«Η αποσάθρωση των εργασιακών δικαιωμάτων οδηγεί σε μια κοινωνία τεμαχισμένη», διαμαρτύρεται η ΔΗΜΑΡ σε ανακοίνωσή της, με αφορμή δημοσιεύματα σχετικά με την κατάργηση επιδομάτων γάμου και τέκνων μέσω της υπογραφής επιχειρησιακών συμβάσεων, που, κατά τη γνώμη της, «επιβεβαιώνουν την τάση κατεδάφισης των συλλογικών εργασιακών δικαιωμάτων»...

Πρόκειται, τουλάχιστον, για υποκρισία. Η ΔΗΜΑΡ συμμετείχε στην κυβέρνηση που κατεξοχήν υπονόμευσε εργασιακά δικαιώματα, όπως είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις. Ας μην καμώνεται την αθώα, επειδή κάποια απ' αυτά τα μέτρα τα καταψήφισε. Συνέχιζε να στηρίζει την κυβερνητική πλειοψηφία που τα ψήφιζε στη Βουλή. Ακόμα και σήμερα υπερασπίζεται τη συμμετοχή της εκείνη σαν «εθνικά αναγκαία», αναγκαία, δηλαδή, για την αστική τάξη και διακυβέρνηση για τη διαχείριση της κρίσης σε βάρος του λαού. Απ' όποια θέση, άλλωστε, στο αστικό πολιτικό σύστημα υποστηρίζει με σθένος την καπιταλιστική ανάπτυξη, την ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων. Αραγε, δε γνωρίζει πως αυτοί ακριβώς οι στόχοι πάνε χέρι - χέρι με το τσάκισμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων; Ποιον νομίζει ότι κοροϊδεύει όταν γράφει στην ανακοίνωσή της ότι «η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα δεν μπορούν να στηριχθούν από εξαντλημένους εργαζόμενους»;