Η γνωστή «πολυφωνία», ίδιον του οπορτουνισμού, έχει την τιμητική της στη χτεσινή «Αυγή», σχετικά με τη στάση των Οικολόγων Πράσινων με την εκλογή του νέου προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Στη μια στήλη της Ε. Τζ. εκφράζεται κριτική και γίνεται αναφορά στον πρώην επικεφαλής του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, Φράνσις Βιρτς, που υπογραμμίζει το «έωλο των θέσεων των Πρασίνων του Ντανιέλ Κον Μπεντίτ». Ο Βιρτς σημειώνει: «Η αντίθεση στον σημερινό πρόεδρο της Κομισιόν Μ. Μπαρόζο έγινε το κατ' εξοχήν σημείο αναφοράς της αριστεράς» (σ.σ. εννοεί της σοσιαλδημοκρατίας, Σοσιαλιστών και ΚΕΑ) και συνεχίζει «αν επρόκειτο για εξέγερση της αριστεράς ενάντια σε ένα σύμβολο της δεξιάς θα είχαμε όλοι χειροκροτήσει» και καταλήγει κριτικάροντας ότι ο Μπεντίτ πιθανά θα προτείνει στη θέση του Μπαρόζο τον πρόεδρο της φιλελεύθερης ομάδας, τον πρωθυπουργό του Σαρκοζί, Φρ. Φιγιόν.

Σε άρθρο του Β. Βενιζέλου με τίτλο οι «Ευρωπαίοι οικολόγοι ταράζουν τα νερά» εκθειάζεται η ευέλικτη πολιτική τους γιατί είναι ανοιχτοί σε κάθε συνεργασία, δεν «υιοθετούν ιδεοληψίες περί αντισυστημικού πόλου» όταν «έχουν τη δυνατότητα να γίνουν χρήσιμοι στην κοινωνία με την ανάπτυξη πολιτικών συμμαχιών που θα έχουν αντίκρυσμα και στο κυβερνητικό επίπεδο». Και επίσης εκφράζεται φόβος ότι η «αριστερά» με τον «αντισυστημισμό» θα τους ...χάσει. Τι από τα δύο τελικά συμβαίνει με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Χάσανε τον μπούσουλα ή το γαρ πολύ του οπορτουνισμού γεννά παραφροσύνη; Απλούστατα, άλλη μια επιβεβαίωση της αναξιοπιστίας του. Και η αποθέωση της «ενότητας στη διαφορετικότητα» που είναι η «πίστη» τους, και που δείχνει ότι η «πολυτασικότητά» του λειτουργεί ως κουρτίνα για να καμουφλάρεται η σοσιαλδημοκρατική πολιτική του. Δηλαδή η υπόκλιση στον καπιταλισμό.