Βρετανική παραγωγή του 2013, η ισχνή και εύπεπτη αισθηματική κομεντί -γεμάτη από αστεϊσμούς τύπου Ανταμ Σάντλερ- «ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟΣ». Η σκηνοθεσία της ταινίας ανήκει στον Νταν Μέιζερ που στο παρελθόν, μαζί με τον Σάσα Μπάρον Κοέν, δούλεψε στο «AliG» και το «Borat». Στην πρώτη αυτή, μεγάλου μήκους ταινία του, ο Μέιζερ προσδοκούσε να δώσει μια πρωτόγνωρη, προς τα μπρος, ώθηση στην κωμωδία, που διαφημίζεται ως η «πιο αστεία βρετανική ταινία εδώ και χρόνια». Δυστυχώς, το αποτέλεσμα δείχνει ότι η ώθηση ήταν μάλλον προς τα πίσω... Η ταινία μπορεί να διαθέτει περισσότερη (στο ζύγι) ίντριγκα, ταλαντεύεται όμως ανάμεσα στη χυδαιότητα μπλεγμένα με κάποια ίχνη φινέτσας και παίζει με προκαταλήψεις (για Αγγλους, Αμερικάνους, ανθρωπιστική βοήθεια, ανώτερη μεσαία τάξη, κ.λπ. κ.λπ...). Οι σκηνές στοιβάζονται η μια δίπλα στην άλλη χωρίς ουσία σε μια δομή που δεν επιφυλάσσει εκπλήξεις. Απλά, είναι λίγο πιο βαρετή και λιγότερο ρομαντική... Το σενάριο είναι φορτωμένο με διάλογο που σφύζει από σεξουαλικούς υπαινιγμούς και εκστομίζεται από χαρακτήρες που λίγο ως πολύ έχουν κάποια βίδα ξελασκαρισμένη. Στο επίκεντρο ένα ζευγάρι που συναντιέται σε ένα πάρτι κι ερωτεύονται κεραυνοβόλα. Ηδη, όμως, από τη γαμήλια τελετή συνειδητοποιούν ότι δεν είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλον...

Πρεμιέρα και για την περσινή (2012) συμπαραγωγή Αυστρίας, Γαλλίας, Γερμανίας «Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ», δεύτερη ταινία τής, άξιας προσοχής, τριλογίας του Αυστριακού Ούλριχ Ζάιντλ, που βάζει την καθολική πίστη, στον καναπέ του ψυχοθεραπευτή. Στο πρώτο κομμάτι της τριλογίας με τίτλο «Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ» ο Ζάιντλ έδειξε το πανόραμα της δυτικής αποικιοκρατικής οπτικής σε όλη την αποκρουστικότητά της (σεξοτουρισμός και κατάχρηση εξουσίας σε πολλαπλά επίπεδα). Εδώ η ταινία πραγματεύεται την αναγκαστική εξουσία πάνω στο νου, τη σεξουαλικότητα κ.λπ. Ο Ζάιντλ, που μεγάλωσε σε ένα αυστηρό καθολικό σπιτικό και βίωσε την αθεράπευτη θρησκοληψία από κοντά, αφήνει την Αννα Μαρία, νοσοκόμα ακτινολογικού, να ενσαρκώσει τη γυναίκα που καθημερινά αυτομαστιγώνεται για να απελευθερωθεί από τις ανθρώπινες επιθυμίες, γονατισμένη μπροστά στον Εσταυρωμένο. Ο παράδεισος για την Αννα Μαρία ταυτίζεται με τον Ιησού. Ολο τον ελεύθερο καιρό της τον περνά κάνοντας ιεραποστολισμό. Κατά τα καθημερινά της ταξίδια στη Βιέννη, πάει από πόρτα σε πόρτα με ένα αγαλματάκι της Παναγίας. Μια μέρα μετά από πολλά χρόνια απουσίας εμφανίζεται ξαφνικά ο άνδρας της, ένα αιγύπτιος μουσουλμάνος...

Τέλος, σκηνοθετημένη από την πρώτη γυναίκα σκηνοθέτη της Σαουδικής Αραβίας Χάιφαα Αλ Μανσούρ και γυρισμένη εξ ολοκλήρου στη χώρα, η ταινία «ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ» (2012), μια συμπαραγωγή Σαουδικής Αραβίας και Γερμανίας, είναι το φιλμ που έχει πρεμιέρα απόψε. Πρόκειται για ένα διακριτικό, απλό εγχείρημα στο οποίο η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Αλ Μανσούρ, ανασύρει στην επιφάνεια τη γυναικεία καθημερινότητα στη Σαουδική Αραβία στο πλαίσιο των πατριαρχικών κανόνων, όπου πολλά έχουν να κάνουν με το να κάνεις την παρουσία σου αόρατη, κρυμμένη από πιθανά ανδρικά βλέμματα και αυτιά. Η σκηνοθέτης έφτιαξε την ταινία με όμορφο και ταπεινό τρόπο. Μοντάρει με σιγουριά το υλικό της, παρακάμπτει τις αποστάσεις και δημιουργεί σουσπάνς με την εναλλαγή ανάμεσα σε λεπτομέρειες των γεγονότων και θραύσματα από τη μεγαλύτερη ιστορία. Η ταινία μιλά για τη εντεκάχρονη Βαντίντα που ονειρεύεται ένα ζηλεμένο πράσινο ποδήλατο. Στη χώρα που ζει όμως απαγορεύεται να κάνουν τα κοριτσάκια ποδήλατο στο δρόμο. Καθ' ον χρόνο η μητέρα της είναι απασχολημένη με το να πείσει τον πατέρα της να μη πάρει και άλλη σύζυγο, η Βαντίντα ασχολείται με το να προσπαθεί να βρει χρήματα ώστε να αγοράσει το ποδήλατο που θέλει...