Στην κατάμεστη από νεολαία και εργατόκοσμο αίθουσα του ξενοδοχείου «NOVOTEL», μίλησε το βράδυ της Δευτέρας η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ, με θέμα την οργάνωση της πάλης ενάντια στην κρίση και την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Η εισήγηση της Αλέκας Παπαρήγα πυροδότησε μια πλούσια συζήτηση, δεμένη με την εμπειρία από αγώνες που δόθηκαν σε εργοστάσια και άλλους τόπους δουλειάς. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Συνέχεια στην παρουσίαση της μαζικής εκδήλωσης θα δώσει ο «Ρ» στο κυριακάτικο φύλλο του.

Στην εισηγητική της ομιλία, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

Το είπαμε και το εννοούσαμε προεκλογικά ότι από τις 5 του Οκτώβρη, έπρεπε να ξεκινήσει στις νέες συνθήκες η εργατική λαϊκή ετοιμότητα για να αντιμετωπίσουμε το «σχέδιο ανάκαμψης από την κρίση», όπως το λένε. Ενα σχέδιο το οποίο προβλέπει σημαντικά μέτρα για την ενίσχυση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, για να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες τούς προκάλεσε η κρίση, για να συνεχίσει και να γίνει ακόμη μεγαλύτερη η κερδοφορία. Και, βεβαίως, μέτρα τα οποία θα κάνουν ακόμα χειρότερη τη ζωή της εργατικής τάξης. Μέτρα συγκεκριμένα, στις εργασιακές σχέσεις, στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην Υγεία, ό,τι δηλαδή αφορά την καθημερινότητα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Κι όταν είπαμε για ετοιμότητα, πήραμε υπόψη τα εξής πράγματα: Πρώτον ότι η ΕΕ αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, επεξεργάστηκε ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανάκαμψης από την κρίση. Αυτό το σχέδιο δεν το υπέγραψε μόνο η κυβέρνηση της ΝΔ τότε. Εχει υπογραφεί από όλες τις πολιτικές δυνάμεις στην Ευρώπη, τα σοσιαλδημοκρατικά και φιλελεύθερα κόμματα και από άλλους. Και δυστυχώς, σε αυτό το σχέδιο, δεν υπήρχε - σε πανευρωπαϊκό επίπεδο - τοποθέτηση αντίθεσης και αντίδρασης από ένα μεγάλο μέρος των συνδικαλιστικών οργανώσεων, που ξέρουμε πολύ καλά ότι δε βρίσκονται απλά σε απόσταση από τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των συνδικαλιστικών οργανώσεων σε εθνικό επίπεδο και σε πανευρωπαϊκό, βάζουν κυριολεκτικά πλάτη, για να περάσει ο οδοστρωτήρας των νέων μέτρων.

Πήραμε, επίσης, υπόψη και το εξής πράγμα: Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι την περίοδο που διανύουμε και μέχρι το τέλος του χρόνου - και ο χρόνος είναι πολύ κοντά, τώρα περάσαμε και τα μέσα Οκτώβρη - πρόκειται να συζητηθούν θέματα που έχουν σχέση με το Αιγαίο, με το Κυπριακό, με τους αγωγούς του φυσικού αερίου, με το από πού θα περάσουν ή δε θα περάσουν. Θέματα τα οποία έχουν πάρει κι ένα σύγχρονο περιεχόμενο. Μη σκεφτούμε ότι είναι τα θέματα εκείνα τα οποία τα συζητάμε από παλιά και τα ξέρουμε. Ο ανταγωνισμός σε επίπεδο κρατών - μελών της ΕΕ, αλλά και με τη Ρωσία, την Κίνα κ.λπ., έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις. Και όλα αυτά τα ζητήματα που έχουν σχέση με το Αιγαίο, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ή τα κυριαρχικά δικαιώματα και το Κυπριακό, συνδέονται πια με το από πού θα περάσουν οι αγωγοί φυσικού αερίου και πετρελαίου.

Το θέμα, δηλαδή, το ενεργειακό, είναι στην πρώτη γραμμή. Και αυτά τα ζητήματα δεν κρύβουν μόνο κινδύνους - αν θέλετε - να ανάψουν κάποιες θερμές εστίες πολέμου. Κρύβουν και τέτοιους κινδύνους, χωρίς να μπορούμε να πούμε ότι αυτό είναι κάτι το άμεσο, αλλά έχουν σοβαρές οικονομικές συνέπειες. Διαπλέκονται με την κρίση και έχουν σοβαρές οικονομικές συνέπειες στη ζωή των λαών. Δεν είναι δηλαδή κάποια θέματα, αυτό που λέμε, της «εξωτερικής πολιτικής». Αλλωστε, ξέρουμε πολύ καλά ότι στις σημερινές συνθήκες, δεν μπορεί να μιλάει κανείς για εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Η εξωτερική πολιτική καθορίζει πολλά της εσωτερικής και αντίστροφα.

Την Κυριακή, στη Βουλή, στην τελική ομιλία, στη δευτερολογία και το κλείσιμο των εργασιών που έκανε ο πρωθυπουργός, είπε το εξής πράγμα: Αφού χαρακτήρισε το ΚΚΕ ένα «ακραίο κόμμα», είπε ότι το ΚΚΕ εξαγγέλλει απεργίες, τόσες και τέτοιες που δεν είχε κάνει όλη την πενταετία με τη ΝΔ.

Αυτό το λέει γιατί - κατά τη γνώμη μας - ξέρει πολύ καλά τι μέτρα πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνεχίζοντας βεβαίως το γνωστό έργο που ζήσαμε στην πλάτη μας τα πεντέμισι χρόνια της ΝΔ. Διότι δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Οχι, βεβαίως, ότι μας αδικεί. Εμείς είπαμε ετοιμότητα, λαϊκή αντεπίθεση κ.λπ. και θα το ξαναπούμε. Αλλά, η τέτοια τοποθέτησή του, μιλώντας για ακραίες θέσεις και μιλώντας για τις κινητοποιήσεις που κάνει το ΚΚΕ και μάλιστα δίνοντας το περιεχόμενο ότι κάνουμε κινητοποιήσεις κατά του ΠΑΣΟΚ, ή θέλουμε να γίνουν κινητοποιήσεις κατά του ΠΑΣΟΚ και όχι για να υπερασπιστούμε τις τελευταίες κατακτήσεις που πάνε να χαθούν, αλλά, κυρίως να υπερασπιστούμε και σύγχρονα δικαιώματα, δεν είναι τυχαία. Ξέρει, τι δρόμο έχει να βαδίσει.

Βεβαίως, εμείς, πρέπει να πούμε, πιθανόν ο πρωθυπουργός, ηθελημένα ή αθέλητα δεν έχει σημασία, έχει ξεχάσει ότι τα πεντέμισι χρόνια της ΝΔ, το ΚΚΕ, βεβαίως οι δυνάμεις οι εργατικές, οι λαϊκές που βρισκόμαστε μαζί στους αγώνες, συνεργαζόμαστε, ανεξάρτητα αν σε όλα συμφωνούν μαζί μας. Κάναμε ό,τι περνούσε απ' το χέρι μας, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχουμε κι εμείς αδυναμίες κι ελλείψεις, αλλά κάναμε ό,τι περνούσε απ' το χέρι μας για να υπάρχει αντίσταση στα μέτρα της ΝΔ. Και, μάλιστα, αν θέλετε, θα μπορούσε κανείς να υπολογίσει και στο γεγονός ότι ήταν κυβέρνηση της ΝΔ, επομένως οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ, που πλειοψηφούν στα περισσότερα απ' τα συνδικαλιστικά όργανα, θα έπαιρναν ενεργητικό μέρος έστω κι από μια σκοπιά αντίθεσης προς τη ΝΔ, που οπωσδήποτε δεν αρκεί αυτό.

Κι όμως, δεν έγινε. Θα μπορούσε, δηλαδή, να πει κανείς, στα χρόνια της ΝΔ γιατί, π.χ., δεν είχαμε σημαντικές και κορυφαίες κινητοποιήσεις - όχι εξαγγελία απεργιών για την τιμή των όπλων και τουφεκιές - αλλά αυτό που λέμε: Γιατί δεν έγινε ένα ορμητικό εργατικό - λαϊκό ποτάμι απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ που υποτίθεται ότι και το ΠΑΣΟΚ ήθελε να πολεμήσει; Τέτοιο κίνημα δεν είδαμε. `Η, αν θέλετε, να το πούμε κι αλλιώς: Τέτοιες προσπάθειες να σηκωθεί το κίνημα απ' τα κάτω - γιατί το κίνημα απ' τα κάτω σηκώνεται, δε σηκώνεται με τις κεντρικές παρεμβάσεις και τους λεονταρισμούς στα κανάλια της τηλεόρασης. Τέτοιο κίνημα δεν είδαμε. Και έτσι, έχει δοκιμαστεί πολύ καλά το ΠΑΣΟΚ και ως αξιωματική αντιπολίτευση, για να το ξεκαθαρίσουμε.

Εμείς έχουμε πει δεκάδες φορές, χιλιάδες φορές, και έχει σημασία να το ξαναπούμε και τώρα: Δεν είμαστε ούτε αντινεοδημοκράτες, ούτε αντιΠΑΣΟΚ. Γιατί θα ήταν πολύ φθηνή αντιπολίτευση. Εμείς, πάνω απ' όλα, είμαστε εναντίον των κομμάτων που εκφράζουν και υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Δε θα διστάσουμε να υψώσουμε όχι απλώς τη φωνή μας, αλλά να δημιουργήσουμε μέτωπα δράσης εναντίον της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που πια και στα σίγουρα είναι τα δύο κόμματα τα οποία η αστική τάξη έχει την πολυτέλεια να συμβάλει στην εναλλαγή τους ή να τα στηρίζει εναλλακτικά για να προχωρεί η πολιτική της. Από αυτήν την άποψη, εμείς δεν πρόκειται ούτε να φοβηθούμε ούτε να αισθανθούμε καμιά πίεση απέναντι σε αυτό το ζήτημα.

Θα μου πείτε - και ειπώθηκε μάλιστα και χτες στη Βουλή, δε θυμάμαι από ποιον υπουργό: Μα δε σέβεστε το 44% του ελληνικού λαού που ψήφισε υπέρ του ΠΑΣΟΚ; Δε σέβεστε τις ελπίδες που αυτός ο κόσμος έχει απέναντι στο ΠΑΣΟΚ; Πρώτα - πρώτα, να το πούμε καθαρά: Μια πολιτική δεν κρίνεται φιλολαϊκή, γιατί το ΠΑΣΟΚ ήρθε πρώτο και γιατί η ΝΔ συγκράτησε κι ένα αρκετά υψηλό ποσοστό, παρά την κρίση που περνά.

Στην πολιτική, τα πράγματα κρίνονται διαφορετικά. Κι άλλωστε, να βάλουμε κι εμείς το εξής ερώτημα: Αυτοί που ψήφισαν ξανά τη ΝΔ, γιατί, βεβαίως είχε μια ήττα, αλλά δεν καταποντίστηκε. Αυτοί, λοιπόν, που ψήφισαν υπέρ της ΝΔ, σημαίνει - οι εργατοϋπάλληλοι δε μιλάμε για τα μεσαία στρώματα, δε μιλάμε για αστούς κ.λπ., κ.λπ. - αυτοί, συμφωνούν με την πολιτική της; Αυτοί, αισθάνονται ευχαριστημένοι; Αν θα ρωτήσετε πολλούς, όχι. Δε θα αναλύσουμε γιατί την ψήφισαν, πώς φτάνει ο κόσμος στην κάλπη κάτω από συνήθειες, παρελθόν κ.λπ. Κι αν θέλετε, κι ένας λόγος που παρέμεινε κόσμος στη ΝΔ, είναι γιατί δεν πίστεψε στο ΠΑΣΟΚ.

Αυτοί που ψήφισαν το ΠΑΣΟΚ, οι εργατοϋπάλληλοι, τα μικρομάγαζα, η φτωχή αγροτιά, συμφωνεί με τις προγραμματικές δηλώσεις του ΠΑΣΟΚ, ή συμφωνεί με αυτά που είπε το ΠΑΣΟΚ; Δηλαδή, συμφωνεί στο 30 λεπτά αύξηση την ημέρα, έως 50 λεπτά; `Η θα συμφωνήσουν σήμερα οι αγρότες ευχαρίστως - δεν έχει σημασία τι θα πουν - που τους δίνει αύξηση 30 ευρώ το μήνα; Και, μάλιστα, σε ποια αγροτιά; Στην αγροτιά, η οποία αυτή τη στιγμή είναι με το ένα πόδι στην παραγωγή και με το άλλο πόδι έξω. Δεν είναι η αγροτιά που απλώς έχει κάποια προβλήματα. Επομένως, αν ερμηνεύσουμε την ψήφο και πούμε ότι είναι συμφωνία με τα δύο κόμματα, τότε θα κάναμε έγκλημα, όχι απλώς λάθος.

Βεβαίως, ο λαός ψήφισε τα δύο κόμματα, σε ποσοστό 75% - 76%, αυτό δεν το αρνούμαστε. Αλλά και δεν αρνούμαστε το ρόλο μας - όπως δεν πρέπει να αρνηθεί το ρόλο και το εργατικό κίνημα - να παίξουμε το ρόλο μας να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις, να καθυστερήσουμε τα μέτρα αυτά, να αποσπάσουμε κάτι, δε σνομπάρουμε καθόλου και τις μικρές κατακτήσεις. Ξεκαθαρίζοντας όμως ότι τώρα πια - αν θέλετε να το πούμε κι έτσι - στη φάση που βρίσκεται η πορεία της κρίσης και η κατάσταση στην Ελλάδα και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτή η εκλογική μάχη δεν έδωσε ένα ευνοϊκό για το λαό αποτέλεσμα, είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ό,τι περνάει απ' το χέρι μας, πρώτα - πρώτα για να συνειδητοποιήσει ο λαός τι έρχεται.

Δεύτερο, για να υπάρχει όσο γίνεται συσπείρωση στη δράση - ξέρουμε ότι δεν εξαρτάται αυτό αποκλειστικά από εμάς, αλλά τουλάχιστον εμείς να κάνουμε ό,τι περνάει απ' το χέρι μας, πολύ καλύτερα απ' ό,τι το κάναμε και με λιγότερες αδυναμίες. Διότι, τα μέτρα που πάρθηκαν τα προηγούμενα χρόνια και τα μέτρα που θα παρθούν τώρα έχουν μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Οταν π.χ. ανέβηκαν πέντε χρόνια τα χρόνια συνταξιοδότησης, αυτά ανέβηκαν. Θα μου πείτε, βεβαίως, με έναν καινούριο νόμο μπορεί όχι μόνο να παρθούν πίσω τα πέντε χρόνια, αλλά να προσθέσουμε κι άλλα πέντε χρόνια στο όριο συνταξιοδότησης. Αλλά, έτσι όπως είναι τα πράγματα, αν δε συνειδητοποιηθεί όχι απλώς ότι είναι κακό μέτρο, αλλά αν δεν κατανοηθεί ο χαρακτήρας τους, γιατί τα πήραν, για ποιο λόγο τα πήραν αυτά τα μέτρα, κι αν δε συνειδητοποιηθεί και η δύναμη του λαού, ότι έχει τη δύναμη αρκεί να την απελευθερώσει, τότε αυτά τα μέτρα θα έχουν πολύ μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Πάρτε το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων. Παίρνονται πίσω οι ιδιωτικοποιήσεις; Βεβαίως, κάποια στιγμή θα παρθούν πίσω. Αλλά θα παρθούν τότε, όταν πια αυτή η εξουσία δε θα μπορεί να κρατήσει και θα ανατραπεί κάτω απ' το βάρος του λαού, της λαϊκής πάλης. Βεβαίως, τότε όλα αλλάζουν. Αρα, αυτό που πρέπει να συνειδητοποιηθεί είναι ότι θα παρθούν πρόσθετα μέτρα, θα προσθέσει και θα οξύνει όλα όσα έχουμε γνωρίσει αυτά τα χρόνια.

Υπάρχουν ορισμένα σχετικά καινούρια στοιχεία που είναι ενδιαφέροντα και που αυτά πρέπει να παρθούν πολύ σοβαρά υπόψη, πριν απ' όλα απ' τους κομμουνιστές, απ' τους συνεργαζόμενους, απ' τους φίλους και οπαδούς του Κόμματος. Νέα Δημοκρατία: Βρίσκεται σε κρίση. Θα την ξεπεράσει. Οπως κι αν εξελιχθεί το πράγμα, θα είναι το κόμμα που ξέρουμε. Δεν πρόκειται ν' αλλάξει. Τώρα, αν θα βάλουν το μανδύα της λαϊκής δεξιάς, ή το μανδύα της εκσυγχρονιστικής δεξιάς, αυτό θα το δούμε. Πάντως, είναι προδιαγεγραμμένο τι θα γίνει. Θα είναι το κόμμα εκείνο που θα πιέζει το ΠΑΣΟΚ για όλο και πιο συντηρητική πολιτική. Μπορεί να περιμένει ο εργάτης ότι θα κάνει αντιπολίτευση η ΝΔ στο ΠΑΣΟΚ ριζοσπαστική, προοδευτική, αριστερή, αντιμονοπωλιακή; Οχι.

Ας πάρουμε τον ΛΑ.Ο.Σ. Είναι σε μια κατάσταση περίεργη, γιατί δεν ξέρει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στη ΝΔ και δεν ξέρει αν θα του ευοδωθούν τα σχέδια να επιστρέψει στη ΝΔ, διεκδικώντας κάποια ηγετική θέση. Αλλά, περιμένει κανείς απ' τον ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος δεν έχει δεχτεί ούτε μισό αντιμονοπωλιακό μέτρο; Ούτε μισό. Εδώ λέει φέρτε το μαύρο πολιτικό χρήμα στην Ελλάδα για να κινηθεί η αγορά. Περιμένει κανείς απ' τον ΛΑ.Ο.Σ., ότι θα στηρίξει το κίνημα και θα υποστηρίξει φιλολαϊκά μέτρα; Οχι.

Δεν ξέρω πώς ερμηνεύσατε ή αν παρακολουθήσατε την τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Εχουν μια διαφοροποίηση, για μας αναμενόμενη, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πώς κατανοείται ευρύτερα, σε σχέση με την αρχική προεκλογική περίοδο και την περίοδο των ευρωεκλογών. Αν θυμάστε στις ευρωεκλογές και αρχικά στην προεκλογική περίοδο, βγαίναν και λέγανε «όχι στο δικομματισμό, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν την ίδια πολιτική, πρέπει να χτυπηθεί ο δικομματισμός, πρέπει να ανατραπεί κ.λπ., κ.λπ. και να υπάρξει αριστερή εξέλιξη» και τέτοια.

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, άλλαξε το βιολί. Ισως δεν προλάβατε να το δείτε. Αλλά, πολύ χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτησή του στη Βουλή. Και διά στόματος του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, αλλά και των άλλων. Εμείς, λέει, θα είμαστε μέσα στη Βουλή και θα πιέζουμε ό,τι θετικό λέει το ΠΑΣΟΚ να εφαρμοστεί και θα ελέγχουμε αν το εφαρμόζει και θα επικρίνουμε το αρνητικό. Και το κυριότερο και το πιο σοβαρό είναι ότι είπαν το εξής πράγμα: Το ΠΑΣΟΚ, λέει, δε μας είπε πώς θα βγούμε απ' την κρίση, δεν άνοιξε τα χαρτιά του. Οταν μετεκλογικά βγαίνεις και λες τέτοια για ένα κόμμα το οποίο το έχεις ζήσει - δεν είναι ένα καινούριο κόμμα με φιλολαϊκές θέσεις που κρατάς μια στάση αναμονής και πραγματικά τότε αξίζει να το πιέσεις για να πάει προοδευτικά. Μπορείς τώρα να ψάξεις να βρεις ποια είναι τα θετικά που λέει το ΠΑΣΟΚ και ποια είναι τα αρνητικά, να ενισχύσω τα θετικά και να πιέσω στα αρνητικά; Αυτό όλο δημιουργεί ένα κλίμα αναμονής στον κόσμο, ένα κλίμα ελπίδας.

Λέει το ΠΑΣΟΚ: Θα αλλάξω το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας. Το αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας. Δεύτερον, θα ωθήσω σε επενδύσεις και μάλιστα με πρόσκληση ξένων επενδυτών, λέει, κυρίως, για να αξιοποιηθούν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας και τρίτο, λέει, είναι η «πράσινη ανάπτυξη». Αυτή είναι η διέξοδος απ' την κρίση. Ακούγονται αυτά, ουδέτερα, αταξικά. Αυτή είναι η γραμμή. Και ακριβώς μέσα από αυτήν την ενίσχυση της ανάπτυξης θα έχουμε ανάκαμψη κερδών και θα υπάρχει αναδιανομή εισοδήματος.

Λέει μάλιστα και το εξής πράγμα: Θα περικόψω την κρατική σπατάλη, που είναι υπαρκτή η κρατική σπατάλη. Αλλο τώρα ότι αυτή η κρατική σπατάλη είναι ένα πολύ μικρό μέρος των κλεμμένων μέσω της ταξικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Και αυτό ακούγεται καλά στον κόσμο. Εδώ πρόκειται για επενδύσεις των καπιταλιστών σε νέους τομείς που υπάρχει υψηλή κερδοφορία. Και δε μιλάει για επενδύσεις μόνο στην Ελλάδα, μιλάει και για το εξωτερικό. Και λέει ότι πρέπει να γίνουμε πιο εξωστρεφείς. Εξωστρεφείς τι σημαίνει; Εξαγωγή κεφαλαίων στο εξωτερικό.

Και, με αυτήν την έννοια, είναι καθήκον της εργατικής τάξης - και πρέπει και εμείς ως Κόμμα να τα κάνουμε καλύτερα - όταν μιλάμε για την κυρίαρχη πολιτική και όταν μιλάμε για την πολιτική στήριξης του συστήματος, την πολιτική υπέρ της εξουσίας των μονοπωλίων, δεν αρκεί μόνο να προβάλλουμε και να αθροίζουμε τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων. Διότι, όταν μιλάς μόνο για τα προβλήματα των εργαζομένων, πρέπει να τους πείσεις ότι αυτά τα προβλήματα έχουν λύση. Και, επομένως, πρέπει να απαντήσεις στο αναπτυξιακό μοντέλο του ΠΑΣΟΚ, στην πράσινη ανάπτυξη του ΠΑΣΟΚ και στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, που το ΠΑΣΟΚ λέει ότι θα τους δώσει ώθηση, που δεν το έκανε, τάχα, η ΝΔ. `Η σε αυτό που λέει ότι η Ελλάδα θα αναβαθμιστεί στην Ευρώπη. Θα ξαναμπεί, θα γίνει μια χώρα στην πρώτη γραμμή, θα είναι μέσα σε όλα και σε όλες τις υποθέσεις.

Δεν μπορεί δηλαδή σήμερα - αν θέλετε και το πρώτο ζητούμενο - απλώς να ζητάμε αυξήσεις, που βεβαίως είναι ευθύνη, ιδιαίτερα του συνδικαλιστικού κινήματος ή να ζητάμε εκείνο και το άλλο, αν ταυτόχρονα δε γίνει κατανοητό από την εργατική τάξη, τι είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η εξουσία των μονοπωλίων, πώς λειτουργούν τα μονοπώλια, πώς λειτουργεί η αγορά.

Ολα τα μέτρα που εξάγγειλαν προεκλογικά και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα ελαφρύνουν τη θέση - πέρα απ' την αστική τάξη που θα την ωφελήσουν - ορισμένων μεσαίων στρωμάτων. Που δεν έχουν σχέση με αυτά που λέμε εμείς, τους μικρούς επιχειρηματίες. Στην Ελλάδα, υπάρχουν και ανώτερα μεσαία στρώματα και μεσαία μεσαία στρώματα και κατώτερα μεσαία στρώματα. Και επειδή στην Ελλάδα υπάρχουν πολυάριθμα μεσαία στρώματα είναι υποχρεωμένοι να πάρουν μέτρα, για να διευκολύνουν και αυτούς.

Οταν λένε θα επιστραφεί ο ΦΠΑ, π.χ. στους αγρότες, οι αγρότες οι οποίοι έχουν απούλητα προϊόντα, τι ΦΠΑ να τους γυρίσει; Οταν έχουν πουλήσει για 1.000 ευρώ τα προϊόντα, τι ΦΠΑ να τους γυρίσει πίσω; Αλλά το ΦΠΑ που θα δώσει σε αυτούς που έχουν μεσαία και μεγάλη ιδιοκτησία θα τους βοηθήσει. Αρα, λοιπόν, πρέπει να δούμε τα πράγματα με την ταξική διαστρωμάτωση της χώρας, με τις εμπειρίες του παρελθόντος και με αυτό που έρχεται μπροστά. Βεβαίως, κάνουν εμπόριο φόβου και ελπίδας.

Αυτό που έχει σημασία είναι το εξής: Υπάρχουν ορισμένα ζητήματα που εμείς οι κομμουνιστές πρέπει να τα δούμε καλύτερα. Ενώ, παραδείγματος χάριν, η στρατηγική μας η πολιτική μας είναι πλήρως επιβεβαιωμένη - πλήρως, κι ας έχουν πέσει όλοι συγχορδία να πούνε ηττήθηκε η στρατηγική του ΚΚΕ, δεν ηττήθηκε καθόλου, διότι αν το δεχτούμε αυτό τότε κέρδισε η στρατηγική των μονοπωλίων. Σε κείνο το σημείο όμως, που ακόμη πρέπει να κατακτήσουμε ικανότητα και αποφασιστικότητα είναι το εξής: Δεν αρκεί να προβάλλουμε τις θέσεις μας στους εργαζόμενους. Πρέπει να βοηθήσουμε να ξεπεραστεί αυτό το πρόβλημα, το ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, το 90% δε μετέχει στην πάλη. Οτι δε μετέχει ενεργά παντού, δεν είναι συνδικαλισμένη, δε μετέχει στο σωματείο.

Το γιατί έχει παθητικοποιηθεί και γιατί έχει υποχωρήσει το ξέρουμε. Αρκετές φορές το έχουμε συζητήσει. Αλλά, εδώ θα κριθούμε. Ο κομμουνιστής δεν κρίνεται μόνο να λέει τα σωστά πράγματα, κρίνεται και ως οργανωτής μαζών. Βεβαίως, έχουμε κάνει πολλά. Αλλά, οι απαιτήσεις είναι πολύ μεγάλες. Και να σας πω καθαρά. Αν δεν πάρει ο άλλος μέρος στην οργάνωση της πάλης, δεν μπορεί να βγάλει συμπεράσματα. Αυτά που του λέμε εμείς τα διαισθάνεται σαν καλά, αλλά πρέπει και στο πετσί του να αποκτήσει και την εμπειρία της πάλης. Τη συνείδηση τη διαμορφώνει η οργάνωση της πάλης. Και πια, η πάλη δεν είναι τα προβλήματα του χώρου. Είναι τα προβλήματα του χώρου ενταγμένα στον κλάδο, ενταγμένα στο σύνολο και στη γενική πολιτική κατεύθυνση.

Αυτό που πρέπει - μέσα από βασανιστική δουλειά - είναι όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης να συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να παλέψει για την αλλαγή της εξουσίας. Οσο αυτό είτε φοβίζει, είτε θολώνει, είτε συκοφαντείται, μην περιμένουμε να έχουμε σημαντικές διεργασίες στην κάλπη. Οσο η ταξική πάλη δεν ανεβαίνει, η κάλπη μπορεί θα φέρνει ακόμη χειρότερα αποτελέσματα. Φέρνουν τώρα το γερμανικό εκλογικό νόμο. Ποιος ξέρει τι θα φέρουνε. Το σύστημα έχει πολλά μέσα για να επιδράσει στη συνείδηση. Δεν είναι μόνο η τηλεόραση και οι συζητήσεις, είναι πολύ περισσότερα τα όπλα του.

Επομένως, σήμερα, το ζητούμενο είναι να διευρυνθούν οι στόχοι πάλης της εργατικής τάξης, να πολιτικοποιηθούν, όχι με την έννοια της συνθηματολογίας, αλλά με την έννοια της βαθύτερης γνώσης της κατάστασης κι ενός σχεδιασμού που βεβαίως πρέπει να είναι πολύ πιο επιτελικός, δεν μπορεί να περιμένουμε να έρθει ένα νομοσχέδιο να κάνουμε μια πορεία. Δηλαδή, πρέπει να σχεδιάζεις αυτό που έρχεται αύριο.