Παρασκευή 27 Σεπτέμβρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Θλιβεροί τύποι

Εντονες συζητήσεις και αγωνιστικές διεργασίες σημειώθηκαν αυτή τη βδομάδα στους μαθητές, σε πολλά σχολεία της χώρας που άνοιξαν συζητήσεις για το ρόλο του φασισμού και της Χρυσής Αυγής. Οι πρόσφατες εξελίξεις άγγιξαν την ευαισθησία των μαθητών και δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις σχολείων όπου τα παιδιά ανασκουμπώθηκαν, έφτιαξαν πανό και πλακάτ βροντοφωνάζοντας «έξω οι φασίστες από τα σχολεία» και σ' αυτό το κλίμα, το κάλεσμα για συναυλίες και διαδηλώσεις ενάντια στο φασισμό και το σύστημα που τον γεννά έπιασε τόπο. Υπήρξε όμως και η θλιβερή εικόνα κάποιων «δασκάλων», που απέναντι στη διάθεση των μαθητών τους να καταδικάσουν τους φασίστες και να το διαδηλώσουν, επιστράτευσαν νουθεσίες του τύπου «δεν πρέπει να σας απασχολούν εσάς αυτά τα πράγματα»! Είναι οι ίδιοι τύποι που σε κάθε ευκαιρία κάνουν κηρύγματα όπως «έξω τα κόμματα από τα σχολεία», «μακριά οι μαθητές από την πολιτική» κ.ο.κ. Μόνο που τώρα πια είναι παραπάνω από φανερό ότι αυτά τα κηρύγματα συμβάλλουν τα μέγιστα στην εκτροφή του φασισμού και της Χρυσής Αυγής.

Πάλι την πληρώνουν γονείς και μαθητές

Νέα αδιέξοδα για τη λαϊκή οικογένεια, εκείνη που έχει χτυπηθεί ολόπλευρα από την αντιλαϊκή πολιτική, έχει δημιουργήσει η πολιτική της κυβέρνησης στην Παιδεία. Πέρα από τη γενικότερη κατεύθυνση που προσαρμόζει την Παιδεία στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, ξεθεμελιώνονται και οι όποιες υποστηρικτικές δομές εξυπηρετούσαν ανάγκες των παιδιών και των γονιών. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι η μετατροπή των ολοήμερων δημοτικών σε παιδοφυλακτήρια, καθώς ορίζεται ότι το απογευματινό τους ωράριο θα λειτουργεί με εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων χωρίς δάσκαλο. Και αυτό, όταν φτάσουν οι εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων στα σχολεία, αφού ολοήμερα τμήματα ουσιαστικά δε λειτουργούν αυτήν τη στιγμή. Ομως, ακόμα κι αν εφαρμοστεί το σχέδιο του υπουργείου, το παιδί όχι μόνο δε θα ολοκληρώνει εκεί τις εργασίες που έχει για την επόμενη μέρα αλλά θα γυρνά σπίτι ξεθεωμένο από τις δραστηριότητες που θα γίνονται μέχρι τις 4.15 και αδιάβαστο. Τα ολοήμερα σχολεία, όπως επιβλήθηκαν, σίγουρα απέχουν πολύ από το ιδανικό και δεν είναι η απάντηση στις πραγματικές ανάγκες. Ωστόσο, εξυπηρετούν μια σειρά γονείς που εργάζονται, ακόμα και γονείς που δεν μπορούν, για αντικειμενικούς λόγους (π.χ. μετανάστες), να βοηθήσουν τα παιδιά στη μελέτη.

Η ανάγκη δεν καλύπτεται με φιλανθρωπία

Παρουσιάζοντας χτες το πρωί στη Βουλή τροπολογία, με την οποία επεκτείνεται το πρόγραμμα «βοήθεια στο σπίτι» το 2014, ο αρμόδιος υφυπουργός Εργασίας ισχυρίστηκε ότι προτεραιότητα της κυβέρνησης είναι «η άμεση αντιμετώπιση των φαινομένων ακραίας φτώχειας και η διασφάλιση του δικαιώματος ενός "ελαχίστου επιπέδου διαβίωσης" για όλους τους πολίτες». Τα ίδια του τα λόγια ομολογούν ότι το πρόγραμμα παύει να λειτουργεί ως βοήθεια στους γέροντες και τους πάσχοντες και θα λειτουργεί μόνο για κείνους που η κυβέρνηση χαρακτηρίζει «ακραία φτωχούς», δηλαδή όσους ζουν σε απόλυτη εξαθλίωση. Ομολογεί, επίσης, το μόνιμο προσανατολισμό της κυβέρνησης να κόψει κάθε παροχή - υπηρεσία που το κράτος είναι υποχρεωμένο να παρέχει δωρεάν σε όλους και να περιοριστεί στην παροχή επιδομάτων φτωχοκομείου. Το ΚΚΕ δεν καταψήφισε την τροπολογία, επεσήμανε, όμως, ότι: το πρόγραμμα χρηματοδοτείται από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους των Δήμων, δηλαδή από βασικούς μηχανισμούς της φοροληστείας του λαού. Το πρόγραμμα όχι μόνο δε θα καλύψει τους εκατοντάδες χιλιάδες που έχουν ανάγκη από τέτοιου είδους υπηρεσίες, αλλά ούτε τον αριθμό των απολύτως εξαθλιωμένων που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Το ΚΚΕ επιμένει στη θέση για «κρατικές και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής - ιατρικής φροντίδας στο σπίτι, που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες όλων των ηλικιωμένων, των αναπήρων και των χρονίως πασχόντων χωρίς κανέναν αποκλεισμό και καμία επιβάρυνση των ίδιων και των ασφαλιστικών ταμείων».

«Αριστερό ψάρεμα» σε ... θολά νερά

Με αφορμή τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από τον Χρυσαυγίτη εγκληματία στο Κερατσίνι και την καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, πέρα από τον εγκλωβισμό εργαζομένων στα διάφορα «τόξα» («συνταγματικό», «δημοκρατικό» ενάντια στο φασισμό που προβάλλουν αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις) αντίστοιχη προσπάθεια είναι το λεγόμενο «αριστερό μέτωπο». Στον ιστότοπο «Ισκρα» του Π. Λαφαζάνη (του ΣΥΡΙΖΑ) προβάλλεται αυτή η γραμμή με στόχο τη λεγόμενη «κυβέρνηση της Αριστεράς».

Λέγεται χαρακτηριστικά: «Η Αριστερά, τώρα περισσότερο από ποτέ, οφείλει να αναδείξει ακόμα πιο πολύ και όχι να "χαλαρώσει" το μέτωπο για να φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, το μέτωπο για να ενισχυθούν οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες, το μέτωπο για την κοινή δράση και συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων, το μέτωπο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς που θα εφαρμόσει ένα προοδευτικό πρόγραμμα με σοσιαλιστικό ορίζοντα».

Ας δούμε όμως την ουσία αυτής της γραμμής στην οποία καλεί μια τέτοια αντίληψη προσπαθώντας να «ψαρέψει» λαϊκούς ανθρώπους που δεν τσιμπάνε στο «συνταγματικό τόξο» και την «εγγύηση της ομαλότητας» που προτείνουν οι αστοί αλλά και ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Η πεμπτουσία της άποψης είναι ότι μια κυβερνητική αλλαγή στο έδαφος του καπιταλισμού μπορεί να εμποδίσει στρατηγική του κεφαλαίου, να κάνει φιλολαϊκούς τους αστικούς κρατικούς μηχανισμούς. Πρόκειται για γραμμή που καλεί σε μια κυβέρνηση που θα εξασφαλίσει μια φιλολαϊκή διαχείριση του καπιταλισμού ανοίγοντας δήθεν το δρόμο για το σοσιαλισμό.

Μιας και είναι Σεπτέμβρης, θυμίζουμε ότι τέτοιες απόψεις όταν υιοθετήθηκαν από το εργατικό κίνημα συντρίφτηκαν κάτω από τις ερπύστριες των τανκς του Πινοσέτ το 1973 στη Χιλή. Το αστικό κράτος δε γίνεται φιλολαϊκό και οι εργάτες πλήρωσαν ακριβά αυτή την αυταπάτη. Οσο και αν παρουσιάζεται με ωραία λόγια ακόμα και με στόχο το ...σοσιαλισμό, δε θίγεται το κύριο, που καθορίζει και όλα τα υπόλοιπα, και είναι το εάν η πάλη σήμερα κατευθύνεται όχι στη διεκδίκηση αλλαγής της αστικής κυβέρνησης αλλά αλλαγής τάξης στην εξουσία, ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων, στην καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, στη σύγκρουση με τη στρατηγική του κεφαλαίου. Χωρίς αυτή τη γραμμή οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα δεν μπορούν να πάνε μακριά, θα μπουν κάτω από «ξένες σημαίες» που οδηγούν στην ενσωμάτωση.

Ο φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος, στηρίζεται από το αστικό κράτος, θεριεύει και ανδρώνεται για να χτυπηθεί το εργατικό κίνημα, προκρίνεται ως λύση όταν κριθεί ότι εξυπηρετεί καλύτερα από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία τα συλλογικά συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών. Αρα συνεπής αντιφασιστική πάλη είναι η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη.

Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που θέτει έτσι καθαρά το ζήτημα. Γι' αυτό μαζί με την προσπάθεια να απομονώνονται τα τσιράκια του κεφαλαίου οι Χρυσαυγίτες, δίνει όλες του τις δυνάμεις καθημερινά για να οικοδομείται η κοινωνική συμμαχία των εργατών, των φτωχών αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων, των νέων και των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα που έχουν κοινό συμφέρον την πάλη ενάντια στα μονοπώλια που τους συνθλίβουν.

Για να δυναμώνει το εργατικό κίνημα σε γραμμή ρήξης, να ωριμάζει στην εργατική - λαϊκή συνείδηση η διέξοδος της εργατικήςς εξουσίας, της κοινωνικοποίησης των βασικών μέσων παραγωγής όπου ο λαός θα οργανώσει την οικονομία με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό, για να ικανοποιούνται οι διευρυμένες ανάγκες του.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Δεν είναι για όλους πανηγύρι

Παγκόσμια μέρα Τουρισμού σήμερα και είναι η μέρα που το ξενοδοχειακό και τουριστικό κεφάλαιο θα κορυφώσουν τους πανηγυρισμούς για τη φετινή καλή τουριστική χρονιά, με το ρεκόρ αφίξεων των 17,5 εκ. τουριστών και των 11,5 δισ. ευρώ εσόδων. Είναι η μέρα που η κυβέρνηση θα επαναλάβει, για άλλη μια φορά, ότι ο τουρισμός μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, για το πόσο κοντά είμαστε στην επιδιωκόμενη ανάπτυξη. Την ίδια ώρα, ενώ τα ταξιδιωτικά έσοδα το πρώτο 7μηνο του 2013 αυξήθηκαν κατά 762 εκατομμύρια ευρώ, οι εργαζόμενοι που βρήκαν δουλειά στον κλάδο το Β' τρίμηνο του 2013 ήταν, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, μειωμένοι κατά 3,6%. Και το χειρότερο είναι μπροστά: Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδικάτου επισιτισμού - τουρισμού - ξενοδοχείων Αττικής, πάνω από 200 χιλιάδες εργαζόμενοι του κλάδου θα περάσουν το χειμώνα χωρίς επίδομα ανεργίας, ενώ οι ξενοδόχοι ετοιμάζουν νέα μείωση μισθών μετά τη λήξη της ΣΣΕ το Γενάρη.

Αυτονόητο γιατί, απέναντι στους γιορτασμούς για τα καπιταλιστικά κέρδη, ορθώνεται το μέτωπο των εργαζομένων που παλεύουν για μια οικονομία που να υπηρετεί τις ανάγκες τους, μια οικονομία χωρίς τους καπιταλιστές.

Το νερό δεν είναι εμπόρευμα

Μπορεί το τέλος του καλοκαιριού να έχει αμβλύνει κάπως τις ανάγκες σε νερό, τα στοιχεία όμως που συγκεντρώνονται από τις λαϊκές επιτροπές με αφορμή τις εντολές για διακοπή σύνδεσης που στέλνουν οι ανά την Ελλάδα εταιρείες ύδρευσης μαρτυρούν ότι βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν διαρκή εφιάλτη για τα λαϊκά νοικοκυριά. Αντιγράφουμε τα στοιχεία από έναν μικρό δήμο: Σε σύνολο 24.996 υδρομέτρων σε όλο το δήμο, ο αριθμός των οποίων καθυστερεί η εξόφληση βεβαιωμένων οφειλών μέσα στο 2013 είναι 8.350, δηλαδή περίπου το 1/3. Εχουν ήδη γίνει 75 διακοπές παροχής νερού, ενώ έχουν ρυθμιστεί μόνο 684 οφειλές από ένα σύνολο 1.100, που έχουν ειδοποιηθεί ότι αν δεν κάνουν διακανονισμό θα τους κοπεί το νερό.

Το νερό και το ρεύμα είναι οι πρώτοι λογαριασμοί που πληρώνονται σε κάθε σπίτι. Οταν αυτοί οι λογαριασμοί δεν πληρώνονται σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν να πληρώσουν. Η διακοπή της σύνδεσης οδηγεί σε φρικώδεις καταστάσεις, γι' αυτό και το αίτημα για άμεση επανασύνδεση χωρίς όρους και προϋποθέσεις, σε όσες εργατικές - λαϊκές οικογένειες έχει διακοπεί η υδροδότηση, είναι απόλυτο.

Δεν φτάνει όμως μόνο η επανασύνδεση. Επιβάλλεται η μείωση των δημοτικών τελών κατά 50% για τα λαϊκά νοικοκυριά, τους αυτοαπασχολούμενους μικροεπαγγελματίες και αγρότες. Η κατάργηση του ΦΠΑ, του συντελεστή 80% και των παγίων σε ύδρευση και αποχέτευση. Η απαλλαγή από δημοτικά τέλη για τους άνεργους και τις ευπαθείς ομάδες (άπορους, πολύτεκνους, ανάπηρους, νεφροπαθείς κ.λπ.) με δίκαια και επαρκή εισοδηματικά κριτήρια. Επιβάλλεται η πλήρης κρατική χρηματοδότηση όλων των αναγκαίων έργων διαχείρισης του νερού, η δημιουργία ενιαίων δημόσιων φορέων διαχείρισης νερού, μελέτης και κατασκευής δημόσιων έργων, ενέργειας κ.λπ., για τη μείωση του κόστους που φορτώνεται στις πλάτες μας. Αυτά είναι τα αιτήματα που προβάλλουν οι λαϊκές επιτροπές, αιτήματα που έρχονται να συναντήσουν το κεντρικό αίτημα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των εταιρειών ύδρευσης που προς το παρόν είναι υπό κρατικό ή δημοτικό έλεγχο.

Kόβουν - ράβουν γιατί έχουν την εξουσία

Σύμφωνα με στοιχεία που κατατέθηκαν χτες σε σύσκεψη ναυτεργατικών σωματείων, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, στο πρώτο εξάμηνο του 2013, επένδυσε 6,5 δισ. δολάρια σε ναυπηγήσεις πλοίων, αυξάνοντάς τες κατά 160% σε σχέση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο που είχαν επενδύσει 2,5 δισ. δολάρια. Οι φορολογικές υποχρεώσεις των εφοπλιστών είναι τέτοιες, που, σύμφωνα το υπουργείο Οικονομικών, τα βεβαιωμένα φορολογικά έσοδα από τα πλοία για το 2010 ανέρχονταν μόνο στα 14,7 εκατ. ευρώ. Ενώ τα έξοδα του αστικού κράτους για την υποστήριξη των εφοπλιστών και τα ελλείμματα του ΝΑΤ που οι ίδιοι δημιούργησαν μόνο για το 2013 ανέρχονται στο 1,5 δισ. ευρώ. Την ίδια ώρα, κυβέρνηση και εφοπλιστές προωθούν νέα μέτρα που αφορούν στη μαύρη ανασφάλιστη εργασία σε όλες τις κατηγορίες πλοίων, ενισχύοντας το διεθνές και ντόπιο δουλεμπορικό κύκλωμα και βάζοντας σε κίνδυνο την προστασία της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα. Μπροστά σ' αυτήν την πραγματικότητα κι ενόψει των αγώνων που οργανώνονται, από τη σύσκεψη προέκυψε σαν αυτονόητο το συμπέρασμα: «Η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική συνολικά για το λαό είναι να αμφισβητηθεί όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά η μήτρα των προβλημάτων, η εξουσία του κεφαλαίου».

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
«Ομαλότητα» για ποιον;

Με αφορμή τη Χρυσή Αυγή, κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ διαγκωνίζονται για το ποιος είναι καλύτερος εγγυητής της «ομαλότητας». Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι η πολιτική της δημιούργησε το κοινωνικό υπόβαθρο για την έξαρση της Χρυσής Αυγής. Η κυβέρνηση απαντά ότι κάνει τα πάντα για να διασφαλίσει τη δημοκρατική ομαλότητα, και χρεώνει στον ΣΥΡΙΖΑ ότι την τορπιλίζει με τις κατά καιρούς δηλώσεις και πρακτικές του. Η προπαγάνδα τους, απ' όπου κι αν την πιάσει κανείς, συσκοτίζει τα πραγματικά αίτια για την ενίσχυση της Χρυσής Αυγής και ταυτόχρονα τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να την αντιμετωπίσει ο λαός.

Οσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δώσει στην «ομαλότητα» που υπερασπίζεται άλλο περιεχόμενο από αυτό της κυβέρνησης, στην πραγματικότητα απευθύνεται στην αστική τάξη και της λέει ότι είναι ικανότερος να βάλει το λαό στη γωνία με άλλη αναλογία «καρότου και μαστιγίου» από αυτή που χρησιμοποιεί η ΝΔ. Σε αυτή δίνει εξετάσεις, επιδιώκοντας να ενσωματώσει τη λαϊκή αγανάκτηση, σε γραμμή διαχείρισης που θα ανακυκλώνει την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, χωρίς να θίγει την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει ότι η δική του πολιτική διαχείρισης του σάπιου καπιταλισμού, θα δράσει αποτρεπτικά στη Χρυσή Αυγή, ότι ο εξωραϊσμός της αστικής νομιμότητας, η εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής είναι αντίδοτο στη δράση της Χρυσής Αυγής.

Σε συνθήκες κρίσης, η απότομη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους από τα λαϊκά στρώματα, κάνουν τις ανώριμες πολιτικά συνειδήσεις πιο επιρρεπείς στην προπαγάνδα κομμάτων που κηρύττουν άμεσες λύσεις, με φιλολαϊκό μανδύα χωρίς σύγκρουση με τις αιτίες της κρίσης. Το ίδιο όμως ισχύει και για τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συμμετέχει στη διαμόρφωση τέτοιας κοινωνικής συνείδησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ότι θα αποκαταστήσει τους όρους ενσωμάτωσης που βίωσαν εργατικά λαϊκά στρώματα σε παλιότερες δεκαετίες, κάτι που είναι αδύνατον στη σημερινή φάση ανάπτυξης του καπιταλισμού. Ο φασισμός είναι γέννημα θρέμμα του καπιταλισμού, βγαίνει από τα σπλάχνα του αστικού πολιτικού συστήματος. Οι σχέσεις του με το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του αστικού κράτους, είναι «αδελφικές» σε κάθε ιστορική περίοδο. Το ίδιο επαληθεύεται και τώρα, με όσα αποκαλύπτονται για τις σχέσεις της Χρυσής Αυγής με μερίδες του κεφαλαίου (εφοπλιστές, μεγαλοεργολάβοι της Ζώνης κ.ά.) και τις υπηρεσίες που αντικειμενικά προσφέρει η δράση της στην αστική τάξη.

Γι' αυτό μια αλλαγή στην κυβέρνηση και μια αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος δεν πρόκειται να βάλει εμπόδιο στην ανάπτυξη και δράση φασιστικών μορφωμάτων, κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών, εφόσον δεν ανατρέπεται η αστική εξουσία και οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, τα αφεντικά δηλαδή της Χρυσής Αυγής. Αλλωστε, η σοσιαλδημοκρατία έχει δώσει εξετάσεις στο τσάκισμα του εργατικού κινήματος και «με το καρότο» και «με το μαστίγιο». Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα στελέχη του ναζιστικού κόμματος εκπαιδεύτηκαν στα «ελεύθερα τάγματα» των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων της δεκαετίας του 1920. Η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα πρέπει να αντιπαραθέσουν στην αστική ομαλότητα τον ανυποχώρητο ταξικό αγώνα και τη λαϊκή συμμαχία, την αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ