Αυτό που γίνεται με το χαράτσι στα τέλη κυκλοφορίας των ΙΧ αυτοκινήτων, όσο κι αν εκ πρώτης όψεως φαίνεται ως επιμέρους μέτρο με εισπρακτικό χαρακτήρα, δείχνει την ταξική ουσία της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Δείχνει έμπρακτα πώς εννοεί το ΠΑΣΟΚ την ...«πράσινη ανάπτυξη», ποιοι θα την πληρώσουν, αλλά και συνολικά τι ακριβώς σημαίνει πολιτική ΠΑΣΟΚ απέναντι στα λαϊκά προβλήματα. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά πάνω στο θέμα στήθηκε και μια ολόκληρη προπαγανδιστική επιχείρηση, επιδιώκοντας να εκτονώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, για το ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζει τα «λάθη» της και τα «διορθώνει».

Ηρθε λοιπόν ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, προχτές, να παραδεχθεί ότι το χαράτσι των τελών κυκλοφορίας είναι άδικο και να διαβεβαιώσει ότι θα υπάρξουν κάποιες «διορθώσεις» από το ...2011. Από κοντά τα κυβερνητικά παπαγαλάκια σε εφαρμογή της γνωστής τακτικής τού «εκεί που μας χρωστούσανε μας πήραν και το βόδι». Επιβάλλονται, λοιπόν, αυξήσεις ακόμα και 277% στα τέλη κυκλοφορίας, ξεπερνώντας σε πολλές περιπτώσεις κατά πολύ και αυτή την ίδια την εμπορική αξία ενός παλιού αυτοκινήτου μεγάλου κυβισμού. Αυτό γιατί πρόκειται για παλαιά αυτοκίνητα, τα οποία προφανώς τα κατέχουν άνθρωποι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ν' αποκτήσουν καινούριο όχημα, ωστόσο τα διατηρούν για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Δηλαδή, την πληρώνουν οι φτωχοί, στους οποίους η μόνη ...«ευκαιρία» που του παρέχεται είναι να καταθέσουν τις πινακίδες. Πρόκειται για ένα μέτρο άκρως ταξικό και καμία «πράσινη ανάπτυξη» δεν προοιωνίζεται. Αυτό που γίνεται είναι να πληρώνει χαράτσια ο λαός στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» και αφαίρεσης της δυνατότητας χρήσης ΙΧ αυτοκινήτου από όσους δε διαθέτουν υψηλά εισοδήματα.

Η πολιτική της κυβέρνησης όπως και της προηγούμενης της ΝΔ υπολογίζουν τα δικαιώματα στη ζωή ανάλογα με το διαθέσιμο εισόδημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Ασφάλιση, τα δικαιώματα στον ελεύθερο χρόνο και την ψυχαγωγία τελούν υπό ταξικό περιορισμό και κατανέμονται με βάση τους κανόνες και τους νόμους της «αγοράς», καθώς αποτελούν εμπορεύσιμα είδη. Αυτή είναι η ασκούμενη πολιτική από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Από κει και πέρα η «κοινωνική πολιτική» που ασκούν είναι πολιτική πτωχοκομείου, διανομής της φτώχειας ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα, αλλά και αντιμετώπισης της φτώχειας που παράγει η ταξική εκμετάλλευση και της κάλυψης των λαϊκών αναγκών - δικαιωμάτων μέσω ...χορηγιών, όπως στον τομέα της Υγείας, της Πρόνοιας και του Πολιτισμού. Φιλανθρωπία στους εξαθλιωμένους δηλαδή.

Στα πλαίσια αυτά κινείται και η φορολογική πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Η «αναδιανομή» που κάνει με τη φορομπηχτική πολιτική του, είναι να τα παίρνει από τα λαϊκά στρώματα, για να στηρίζει την πολιτική των προνομίων στο μεγάλο κεφάλαιο. Βέβαια, οι πολιτικές αυτές είναι δοκιμασμένες εδώ και χρόνια. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δε φέρνει τίποτα καινούριο. Ούτε τα μέτρα είναι καινούρια, αλλά ούτε και η επιχειρούμενη εξαπάτηση των εργαζομένων έχει καμία πρωτοτυπία. Με τους ελιγμούς της αυτό που επιβεβαιώνει είναι ότι η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε μπορεί να λύσει τα λαϊκά προβλήματα, αντίθετα τα οξύνει. Αυτή είναι συνειδητή πολιτική επιλογή τους, που δεν αφήνει περιθώρια στο λαό για αυταπάτες, αντίθετα κάνει πιο επιτακτικά αναγκαία την ανάπτυξη της κοινωνικοπολιτικής δράσης για ανατροπή όλων αυτών των πολιτικών.