια στάση είναι νομίζουμε προφανές. Αυτούς που επιστρατεύουν θεούς και δαίμονες για να αμαυρώσουν στις λαϊκές συνειδήσεις το σοσιαλισμό, να τον υπονομεύσουν ως προοπτική, ακριβώς γιατί αναγνωρίζουν σ' αυτόν το αντίπαλο δέος, ότι εξακολουθεί να εμπνέει, να συνεγείρει, να διδάσκει. Για το σύστημα της εκμετάλλευσης κάθε φωνή που συμβάλλει σ' αυτό είναι ευπρόσδεκτη. Ανεξαρτήτως της εμβέλειάς της. Και μια τέτοια είναι και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Που για μια ακόμα φορά αποδεικνύει ότι όχι μόνο δεν αμφισβητεί τα τείχη που υψώνει ο καπιταλισμός για να κρατά τους λαούς εγκλωβισμένους, αλλά αντικειμενικά τα ενισχύει. Ιδιαίτερα εκείνο που χτίζεται με λάσπη κατά του σοσιαλισμού.