Από τη 12η μέρα της αγροτικής απεργίας που ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου

Κλιμακώνεται η λαϊκή κινητοποίηση στην Κολομβία που ξεκίνησε με την αγροτική απεργία διαρκείας στις 19 Αυγούστου και, παρά τη μεγάλη επιχείρηση καταστολής από την αντιδραστική κυβέρνηση του Χουάν Μανουέλ Σάντος, συνεχίζει να διευρύνει τη δυναμική της με τη συμμετοχή νέων λαϊκών δυνάμεων και νεολαίας, τόσο στην επαρχία όσο και στις πόλεις. Στην κινητοποίηση αυτή, που ήρθε ως συνέχεια σημαντικών λαϊκών αγώνων που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, συμμετέχουν φτωχοί αγρότες που δεν μπορούν να ζήσουν στις πατρογονικές εστίες τους γιατί συνθλίβονται από τα μονοπώλια, τη στρατιωτικοποίηση και τη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ. Υπολογίζεται, με συντηρητικούς υπολογισμούς, ότι τα 14 εκατομμύρια των αγροτών (από τα συνολικά 43 εκατομμύρια του πληθυσμού) βιώνουν τη φτώχεια και την εξαθλίωση, σε περιοχές που δεν υπάρχουν στοιχειώδεις υποδομές για τη δυνατότητα να ζήσουν από την παραγωγή τους (σε όλα τα προϊόντα, από τον καφέ, το καλαμπόκι, την πατάτα, τα γαλακτοκομικά μέχρι την εξόρυξη από κοινότητες, με παραδοσιακό τρόπο, διαφόρων μεταλλευμάτων). Η ανυπαρξία ακόμα και οδικών δικτύων, ο έλεγχος από τα μονοπώλια, η καταλήστευση του τεράστιου φυσικού πλούτου από τις πολυεθνικές και, ταυτόχρονα, η υπερσαραντάχρονη ένοπλη σύγκρουση, ως απάντηση στην κρατική τρομοκρατία από στρατό, αστυνομία και παραστρατιωτικούς, σε συνδυασμό με τους εμπόρους των ναρκωτικών, κάνουν την κοινωνική πραγματικότητα εκρηκτική. Αυτή είναι η αιτία που έβγαλε λαϊκές δυνάμεις στο δρόμο, στις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις, στους αποκλεισμούς των δρόμων, ως το μοναδικό τρόπο πίεσης προς την κυβέρνηση.

Στις αρχές αυτής της βδομάδας, της δεύτερης από την έναρξη της κινητοποίησης, ο Πρόεδρος της χώρας θέλησε να υποτιμήσει την κινητοποίηση, λέγοντας ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει. Ωστόσο, πήρε μαχητική απάντηση με διαδηλώσεις τη Δευτέρα το βράδυ σε αρκετές πόλεις. Η λαϊκή πίεση οδήγησε την κυβέρνηση να δεχθεί διαπραγμάτευση με τις ενώσεις των αγροτών η οποία έγινε στα μέσα της βδομάδας. Τα αιτήματα των αγροτών είναι συγκεκριμένα: Ζητούν υποδομές για να μπορούν να παράγουν, αξιοπρεπείς τιμές και ταυτόχρονα να μην ανανεωθεί η λεγόμενη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου με τις ΗΠΑ, που συμφέρει την πλουτοκρατία η οποία συνεργάζεται με τις πολυεθνικές αλλά ξεκληρίζει τους μικρούς παραγωγούς γιατί εισάγονται φτηνότερα αλλά αμφίβολης ποιότητας προϊόντα που μπορούν να παραχθούν και στη χώρα.

Επιδίωξη της κυβέρνησης, που υποτίθεται έδειξε διάθεση για διάλογο, είναι να διασπάσει τους αγρότες, κάποιους να τους εξαγοράσει και ταυτόχρονα να τσακίσει το κίνημα αλληλεγγύης και τη διάθεση αντίστασης που δυναμώνει. Ισχυρίζεται ότι πρόσφερε «λύσεις» που δεν δέχτηκαν οι αγρότες. Οι διαπραγματεύσεις τελικά διακόπηκαν την Παρασκευή όταν αποχώρησαν οι απεσταλμένοι της κυβέρνησης, αφού οι αγρότες δεν έπεσαν στην παγίδα τού να συζητάνε «λύσεις» που δεν βγαίνουν από το πλαίσιο της πολιτικής της κυβέρνησης που στηρίζει την κυριαρχία των μονοπωλιακών ομίλων.

Η κυβέρνηση, επίσης την Παρασκευή, με το πρόσχημα της «διατήρησης της τάξης» και μετά από μεγάλη διαδήλωση στην πρωτεύουσα Μπογκοτά και την αξιοποίηση της δράσης ορισμένων προβοκατόρικων στοιχείων, προχώρησε στην παραπέρα στρατιωτικοποίηση της χώρας, βγάζοντας χιλιάδες στρατιώτες στην πρωτεύουσα αλλά και σε άλλες πόλεις. Το ζήτημα αυτό, βέβαια, στη συγκεκριμένη χώρα είναι κάτι το σύνηθες, ωστόσο τώρα αποκτά ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.

Ταυτόχρονα, με το δήθεν επιχείρημα ότι η απεργία δεν έχει πραγματικά αιτήματα αλλά είναι πολιτικά υποκινούμενη από το κοινωνικοπολιτικό κίνημα «Πατριωτική Πορεία» (οργάνωση όπου συμμετέχουν εκατοντάδες λαϊκές οργανώσεις και κόμματα, ανάμεσά τους και το Κολομβιάνικο ΚΚ), προχωράει στην κλιμάκωση της ποινικοποίησης του λαϊκού αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι οι κομμουνιστές και οι άλλοι αγωνιστές πρωτοστατούν στη λαϊκή κινητοποίηση αλλά η ίδια η βαρβαρότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρέμματα τους βγάζει στο δρόμο του αγώνα.

Στο πλαίσιο της καταστολής και της προσπάθειας καθυπόταξης του κινήματος οι κατασταλτικοί μηχανισμοί προχώρησαν στη σύλληψη του Ούμπερτ Μπαγιεστέρος, μέλους της διοίκησης της Ενωτικής Ομοσπονδίας Εργαζομένων στην Αγροτική Οικονομία, της ομάδας στήριξης της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας και στελέχους του κοινωνικοπολιτικού κινήματος της Κολομβίας «Πατριωτική Πορεία», που είναι φυλακισμένος με την κατηγορία «της τρομοκρατίας και της εξέγερσης», μια συνήθη κατηγορία στη χώρα, ενάντια σε αγωνιστές που αντιστέκονται στην αντιλαϊκή πολιτική, στην κρατική τρομοκρατία.

Εως τώρα στις συγκρούσεις με την αστυνομία, που χρησιμοποιεί και πραγματικά πυρά, έχουν σκοτωθεί 4 άνθρωποι και πάνω από 200 είναι οι τραυματίες. Οι λαϊκές οργανώσεις καταγγέλλουν την κρατική βαρβαρότητα ενάντια και σε γυναικόπαιδα και ζητούν να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι, ενώ ντοκουμέντα που βγαίνουν σε εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης δείχνουν εικόνες με βαριά τραυματίες, που μοιάζουν με θύματα βασανισμού.

Ταυτόχρονα, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Κολομβίας ενέκρινε, την Τετάρτη, μια λεγόμενη συνταγματική αναθεώρηση που θα επιτρέψει στο τέλος της ειρηνευτικής διαδικασίας την είσοδο στην πολιτική των ένοπλων οργανώσεων που θα έχουν καταθέσει τα όπλα. Το ζήτημα, βεβαίως, δεν είναι τυχαίο αλλά προκύπτει σε μια περίοδο που συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις στην Αβάνα ανάμεσα στους αντάρτες των Ενοπλων Επαναστατικών Δυνάμεων Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC - EP) και στην κολομβιανή κυβέρνηση για το θέμα της πολιτικής εκπροσώπησης. Είχε προηγηθεί το ζήτημα της αναδιανομής γης, όπου υπήρξε, όπως λένε οι δύο πλευρές, συμφωνία, με την υπογράμμιση ότι για να μπει σε εφαρμογή η όποια συμφωνία πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία εφ' όλης της ύλης.

Ετσι, σε ανακοίνωσή του, το Συνταγματικό Δικαστήριο διευκρινίζει πως η αναθεώρηση με τίτλο «Νομικό πλαίσιο για την ειρήνη», που εγκρίθηκε το 2012 από το Κογκρέσο, υποστηρίχθηκε από επτά εκ των εννέα δικαστών του εν λόγω δικαστηρίου. Για να καταστεί δυνατό να εφαρμοστεί το σχετικό νομικό πλαίσιο, το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε ότι θα χρειαστεί μια σειρά από προϋποθέσεις, μεταξύ των οποίων «το τέλος της ένοπλης σύγκρουσης με την οργάνωση που αποστρατιωτικοποιείται και την παράδοση των όπλων, αλλά και εξέταση και τιμωρία για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Ο Σάντος, μάλιστα, έριξε και την ιδέα του δημοψηφίσματος δήθεν για να επικυρωθεί η συμφωνία ειρήνης, κάτι που μπορεί να γίνει ταυτόχρονα με τις επόμενες εκλογές, το 2014. Την πρόταση τέτοιου ψευδεπίγραφου δημοψηφίσματος απέρριψαν οι αντάρτες, που θεωρούν ότι για να υπάρξει συμφωνία ειρήνης πρέπει να σταματήσουν η κρατική καταστολή, οι διώξεις αγωνιστών, η στήριξη από το κράτος των παραστρατιωτικών δολοφόνων. Υποστηρίζουν ότι η παραπλάνηση του λαού χωρίς ουσιαστικές αλλαγές στην κοινωνική πραγματικότητα δεν αποτελεί λύση. Πάνω σε αυτό τον σύνθετο «καμβά» ο αγώνας του κολομβιανού λαού είναι σίγουρο ότι έχει μακρύ δρόμο.