Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρόκειται για μία μόνο από τις χιλιάδες περιπτώσεις που καθημερινά προκύπτουν, αναδεικνύοντας ότι όσο κι αν οι πρασινογάλαζες κυβερνήσεις και οι δυνάμεις του ευρωμονόδρομου πασχίζουν, είναι ανίκανες να πείσουν ότι είναι δυνατόν στον καπιταλισμό να διασφαλιστεί ο εργάτης.

Από τη μια μεριά, η εργοδοσία μπορεί να τσεπώνει ζεστό χρήμα (χρήμα μάλιστα των ίδιων των εργαζομένων αφού αυτοί γεμίζουν τους κρατικούς κορβανάδες), κι από την άλλη μπορούν να πετούν στο δρόμο εργαζόμενους μετά από χρόνια δουλειάς, αξιοποιώντας το αντεργατικό νομοθετικό οπλοστάσιο του αστικού κράτους: είτε πρόκειται για την ανακάλυψη «σοβαρών λόγων» απόλυσης (όπως προτρέπει η ίδια η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, άλλωστε) είτε για την αξιοποίηση της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων και των μορφών ελαστικής απασχόλησης που δεν είναι τίποτα άλλο από ανεργία με διαλείμματα.

«Περικυκλώνουν» τους εργάτες με την πολιτική τους, θέλουν να σπείρουν τον πανικό και την ηττοπάθεια. Να μην περάσει. Υπάρχει διέξοδος. Συσπείρωση και πάλη μέσα από τα συνδικάτα.

Λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα κλήθηκαν οι Ελληνες αγρότες να εισπράξουν από την Αγροτική Τράπεζα ένα τμήμα από το σύνολο της επιδότησης που δικαιούνται για το 2009, με την καταβολή του υπόλοιπου ποσού να παραπέμπεται κατ' αρχήν για το Μάρτη του 2010 και βλέπουμε... Η ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, ούτε λίγο - ούτε πολύ, θεωρεί ότι έκανε και κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα με τη χορήγηση των προκαταβολών, που, στην καλύτερη περίπτωση, φτάνουν το 60%, «ρίχνοντας» την ευθύνη για τη μη απόδοση του συνόλου των χρημάτων στην προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Δεν αρκούσε δηλαδή που το 2009 ήταν μία από τις χειρότερες χρονιές για τους μικρομεσαίους παραγωγούς, εξαιτίας της κάθετης πτώσης των τιμών και της αύξησης του κόστους παραγωγής, τώρα η κυβέρνηση τους λέει, με απλά λόγια, «πάρτε προκαταβολές και πείτε και ευχαριστώ». Η μη ολοκλήρωση του συστήματος ψηφιοποίησης δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία πάντως, αφού όπως βρέθηκε τρόπος να καταβληθούν οι προκαταβολές από την Αγροτική Τράπεζα, έτσι θα μπορούσε να καταβληθεί και το σύνολο των επιδοτήσεων. Ούτε μπορεί να επικαλεστεί η κυβέρνηση τον «μπαμπούλα» της ΕΕ, διότι αυτόν, τον ...μπαμπούλα δηλαδή, σε καμία περίπτωση δεν τον ενδιαφέρει πώς διαθέτει τα κονδύλιά της μία τράπεζα. Το βέβαιο, πάντως, είναι ότι τη φτωχομεσαία αγροτιά καθόλου δεν την απασχολεί «το μπαλάκι των ευθυνών» μεταξύ της σημερινής και της προηγούμενης κυβέρνησης. Αντίθετα, απαιτεί την καταβολή του συνόλου της επιδότησης, εδώ και τώρα, διεκδικώντας επιπλέον την τιμαριθμική της αναπροσαρμογή με βάση τα σημερινά οικονομικά δεδομένα. Να ξέρει, πάντως, η κυβέρνηση ότι τα τρακτέρ στους δρόμους δε θα βγαίνουν λίγα λίγα...

Σε αυτό το πλαίσιο έρχονται να προστεθούν και οι «φιλανθρωπίες της κατοχής», που έφτιαξε ...λέει πάρκο σκέιτμπορντ για όσα παιδιά καταφέρουν να γλιτώσουν από τις βόμβες της κατοχής, ή των «Ταλιμπάν», που αποτελούν το άλλοθι της κατοχής. Στόχος του πάρκου είναι, όπως ισχυρίζονται οι ιμπεριαλιστές, «να κρατηθούν τα παιδιά μακριά από τους φονικούς δρόμους»! Αλλά σιγά μην πούνε ποιος δολοφονεί.

Βεβαίως, οι «Ράμπο» θέλουν να είναι και καλυμμένοι και έτσι στην είσοδο του πάρκου ...διασκέδασης, υπάρχουν και άλλες εκπλήξεις, όπως ο σωματικός έλεγχος για εκρηκτικά που πραγματοποιείται στα παιδιά, που θέλουν, ή έχουν το κουράγιο, να παίξουν.

Πραγματικά, αυτό που χρειάζονται τα παιδιά του Αφγανιστάν, όπως και άλλων κατεχόμενων χωρών, είναι πρώτα απ' όλα ο σεβασμός στο δικαίωμα στην ίδια τη ζωή, που αμφισβητείται καθημερινά από τους ιμπεριαλιστές. Θέλουν την αξιοπρέπεια γι' αυτά και τους γονείς τους, το να έχουν να φάνε, να μορφωθούν και να χαίρονται την ηλικία τους με το απαραίτητο παιχνίδι. Οσο για τα κόλπα εξωραϊσμού της κατοχής με ένα πάρκο σκέιτμπορντ, στη ρημαγμένη Καμπούλ, μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ακουστούν. Που σημαίνουν όλα αυτά ότι τα παιδιά και οι γονείς τους θέλουν να φύγουν οι ιμπεριαλιστές κατακτητές από την πατρίδα τους.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κάπως έτσι μας τα 'πε χτες ο υπουργός Οικονομικών, κι όταν αυτά λέει, φανταστείτε τι είναι αυτά που θα κάνει.

Ετσι για να μην έχουμε απορίες περί του «ποιος πληρώνει» την «Πράσινη Ανάπτυξη». (Γιατί, βέβαια, η αύξηση των έμμεσων φόρων δεν πλήττει τις Ανώνυμες Εταιρείες, τουναντίον τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους πλήττει).

Η φορολογία των ΑΕ όχι μόνο δεν αυξάνεται, αλλά προς τη μείωση πάει, καθότι τους φαίνεται... πολύ και «αντιαναπτυξιακό» το 25% και καλοβλέπουν την προοπτική του να γίνει 20%.

Ε, βάλτε και κάτι... κινητράκια για «επαναπατρισμούς» κεφαλαίων με μια πενιχρή παρακράτηση του 3% που ξανατίθεται - όπως ακούγεται - σε ισχύ και το... πιάσαμε το υπονοούμενο.

Η ΝΔ το είχε φτιάξει αυτό το μέτρο, αλλά, ως γνωστόν, δεν είναι και όλα... «καμένη γη».

Εν ολίγοις, οι αρπαχτές του χτες (επιχορηγήσεις επιχειρήσεων που κάπου «χαθήκανε», χρηματιστηριακά κέρδη κλπ., κλπ.) γίνονται τα ευπρόσδεκτα κεφάλαια του αύριο.

ΑΚΡΩΣ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ: Τη δημιουργία «Γραμματείας Σχέσεων Κοινωνίας - Κόμματος» ανακοίνωσε η Νέα Δημοκρατία, ως καλή αξιωματική αντιπολίτευση που είναι.

Ως στόχο - λέει - θα έχει το να «πιάσει το σφυγμό της κοινωνίας», αλλά αν κρίνουμε και από αυτούς που θα την απαρτίζουν, άλλο είναι το αντικείμενό της.

Συνιστάται περισσότερο στο να μας πείσει ότι... περνάγαμε καλά όσο καιρό κυβερνούσαν και πως όλα ήταν όμορφα, άντε με κάποιες μεμονωμένες εξαιρέσεις.

Βλέπουν και τα μέτρα που ετοιμάζει το ΠΑΣΟΚ και εκτιμούν ότι μέσα στην παραζάλη του κόσμου ίσως παραπλανήσουν ως πειστικοί. Αλλωστε είναι γνωστή αυτή η συνταγή...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Βέβαια, την περασμένη Κυριακή, ευτυχώς αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, σύγκρουση αμαξοστοιχιών στη σιδηροδρομική γραμμή Σέρρες - Δράμα. Ωστόσο, το περιστατικό ήταν σοβαρό και έφερε ξανά στο προσκήνιο τις ευθύνες που έχουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις και οι διορισμένες απ' αυτές διοικήσεις του ΟΣΕ, για τη λειτουργία των ελληνικών σιδηροδρόμων. Και αυτή τη φορά, πάντως, η παρ' ολίγον μετωπική σύγκρουση των αμαξοστοιχιών, αποδίδεται προκαταβολικά από τους αρμόδιους, στο «ανθρώπινο λάθος». Το «ανθρώπινο λάθος» είναι η προκλητική - και πάντα εσπευσμένη - ετυμηγορία των εκάστοτε αρμοδίων για να συγκαλύψουν τις δικές τους εγκληματικές ευθύνες. Και όταν λέμε εγκληματικές ευθύνες, εννοούμε ακριβώς την εγκληματική πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής: Δεν λαμβάνονται τα απαραίτητα μέτρα για την ενίσχυση της ασφάλειας της κυκλοφορίας των τρένων, ούτε γίνονται οι αναγκαίες προσλήψεις στους κλάδους αιχμής, που εμπλέκονται άμεσα και με την ασφάλεια. Δε χορηγούνται οι αναπαύσεις και οι οφειλόμενες άδειες στο προσωπικό κίνησης και των σταθμών, ενώ οι διπλοβάρδιες και η καταστρατήγηση των κανονισμών εργασίας έχουν γίνει καθεστώς. Ε, με αυτήν την πολιτική, οι πιθανότητες του «ανθρώπινου λάθους» - για να μιλήσουμε με τους όρους των αρμοδίων - είναι πολλαπλάσιες από αυτές του ...μη λάθους. Και, δυστυχώς, όσο θα συνεχίζεται αυτή η πολιτική, τόσο θα αυξάνονται και οι πιθανότητες του «ανθρώπινου λάθους», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία του ελληνικού σιδηροδρόμου και την ασφαλή εξυπηρέτηση του ελληνικού λαού.

Αν και στα παραπάνω νούμερα που εμφανίζονται ως «αιώνιοι» φοιτητές, πρέπει να υπολογίσουμε ότι υπάρχει κι ένας αριθμός ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει ουσιαστικά τις σπουδές τους (χωρίς φυσικά να κοστίζει τίποτα στα ιδρύματα το γεγονός ότι έχουν το δικαίωμα να πάνε να δώσουν ένα μάθημα σε κάποια εξεταστική αν το επιθυμήσουν), ο όγκος των φοιτητών που δεν τελειώνουν κανονικά τις σπουδές τους ένα πράγμα μαρτυρά: Οτι το κράτος δεν έχει πάρει τα απαραίτητα μέτρα για να μπορεί ένας φοιτητής να παρακολουθεί και να ολοκληρώνει απρόσκοπτα τις σπουδές του. Οταν το 45% των φοιτητών και πάνω από το 60% των σπουδαστών ΤΕΙ έχουν αναγκαστεί έστω και για ένα μικρό διάστημα να δουλέψουν παράλληλα με τις σπουδές τους, πώς να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους;

Αυτή η πραγματικότητα όμως δεν αποτυπώνεται στα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ και αποκρύπτεται πλήρως από τα ρεπορτάζ που επικρίνουν την κατάσταση των δήθεν «αιωνίων» φοιτητών.

Με όλες αυτές τις «αποδείξεις» μπήκαν αμέσως σε εφαρμογή όλοι οι σχεδιασμοί που είχαν προετοιμάσει οι ιμπεριαλιστές. Από τη μια, το «κλείσιμο των κενών ασφαλείας στα αεροδρόμια», η ένταση των μηχανισμών φακελώματος και της καλύτερης κατηγοριοποίησης των «υπόπτων για τρομοκρατικές ενέργειες», η στοχοποίηση περιοχών για τη «διάλυση εστιών των τρομοκρατών», η κλιμάκωση του πολέμου σε Αφγανιστάν και Πακιστάν.