Για «έλλειψη εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού» κατήγγειλε την κυβέρνηση η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Ε. Ουζουνίδου, μιλώντας χτες σε ημερίδα του Ινστιτούτου Διεθνώς σχέσεων και του ΙΟΒΕ για τον αγωγό ΤΑΡ (βλέπε και σελίδα 7). Οπως είπε, «για τον ΣΥΡΙΖΑ η ενέργεια και οι αγωγοί, είναι για την οικονομία ό,τι το αίμα και οι αρτηρίες για τον ανθρώπινο οργανισμό αντίστοιχα», εννοώντας την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας και τους ντόπιους καπιταλιστές, στους οποίους μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε να μειώσει το κόστος της Ενέργειας. Είπε ακόμα ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ αποδίδει μεγάλη σημασία στο να καταστεί η χώρα μας επί της ουσίας ενεργειακός κόμβος με σημαντικά οφέλη για την εθνική οικονομία και τους πολίτες κι όχι απλά γεωγραφικός χώρος διέλευσης αγωγών».

Θέλει, δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην περιοριστεί η ντόπια αστική τάξη στο ρόλο του κατασκευαστή αγωγών και πελάτη της Ενέργειας, αλλά να αναβαθμιστεί σε ρόλο διαχειριστή, με δεδομένη τη γεωστρατηγική θέση της χώρας, την οποία μνημόνευσε σε άλλο σημείο η εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. Στο πλαίσιο αυτό, χαιρέτισε την κατασκευή του TAP «και κάθε άλλο σχέδιο το οποίο θα προσφέρει πλεονεκτήματα στην οικονομία και στην κοινωνία μας». Εκεί, όμως, που πραγματικά έδωσε τα ρέστα της η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν όταν προσπάθησε να αναλύσει την «εθνική ενεργειακή πολιτική», αποσπασμένη από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς των πολυεθνικών για την Ενέργεια, για να καλλιεργήσει αυταπάτες ότι είναι δυνατόν τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία και ταυτόχρονα μια κυβέρνηση να ασκεί ενεργειακή πολιτική υπέρ του λαού.

Κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι «ο ενεργειακός σχεδιασμός είναι η σε κάθε χρονική στιγμή διαμορφούμενη ισορροπία των ξένων συμφερόντων, όπως αυτά εκπροσωπούνται από τις πολυεθνικές εταιρείες». Δεν είπε όμως ότι αυτές θα συνεχίσουν να υπάρχουν με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ότι το ντόπιο κεφάλαιο διατηρεί ισχυρές σχέσεις με ξένες εταιρείες, συμμετέχει στους ανταγωνισμούς και προσπαθεί να αναβαθμίσει τη θέση του σ' αυτούς. Σύμφωνα με την ίδια, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική» και θα «αναζητήσει συμμαχίες στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη και στον κόσμο και να βοηθήσει, ώστε το νέο που γεννιέται να χαρακτηρίζεται από δημοκρατία, δικαιοσύνη και σεβασμό στο περιβάλλον». Θα αναζητήσει δηλαδή νέους ιμπεριαλιστές συμμάχους για τα ντόπια μονοπώλια, για να δώσουν από καλύτερη θέση τη μάχη στους ανταγωνισμούς που θα οξύνονται διαρκώς.

Οι αντιφάσεις στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αναβλύζουν από κάθε του προσπάθεια να πείσει ότι το μονοπωλιακό συμφέρον, με την κατάλληλη διαχείριση, μπορεί να ταυτιστεί με το συμφέρον του λαού. Τέτοιο πράγμα δεν υπήρξε ποτέ. Ούτε πρόκειται να υπάρξει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος κοροϊδεύει ωμά το λαό, όταν λέει ότι με άλλες ιμπεριαλιστικές κολεγιές η ενεργειακή πολιτική μπορεί να υπηρετεί το λαϊκό συμφέρον, με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία. Η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία και η αποδέσμευση από κάθε ιμπεριαλιστικό οργανισμό είναι αυτά που μπορούν να εξασφαλίσουν τα λαϊκά συμφέροντα και στον τομέα της Ενέργειας. Εκεί είναι που πρέπει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του ο λαός.