Σαν παρέκκλιση από την «κανονικότητα», αφύσικη κατάσταση δηλαδή, παρουσίασε την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, ο γραμματέας της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, Δ. Βίτσας, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον ρ/σ «Real», διαστρεβλώνοντας το γεγονός ότι η πολιτική που ξεζουμίζει το λαό για τα κέρδη των μονοπωλίων είναι ο κανόνας σε όλα τα καπιταλιστικά κράτη και όχι η «παρέκκλιση».

Αυτήν την πραγματικότητα θα υπηρετήσει και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού οδηγό της έχει τα συμφέροντα του κεφαλαίου που τη διαιωνίζουν. Αλλωστε, ο Δ. Βίτσας δεν έκρυψε ότι το σημείο της ευρωενωσιακής «κανονικότητας» που τους πονάει είναι εκείνο που εμποδίζει τη στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης απ' τον κρατικό κορβανά. «Το δεύτερο ζήτημα της κανονικότητας του κ. Σαμαρά είναι η επιλογή της συγκεκριμένης πολιτικής σε επίπεδο ΕΕ (...) Να δούμε τα αποτελέσματα της Συνόδου, με την έννοια ότι σήμερα συζητούνται τα σοβαρά πράγματα. Τι θα γίνει με τη Γαλλία και την Ιταλία, οι οποίες μονομερώς χαλαρώνουν το δημοσιονομικό πλαίσιο...» ανέφερε και εξήγησε: «Εμείς θεωρούμε ότι πρώτο, θα πρέπει να έχουμε ως δικαίωμά μας (...) να καθορίσουμε εμείς το εθνικό μας πρόγραμμα. Το δεύτερο ότι πρέπει να ρυθμιστεί το χρέος (...) το τρίτο ότι η ΕΚΤ και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί πρέπει να δημιουργούν μαξιλάρια πιστοληπτικής γραμμής, που θα αφορούν (...) τη δυνατότητα ρευστότητας στην εσωτερική αγορά αλλά και στη διεθνή αγορά».

Μάλιστα, ο Δ. Βίτσας επέμεινε να εξηγεί ότι η πρότασή τους αφορά «πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων το οποίο δεν θα συνυπολογίζεται σε έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό», ενώ έφτασε να υπερασπίζεται ως και τον Ζ. Κ. Γιούνκερ λέγοντας: «στο Μιλάνο έγινε μέχρι και επίθεση στον κ. Γιούνκερ, ο οποίος δεν είναι και κανένας αριστερός πολιτικός, αλλά σκέφτεται το κεντρικό ζήτημα που αυτή τη στιγμή υπάρχει στην Ευρώπη, αυτό που απειλεί να τινάξει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το ζήτημα της ανεργίας».

Καταλήγοντας δεν έκρυψε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει να σύρει το λαό πίσω από τα λάβαρα του κεφαλαίου και ταυτόχρονα να διαμορφώσει συμμαχίες με τις κυβερνήσεις άλλων κρατών που τσακίζουν τους δικούς τους λαούς. «Εμείς τι θα προσπαθήσουμε να κάνουμε; Στο κοινωνικό επίπεδο να δημιουργήσουμε μια τέτοια τάση διεκδίκησης από τους ίδιους τους λαούς με τους θεσμικούς φορείς και τα κινήματά τους. Σε πολιτικό επίπεδο με (...) άλλες πολιτικές δυνάμεις που έχουν και την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή της χώρας τους, που είναι προς το συμφέρον τους (...) να χαλαρώσει το πολύ τραχύ, πολύ βάρβαρο δημοσιονομικό πλαίσιο, στο οποίο έχω αρχίσει να βλέπω ότι ούτε η Γερμανία μπορεί να ανταποκριθεί», κατέληξε.