Των δύο ομιλιών είχε προηγηθεί η συζήτηση του ιδιοκτήτη του tvxs με τους εκπροσώπους των κομμάτων. Αξιοσημείωτη η σύμπνοια και κοινή η παραδοχή πως για τη σημερινή κατάσταση δεν ευθύνεται ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και ο ευρωμονόδρομος, αλλά το «στρεβλό μοντέλο» του κράτους και της οικονομίας! Ολοφάνερη η ταύτισή τους και ως προς το στόχο, τόσο που ο «νεοφιλελεύθερος» της παρέας, ο Θ. Σκυλακάκης της «Δράσης», έφτασε να αναφωνήσει: «Στο στόχο συμφωνούμε όλοι»...

Το «μοντέλο» αυτό περιέγραψε ο Γ. Σταθάκης του ΣΥΡΙΖΑ, εντοπίζοντας σαν αρνητικό σημείο του τη συρρίκνωση της μεταποίησης και της γεωργίας και τη γιγάντωση κλάδων όπως οι κατασκευές, τράπεζες, τουρισμό και ναυτιλία. Μίλησε για παθογένειες, αλλά επέρριψε την ευθύνη «κατάρρευσης της οικονομίας στις επιλογές του μνημονίου».

Ο ίδιος τσουβάλιασε σαν «φυσικά πρόσωπα» τους εργαζόμενους και τους κεφαλαιοκράτες, υποστηρίζοντας ότι η φορολογία τους είναι χαμηλή και πως μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αυξήσει τα φορολογικά έσοδα. Πρόσθεσε, τέλος, πως ανάκαμψη δεν γίνεται με αποκλεισμό από τις δυνατότητες χρηματοδότησης και δίχως αναδιάρθρωση του χρέους.

Η ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Α. Ποδηματά ήρθε να επαυξήσει, προσθέτοντας: «Συμφωνώ με την προσέγγιση Σταθάκη. Αυτό το μοντέλο που στηρίχτηκε στις κατασκευές και τον τουρισμό συμπεριλαμβάνεται στις αιτίες της κρίσης». Πρόσθεσε μάλιστα πως εφόσον όλοι στο τραπέζι συμφωνούν με την παραμονή της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ, τότε δεν γίνεται «να μην συνυπολογίζουμε το παγκόσμιο περιβάλλον, ο σχεδιασμός μας δεν γίνεται να το αγνοεί, είμαστε μέρος των άλλων». Η ίδια διαπίστωσε σαν μείζον πρόβλημα ότι τα προηγούμενα χρόνια δεν στάθηκε δυνατόν να διαμορφωθεί ένα μίνιμουμ συνεννόησης κοινωνικής και πολιτικής και ζήτησε «ελάχιστη συνεννόηση, μια συμφωνία για ένα περιβάλλον σταθερότητας που θα διευκολύνει το επιχειρείν».

Ο Π. Παυλόπουλος από τη ΝΔ μίλησε κι αυτός για «κρατικοδίαιτο μοντέλο ανάπτυξης», απολογήθηκε για λογαριασμό του αστικού πολιτικού συστήματος που υπηρέτησε κι απ' τη θέση του υπουργού, επειδή δεν προχώρησαν νωρίτερα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, «που σήμερα θεωρούνται αυτονόητες». Εκρουσε δε τον κώδωνα του κινδύνου, λέγοντας πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον καπιταλισμό προέρχεται απ' την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, για να επιστήσει την προσοχή στην ανάγκη διαμόρφωσης ενός πλέγματος δομών διαχείρισης της ακραίας φτώχειας. Ηταν ο μόνος απ' το πάνελ που ξιφούλκησε εναντίον της τρόικα, μιλώντας για λάθη του προγράμματος «που μας επιβλήθηκε» και ζητώντας να αναλάβουν την ευθύνη και να πληρώσουν και αυτοί που «μας το επέβαλλαν». Τέλος, ζήτησε κούρεμα του χρέους με όρους ευρωπαϊκής αλληλεγγύης όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ, απορρίπτοντας την πρόταση για μείωση επιτοκίων και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και «ενότητα των πολιτικών δυνάμεων για να διεκδικήσουν αυτό που ανήκει στην Ελλάδα, μια διαφορετική μεταχείριση για να ξαναπάρει μπρος η παραγωγική μηχανή». Ορο που επανέλαβε λίγο αργότερα ο Αλ. Τσίπρας παίρνοντας το λόγο...