Μεταξύ άλλων η Ελένη Μπέλλου τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση πατά περισσότερο από ό,τι προεκλογικά σε δύο βάρκες, της Ευρωζώνης και εκτός αυτής. Οτι δεν έχει τίποτα διαφορετικό να εκφράσει σε σχέση με το «μέσα στην Ευρωζώνη», μόνο εύκολα λόγια περί «διαπραγμάτευσης», «εθνικής περηφάνιας», «ισοτιμίας». Προσπαθεί δε να πείσει το κεφάλαιο ότι σε ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη μπορεί να παίξει πρωταγωνιστικό κυβερνητικό ρόλο.

Συνέχισε: «Μια πολιτική διαχείρισης της κρίσης του δημόσιου χρέους εκτός Ευρωζώνης είναι πράγματι σχετικά διαφορετική από τη σημερινή. Είναι παραλλαγμένη πολιτική μια κυβέρνηση να σπάσει τη δανειακή συμφωνία, να σταματήσει για κάποιο διάστημα να πληρώνει τους ξένους δανειστές της, να κόψει νόμισμα η Τράπεζα της Ελλάδας κ.λπ., να κάνει το κράτος κάτι σαν κατάσχεση τραπεζών ανεξάρτητα από το μετοχολόγιό τους, αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ "δημόσιο έλεγχο στον τραπεζικό τομέα". Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ πειράζει το κεφάλαιο, γι' αυτό λέει "δώσ' μου ψήφο", χωρίς πρόγραμμα - θέσεις σύγκρουσης με τα καπιταλιστικά μεγαθήρια. Η λέει "στηρίζω αγώνες" για να αλλάξει η κυβέρνηση, όχι να αλλάξει η κυριαρχία του κεφαλαίου».

Υπογράμμισε ακόμη: «Εργατική, λαϊκή διέξοδος από την οικονομική κρίση και τον πόλεμο προϋποθέτει αλλαγή εξουσίας, ανατροπή της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας και εξουσίας προκειμένου να λυθεί η καπιταλιστική αντίφαση: Κοινωνικοποιημένη παραγωγή - ατομική ιδιοκτησία. Διέξοδος είναι να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία όλες οι υποδομές και τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όλος ο φυσικός πλούτος, ορυκτός, δασικός υδάτινος κ.λπ. Να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία η γη, τα εργοστάσια, οι τηλεπικοινωνίες, οι τράπεζες, το συγκεντρωμένο εμπόριο, ο κατασκευαστικός τομέας. Ο,τι ακόμα παραμένει σκόρπιο να συνεταιριστικοποιηθεί. Να είναι αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν, χωρίς καμία προϋπόθεση, οι υπηρεσίες Υγείας, Πρόνοιας, Παιδείας, Αθλητισμού. Να οργανωθούν η παραγωγή και οι κοινωνικές υπηρεσίες μέσω του κεντρικού σχεδιασμού και να λειτουργούν με εργατικό - λαϊκό έλεγχο».

Διευκρίνισε τι σημαίνει κεντρικός σχεδιασμός: «Οχι μόνο οργάνωση της παραγωγής, των κοινωνικών υπηρεσιών, κατάργηση της ανεργίας, όχι μόνο κατάργηση της υποαπασχόλησης και της ετεροαπασχόλησης, αλλά παρέχει σε όλους τους ανθρώπους (όχι μόνο της σχολικής ηλικίας) γενική μόρφωση και ειδίκευση - επανειδίκευση. Οχι μόνο εργασία και ικανοποιητικό ελεύθερο χρόνο, αλλά απαλλάσσει από τη σπατάλη του χρόνου του σε άχαρες δουλειές της αυτοσυντήρησης, αυτές που τα βάρη τους πέφτουν στη γυναίκα. Παρέχει τη δυνατότητα δημιουργίας έξω από ένα στενό επαγγελματικό πλαίσιο, πολιτιστική, αθλητική δραστηριότητα. Ο κεντρικός σχεδιασμός εξισορροπεί τον επιστημονικό - τεχνολογικό εξορθολογισμό με την κοινωνική ανάγκη. Π.χ., νέα επιστημονική - τεχνική ανακάλυψη βομβαρδισμού καρκινικών κυττάρων ΔΕΝ χωρά στην καπιταλιστική λογική των δαπανών Υγείας».

Και τι είναι εργατικός - λαϊκός έλεγχος: «Ο εργαζόμενος να έχει πληροφόρηση από τη διεύθυνση - διοίκηση, να έχει λόγο, να τον εκφράζει στη Συνέλευση του Τμήματός του, του τόπου εργασίας του, να εκλέγει, να ελέγχει και να ανακαλεί τους αντιπροσώπους του στο Εργατικό Συμβούλιο, στον κλάδο, πανελλαδικά. Αυτή είναι η εργατική - λαϊκή εξουσία, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Ο αστικός κοινοβουλευτισμός είναι για το εργατικό κόμμα, για την εργατική πολιτική άλλο ένα πεδίο πάλης κι όχι ένα όργανο της εργατικής εξουσίας».