Στη χρεοκοπία οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια ο οργανισμός γεωργικών ασφαλίσεων (ΕΛΓΑ). Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική υπερχρέωσης του ΕΛΓΑ που ξεκίνησε επί διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Τα χρέη του οργανισμού έφτασαν τα 3,8 δισ. ευρώ και τώρα ο ΕΛΓΑ παίρνει και νέο δάνειο άλλα 350 εκατ. ευρώ. Ετσι το φέσι γίνεται 4,2 δισ ευρώ! Και το κακό δε φαίνεται ότι θα σταματήσει εδώ. Δυστυχώς, το πρόβλημα των χρεών του ΕΛΓΑ καλπάζει και γι' αυτό είναι υπεύθυνες οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν αναγνώρισαν τον κοινωνικό ρόλο του ΕΛΓΑ και δεν κατέβαλαν τα ποσά που έπρεπε από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κι όταν υπήρξε ανάγκη για την πληρωμή των αποζημιώσεων, ο ΕΛΓΑ προσέφυγε στο δανεισμό. Ομως τα χρέη χρησιμοποιήθηκαν και έκλεισαν η ΚΥΔΕΠ, η ΣΠΕΚΑ, η ΣΥΝΕΛ και η ΑΓΝΟ. Οπότε δεν αποκλείεται το κλείσιμο του ΕΛΓΑ και η ιδιωτικοποίηση των γεωργικών ασφαλίσεων, αφού το τελευταίο άλλωστε προβλέπεται και με νόμο του 2001. Μπρος σ' αυτή την κατάσταση απαιτείται κοινός αγώνας των εργαζομένων στον ΕΛΓΑ με τους αγρότες, κοινός αγώνας όλων των εργαζομένων, ώστε να μην περάσει η πολιτική χρεοκοπίας του ΕΛΓΑ και να μπορούν να δίνονται αποζημιώσεις για ολόκληρες τις ζημιές των μικρομεσαίων αγροτών. Χρειάζεται επίσης συνολική πολιτική αντιπαράθεση με τη φιλομονοπωλιακή πολιτική ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΕΕ, που και με τέτοιες μεθοδεύσεις ενισχύουν την καπιταλιστική ανάπτυξη στην αγροτική οικονομία, τους εμπορομεσάζοντες και βιομήχανους, τα μονοπώλια. Στη ρότα αλλαγής συσχετισμού και στο εργατικό και στο αγροτικό και στους αυτοαπασχολούμενους, συνδικαλιστικό κίνημα με ενίσχυση των ταξικών δυνάμεων, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο με συσπείρωση στο ΚΚΕ και αποφασιστική ενίσχυσή του.

Σα να είναι το φέουδό της συμπεριφέρεται η δημοτική αρχή των Μεγάρων - στηρίζεται από το ΠΑΣΟΚ - που από την προηγούμενη βδομάδα μέχρι και χτες προσπάθησε δύο φορές να απολύσει έξι εργαζόμενους της Δημοτικής Επιχείρησης Υδρευσης Αποχέτευσης Μεγάρων.

Υπενθυμίζεται ότι την προηγούμενη βδομάδα η δημοτική αρχή είχε ανακοινώσει σε έξι εργαζόμενους την απόλυσή τους, την οποία ανακάλεσε μετά από την άμεση αντίδραση του συνόλου των εργαζομένων με στάσεις εργασίας και την παρέμβαση των ταξικών δυνάμεων την περασμένη Δευτέρα. Προχτές το Σωματείο Εργαζομένων στην επιχείρηση πραγματοποίησε εκλογές για να ανάδειξη ΔΣ. Λίγο μετά η δημοτική αρχή ανήγγειλε και πάλι στους έξι εργαζόμενους, από τους οποίους οι τέσσερις έχουν εκλεγεί στο ΔΣ, ότι θα απολυθούν. Τελικά, ύστερα από νέα παρέμβαση της Συντονιστικής Επιτροπής Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής και άλλων ταξικών δυνάμεων, η δημοτική αρχή ανακάλεσε ξανά τις απολύσεις.

Μπροστά σ' αυτή την κατάσταση, οι ταξικές δυνάμεις καλούν τους εργαζόμενους σε αγωνιστική επαγρύπνηση, για την υπεράσπιση όλων των θέσεων εργασίας. Προβάλλει ωστόσο επιτακτικό το γεγονός οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα για όλους όσοι παίζουν με την αγωνία τους για το μεροκάματο.

Η Μπολκεστάιν, με μια κουβέντα, επιτρέπει σε κάθε επιχειρηματικό όμιλο να ορίσει μια χώρα εγκατάστασης και με ένα απλό γραφείο αντιπροσώπευσης να προσφέρει υπηρεσίες σε όλες τις χώρες - μέλη, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, εργαζόμενους που προέρχονται από τη χώρα εγκατάστασης στη χώρα παροχής των υπηρεσιών, με το εργασιακό καθεστώς που ισχύει στις χώρες εγκατάστασης.

• Επιταχύνεται, και σε συνδυασμό με τα προγράμματα ελέγχου των κρατικών δαπανών, η διαδικασία εμπορευματοποίησης των υπηρεσιών που σήμερα προσφέρονται από το Δημόσιο.
• Δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την ταχεία εξάπλωση και διείσδυση των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων στον κλάδο των υπηρεσιών, στις χώρες - μέλη της ΕΕ, με τεράστιες συνέπειες, πρώτον, για τους εργαζόμενους στον τομέα αυτό, δεύτερον, για τους χιλιάδες ελεύθερους επαγγελματίες του χώρου.
• Οι διαδικασίες μονοπώλησης της αγοράς θα έχουν ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες στην ασφάλεια, στην ποιότητα και το κόστος των υπηρεσιών, με δυσμενή αποτελέσματα για όλους τους χρήστες των υπηρεσιών.
• Ενεργοποιούνται οι δυνατότητες που πάντα αποζητούσαν το κεφάλαιο και οι πολυεθνικές των δυτικοευρωπαϊκών χωρών, να μπορούν να δηλώνουν χώρα εγκατάστασης κάποια χώρα με ιδιαίτερα χαμηλές αμοιβές και δικαιώματα των εργαζομένων, από τις «νέες» χώρες - μέλη της ΕΕ, και, με ορμητήριο αυτές, να προσφέρουν υπηρεσίες, αμφίβολης ποιότητας, αλλά οπωσδήποτε φτηνού κόστους, στις υπόλοιπες χώρες, ακόμα και στις χώρες αρχικής προέλευσης.
• Τινάζονται, συνεπώς, στον αέρα κατακτήσεις των εργαζομένων στις χώρες εγκατάστασης των επιχειρήσεων, αφού τα μονοπώλια θα έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν στη χώρα προσφοράς των υπηρεσιών εργαζόμενους, οι οποίοι θα εργάζονται με βάση το καθεστώς της χώρας προέλευσης. Το αποτέλεσμα θα είναι η ενίσχυση των πιέσεων σε βάρος των εργατικών κατακτήσεων συνολικά και η κατάφωρη παραβίαση - κατάργηση των συλλογικών δεδομένων που ισχύουν στις χώρες - μέλη.

Γρηγοριάδης Κώστας

Αλλωστε, είναι πολύ της μόδας τελευταία ό,τι έχει να κάνει με την «ασφάλεια», όπως τουλάχιστον την εννοούν αυτοί.

Γενικώς, η φιλοσοφία είναι ότι κινδυνεύουμε! Ετσι, ξαφνικά, μπορεί να μας συμβεί κάτι κακό, οπότε πρέπει να φοβόμαστε!

Από τι; Από τρομοκράτες, ληστές και κακούργους (κατά βάση μετανάστες), δολοφονικές γρίπες, μια αγνώστων διαστάσεων οικονομική κρίση...

Κι αυτά μέχρι τώρα, γιατί μπορεί να βρεθούν και άλλοι κίνδυνοι στη συνέχεια, που θα προβληθούν αναλόγως από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης.

Οπότε τι άλλο μπορεί να θέλει ένας λαός που κινδυνεύει τόσο; Αποφασιστικούς ηγέτες, πολλή (πάρα πολλή) και εκσυγχρονισμένη αστυνομία και, φυσικά, όχι ...πολλά - πολλά δικαιώματα και ελευθερίες.

Εντάξει, αν η όλη συνταγή μάς βγει λίγο σε ...στρατόπεδο συγκέντρωσης (με καμεροχαφιέδες, αστυνομικά σκυλιά - όπως, ήδη, έχει νομοθετηθεί - και πλαστικές σφαίρες), δε χάθηκε ο κόσμος. Θα είμαστε ασφαλείς.

Εννοείται, φυσικά, ότι όσο ασχολούμαστε με τους μυστήριους, μυστικούς, απροσδιόριστους και αγνώστου προέλευσης και μεγέθους κινδύνους, ξεχνάμε τους ...άλλους.

Τους σαφέστατους, προσδιορισμένους, ενίοτε φανερούς και γνωστότατης προέλευσης κινδύνους.

Μας το λένε άλλωστε - μερικές φορές ξεκάθαρα- οι κυβερνώντες ότι θα καταργήσουν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και θα κάνουν την καθημερινότητά μας κόλαση ή ότι θα εισβάλουν σε άλλες χώρες, διότι αυτό αποφασίστηκε στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Ομως, την ίδια ώρα, θέλουν να φοβόμαστε άλλα πράγματα, να ψάχνουμε προβλήματα σε ελεγχόμενες κατευθύνσεις. Και, φυσικά, στήνουν τους μηχανισμούς τους, στην περίπτωση που το πάρουμε χαμπάρι!

Γρηγοριάδης Κώστας

Λένε πως είναι διαφορετικοί και πασχίζουν να το αποδείξουν. Επιτίθενται στο ΚΚΕ που τους ξεσκεπάζει και αποδεικνύει ότι έχουν την ίδια στρατηγική, τα ίδια συμφέροντα εξυπηρετούν και πως οι μεταξύ τους διαφορές περιορίζονται σε πλευρές της διαχείρισης. Τελευταίο αποκαλυπτικό παράδειγμα, η πρόταση νόμου του ΠΑΣΟΚ για την προστασία δήθεν των χαμηλών εισοδημάτων. Τι προτείνει το ΠΑΣΟΚ; Επίδομα θέρμανσης και μάλιστα διαφοροποιημένο ως προς το ύψος του, μέχρι 500 ευρώ, εφάπαξ ενίσχυση μέχρι 1.300 ευρώ για τους πλέον εξαθλιωμένους και αύξηση των συντελεστών επιστροφής του ΦΠΑ για τους αγρότες. Κι όλα αυτά χωρίς να λέει κουβέντα για τις πολιτικές αιτίες των χαμηλών εισοδημάτων, σαν να έπεσε η φτώχεια από τον ουρανό, σαν να είναι φυσικό φαινόμενο! Πρόκειται για μέτρα - κοροϊδία, που ούτε ανάσα δεν είναι ικανά να δώσουν στα εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά που στενάζουν από την πολιτική της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, των χαμηλών μισθών. Τι διαφορά έχει η πρόταση του ΠΑΣΟΚ από τα όσα κάνει η ΝΔ; Μήπως τα ψίχουλα που προτείνει δεν είναι ίδια με την πενιχρή αύξηση που πρόσθεσε στο επίδομα ανεργίας η κυβέρνηση; Κι ακόμα παραπέρα: Μήπως δεν είναι και οι δυο τους που χαιρέτισαν τη Σύμβαση του ενός ευρώ, η οποία αποτελεί βασικό παράγοντα για την καταδίκη της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων σε μισθούς και εισοδήματα πείνας; Μήπως δεν είναι η ΝΔ που πάγωσε τους μισθούς στο Δημόσιο και τις συντάξεις, όταν το ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα επί χρόνια έδινε πενιχρές αυξήσεις που καθήλωναν το λαϊκό εισόδημα; Αυτός είναι ο πυρήνας της πολιτικής τους. Γι' αυτό καταψήφισαν και την πρόταση νόμου του ΚΚΕ που προέβλεπε 1.400 βασικό μισθό, κατάργηση των έμμεσων φόρων και άλλα μέτρα ουσιαστικής προστασίας του λαϊκού εισοδήματος. Αυτή η πραγματικότητα δεν μπορεί να αντιστραφεί, όσα τερτίπια, όσα πυροτεχνήματα κι αν χρησιμοποιήσουν.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του ...φεγγαριού. Είναι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος καμώνεται πως αντιπαλεύει δήθεν την πολιτική συγκάλυψης και εξωραϊσμού της φτώχειας, την ίδια ώρα που και οι δικές του προτάσεις, συνολικά η τακτική, ελάχιστα ξεστρατίζει στο διά ταύτα από την κυρίαρχη στρατηγική. Για παράδειγμα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε «λάθος» και όχι συνειδητή πολιτική επιλογή την υπογραφή της Σύμβασης του αίσχους από την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Και όχι μόνο αυτό. Τον Απρίλη του 2005, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταθέσει στη Βουλή πρόταση νόμου για τη θέσπιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος προκειμένου να ενισχυθούν οικονομικά τα ασθενέστερα στρώματα. Το ύψος του επιδόματος, με τους τότε υπολογισμούς, ήταν λίγο πάνω από τα 250 ευρώ! Ακόμα, οι προϋποθέσεις που προβλέπονταν για τη χορήγησή του ήταν αντιγραφή των όρων που προβλέπει η Στρατηγική της Λισαβόνας για τη λήψη και τη διακοπή του επιδόματος ανεργίας. Μετά από αυτά, ουδεμία εντύπωση προκαλεί ότι η θέσπιση ελάχιστα εγγυημένου εισοδήματος φιγουράρει τόσο στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, όσο και στου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.