Εγραψε η «Ημερησία» στις 12/12/2014: «Ανησυχητική είναι, ωστόσο, η σημαντική αύξηση του αριθμού των μακροχρόνια ανέργων, πάνω από το 51% των εγγεγραμμένων στις λίστες του ΟΑΕΔ (...) εάν η ελληνική οικονομία δεν πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης τα επόμενα χρόνια. Ετσι το "κλειδί" για ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας δεν είναι τίποτε άλλο από μια ισχυρή ανάπτυξη, που θα δημιουργεί πλούτο και βιώσιμες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα». Μόνο που η πείρα δείχνει ότι, σε όποιο καπιταλιστικό κράτος υπήρξε ανάπτυξη, η ανεργία δε μειώθηκε με αύξηση σταθερών θέσεων εργασίας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα αλλά με προσωρινές και κακοπληρωμένες θέσεις ελαστικής εργασίας. Για παράδειγμα, έγραψε πρόσφατα ο «Εκόνομιστ» για τη Γερμανία: «Το θαύμα της απασχόλησης οφείλεται, στο μεγαλύτερο μέρος, στη δημιουργία θέσεων εργασίας είτε μερικής απασχόλησης είτε αβέβαιης προοπτικής. Δεν έχει σημειωθεί, σχεδόν, καμία μεταβολή στις συνολικές ώρες εργασίας, ακόμη και εάν έχει μειωθεί ο αριθμός των ανέργων». Αλλά και στη Βρετανία, σύμφωνα με το «Ρόιτερς» «μόνο η μία στις 40 θέσεις εργασίας, που δημιουργήθηκαν μετά την ύφεση, αφορά μόνιμη απασχόληση». Ετσι «μειώνουν» την ανεργία γιατί δεν μπορούν να την εξαλείψουν.