Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του ...φεγγαριού. Είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος καμώνεται πως αντιπαλεύει δήθεν την πολιτική συγκάλυψης και εξωραϊσμού της φτώχειας, την ίδια ώρα που και οι δικές του προτάσεις, συνολικά η τακτική, ελάχιστα ξεστρατίζει στο διά ταύτα από την κυρίαρχη στρατηγική. Για παράδειγμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε «λάθος» και όχι συνειδητή πολιτική επιλογή την υπογραφή της Σύμβασης του αίσχους από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Και όχι μόνο αυτό. Τον Απρίλη του 2005, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει στη Βουλή πρόταση νόμου για τη θέσπιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος προκειμένου να ενισχυθούν οικονομικά τα ασθενέστερα στρώματα. Το ύψος του επιδόματος, με τους τότε υπολογισμούς, ήταν λίγο πάνω από τα 250 ευρώ! Ακόμα, οι προϋποθέσεις που προβλέπονταν για τη χορήγησή του ήταν αντιγραφή των όρων που προβλέπει η Στρατηγική της Λισαβόνας για τη λήψη και τη διακοπή του επιδόματος ανεργίας. Μετά από αυτά, ουδεμία εντύπωση προκαλεί ότι η θέσπιση ελάχιστα εγγυημένου εισοδήματος φιγουράρει τόσο στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, όσο και στου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.