Η κρίση που ξέσπασε στη χώρα μας και διεθνώς επιτάχυνε την καταστροφή χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Χιλιάδες είναι αυτοί από τα πολυπληθή στρώματα των ΕΒΕ που χρωστούν παντού, σε τράπεζες, προμηθευτές, εφορία, ταμείο.

Αλλαξαν απότομα τα δεδομένα σε σχέση με τα χρόνια της ανάπτυξης ή τις προηγούμενες δεκαετίες, όπου η πλειοψηφία αυτών έβγαζε ένα καλό μεροκάματο και από αυτή τη σκοπιά αξίζει να δούμε τις διεργασίες που συντελούνται σήμερα στη συνείδησή τους.

Ορισμένες πλευρές κατά τη γνώμη μου που πρέπει να απασχολήσουν:

Χρειάζεται να ξεπεράσουμε μια δουλειά μπούγιου, που ακόμα είναι κυρίαρχη. Να δουλεύουμε δηλαδή μόνο όπου έχουμε δυνάμεις από πριν, να δρούμε σε σωματεία πολυκερματισμένα χωρίς πολλές φορές νόημα, να κυνηγάμε ημερομηνίες, κινητοποιήσεις και γεγονότα που δεν μπορούμε να προλάβουμε. Μπορούμε σήμερα να διαμορφώσουμε ένα πιο ολοκληρωμένο σχέδιο οικοδόμησης σε κάθε περιοχή, που να λαμβάνει υπόψη τις εξελίξεις στους κλάδους, που να θέτει προτεραιότητες, με βάση και τις ζώνες συγκέντρωσης επιχειρήσεων αλλά και κατοικίας της εργατικής τάξης. Τέτοιο σχέδιο κάνουμε βήματα και διαμορφώνουμε για τη δουλειά μας στη ίδια την εργατική τάξη. Αντίστοιχα, δίπλα από αυτό και όχι ανεξάρτητα, μπορούμε να δούμε και για τους ΕΒΕ. Αυτή η δουλειά, είναι κατανοητό ότι δεν μπορεί να γίνει στο επίπεδο της ΚΟΒ, αφορά τα παραπάνω όργανα, τις Οργανώσεις Περιοχής, τις Αχτίδες.

Βήματα στην Αττική σε αυτήν την κατεύθυνση έχουν γίνει. Ξεχωρίσαμε ως μορφή οργάνωσης το έδαφος, ως ενοποιητικό στοιχείο μικρεμπόρων και άλλων μικροεπαγγελματιών. Λάβαμε υπόψη ότι η πλειοψηφία των ΕΒΕ χωρίς προσωπικό είναι ανοργάνωτοι, βάλαμε μπρος τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα, μπήκαμε μπροστά στην επανασύσταση ενώσεων.

Δώσαμε μάχη με δισταγμούς ότι έτσι μπορεί να αδυνατίσει η παρέμβασή μας, αν δηλαδή τραβηχτούμε από τις δομές που ήδη υπάρχουν. Αποδείχτηκε, κόντρα σε ορισμένους που έλεγαν ότι στενεύουμε έτσι το άνοιγμά μας, ότι με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να συσπειρώσουμε περισσότερες δυνάμεις, να απεγκλωβίσουμε κόσμο που στην πλειοψηφία του έμενε ανοργάνωτος όλα αυτά τα χρόνια.

Αποδείχτηκε, δηλαδή, περίτρανα και είναι παρακαταθήκη, ότι η αποφασιστική διαμόρφωση μορφών οργάνωσης για τους ΕΒΕ χωρίς προσωπικό, χώρια από τα μονοπώλια, σε συνδυασμό με τη συνεχή παρέμβαση με εναλλαγή πολιτικών και μαζικών παρεμβάσεων μπορούν να ανοίξουν δρόμους.

Βάση για τη δουλειά αυτή που προχώρησε ήταν η πιο συγκεκριμένη προσπάθεια των ΚΟΒ, η αξιοποίηση του κομματικού περίγυρου, που έμενε ανεκμετάλλευτος. Χωρίς αυτή την κομματική οργανωτική δουλειά υποδομής που βοήθησε στη διαμόρφωση πυρήνων, δε θα είχαμε αποτέλεσμα.

Φυσικά, βγήκαν στην επιφάνεια και δικές μας αδυναμίες ή και νέες απαιτήσεις. Για παράδειγμα σε μια σειρά σωματεία και ενώσεις είναι πίσω η ανάπτυξη πρωτοβουλιών για τα προβλήματα, δεν έχουμε διαρκές σχέδιο για την οργάνωση της πάλης, βάζουμε σχέδιο μόνο στις γενικές κινητοποιήσεις. `Η ακόμα περισσότερο, φάνηκε ο αδύναμος προσανατολισμός μας να ανοίξουμε μέτωπο με την προπαγάνδα του αντιπάλου, υποτιμούμε την επίδρασή της, βλέπουμε το μικρόκοσμο των ψηφοφόρων μας.