Οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις που γίνονται στο ΝΑΤΟικό στρατηγείο της Σμύρνης, υπό την εποπτεία του εκεί Αμερικανού διοικητή, εντάσσονται στο πλαίσιο, όπως παραδέχθηκε χτες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Ε. Αντώναρος, της εφαρμογής της νέας δομής του ΝΑΤΟ. Οι διαπραγματεύσεις αφορούν στη διασύνδεση των ραντάρ των δύο χωρών, ώστε να ενοποιηθούν οι εναέριοι χώροι τους και από κοινού να καλύπτεται το Αιγαίο για λογαριασμό του ΝΑΤΟ, δηλαδή να ΝΑΤΟποιηθεί πλήρως το Αιγαίο. Η παραπάνω εξέλιξη είναι αποτέλεσμα της κοινής πορείας, της ενιαίας στρατηγικής του δικομματισμού, της στρατηγικής της άρχουσας τάξης, που έχει εγκλωβίσει τα λεγόμενα εθνικά θέματα, και ιδιαίτερα τα ζητήματα του Αιγαίου, στα ΝΑΤΟικά πλαίσια, δηλαδή στην ιμπεριαλιστική μέγκενη.

Οι διαπραγματεύσεις αυτές είναι μέρος των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί από τις ελληνικές κυβερνήσεις που διαγκωνίζονται με τις αντίστοιχες της Τουρκίας για την ανάληψη ρόλων στα πλαίσια του καταμερισμού που γίνεται εντός των ιμπεριαλιστικών επιτελείων. Οι συζητήσεις αυτές εκ των πραγμάτων συνδέονται με τα θέματα των ορίων του εθνικού εναέριου χώρου, την εθνική κυριαρχία σε νησιά και νησίδες που από την Τουρκία θεωρούνται «γκρίζες ζώνες», την αρμοδιότητα του FIR και την έρευνα-διάσωση (σε όλο το Αιγαίο). Κατά συνέπεια, αποτελούν ένα πρόπλασμα μιας ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης έξω από τα όρια και τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, όπως ζητάει η Τουρκία και συνηγορούν οι Αμερικανοί, για συνολική διευθέτηση των ζητημάτων του Αιγαίου. Κι αυτό παρά την επίσημη ελληνική θέση περί ύπαρξης μόνο ενός προβλήματος στο Αιγαίο, αυτού της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας.

Μια τέτοια «εφ' όλης της ύλης» διαπραγμάτευση έχει προαναγγείλει η Συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997, όπου η κυβέρνηση Σημίτη αποδέχθηκε την ύπαρξη στο Αιγαίο «ζωτικών συμφερόντων και ενδιαφερόντων» της Τουρκίας, δηλαδή πέρα από τα «νόμιμα συμφέροντα». Οι βάσεις γι' αυτή την πορεία έχουν μπει τόσο από τις κυβερνήσεις της ΝΔ όσο και από αυτές του ΠΑΣΟΚ. Μπήκαν με την επανένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ το 1980 επί κυβέρνησης Γ. Ράλλη, χωρίς να οριστούν όρια ευθύνης στο Αιγαίο. Στη συνέχεια, στη δεκαετία του '90, τόσο η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη όσο και η κυβέρνηση Α. Παπανδρέου αποδέχθηκαν το νέο δόγμα και τη νέα δομή του ΝΑΤΟ περί κατάργησης των εθνικών ορίων επιχειρησιακής ευθύνης και έτσι το Αιγαίο έγινε ΝΑΤΟική λίμνη.

Ακολούθως οι κυβερνήσεις Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή έκλεισαν την εκκρεμότητα που υπήρχε σε επιχειρησιακό επίπεδο αποδεχόμενες την υπαγωγή του εναέριου χώρου του Αιγαίου στο αεροπορικό στρατηγείο της Σμύρνης με την παράλληλη κατάργηση των περιφερειακών αεροπορικών στρατηγείων του ΝΑΤΟ (Λάρισα, Εσκί Σεχίρ) που κατέληξε στην πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης για τη λειτουργία στη Λάρισα του CAOC-4, δηλαδή του υπαγόμενου στη Σμύρνη ΝΑΤΟικού κέντρου συνδυασμένων αεροπορικών επιχειρήσεων με εναλλασσόμενους στη θέση του διοικητή Ελληνα και Τούρκο αξιωματικό, σηματοδοτώντας, έτσι, την ελληνική αποδοχή στη συνδιαχείριση του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟική «ομπρέλα». Παράλληλα, όλα αυτά τα χρόνια διεξάγονται επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στην έδρα του ΝΑΤΟ, υπό την εποπτεία υψηλού αξιωματούχου της Συμμαχίας, ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις περί Μέτρων Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ) στο Αιγαίο, που μάλιστα έχουν καταλήξει κατά καιρούς σε συμφωνίες για θέματα, όπως το «κόκκινο τηλέφωνο» μεταξύ των αρχηγών ΓΕΕΘΑ, η αποφυγή πτήσεων και ασκήσεων το καλοκαίρι στο Αιγαίο και άλλα ζητήματα που αφορούν στην εύρυθμη λειτουργία του ΝΑΤΟ στην περιοχή και τη μετατροπή του Αιγαίου σε ΝΑΤΟική λίμνη.

Για την ολοκλήρωση αυτού του κύκλου των ΝΑΤΟικών ρυθμίσεων έμενε προς τακτοποίηση το θέμα της διασύνδεσης των ραντάρ ελέγχου των εναέριων χώρων Ελλάδας και Τουρκίας για λογαριασμό του αεροπορικού στρατηγείου του ΝΑΤΟ στη Σμύρνη, πράγμα που είναι και το αντικείμενο των τρεχουσών διαπραγματεύσεων. Πρόκειται για διαπραγματεύσεις που δεν έχουν να κάνουν με την επίλυση προβλημάτων μεταξύ χωρών, αλλά υπαγορεύονται και αποσκοπούν στην ενίσχυση της συνοχής του ΝΑΤΟ και συνολικά του ιμπεριαλιστικού συστήματος στη περιοχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια των λαών και την ειρήνη.