Οι σκληροί ταξικοί αγώνες που έδωσαν «παλεύοντας για το δίκιο» της τάξης τους με πολύμηνες απεργίες οι περήφανοι χαλυβουργοί στην Ελλάδα και οι ανθρακωρύχοι της Ισπανίας και η παρακαταθήκη που άφησαν στους νέους που θα αναπτυχθούν απέναντι στην επίθεση που έχει εξαπολύσει το μεγάλο κεφάλαιο σε δικαιώματα και κατακτήσεις, ξεδιπλώθηκαν στη συζήτηση που έγινε τη Παρασκευή το βράδυ στο εργατικό στέκι του 38ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ, την οποία παρακολούθησε πλήθος κόσμου.

Ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του σωματείου των χαλυβουργών του Ασπροπύργου και ο Σαούλ Φερνάντεθ ανθρακωρύχος από τις Επιτροπές Εργατικής Ενότητας της Ισπανίας μίλησαν για τους αγώνες που έδωσαν για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην εργασία με αξιοπρέπεια. Ορθωσαν παλικαρίσιο ανάστημα και αντιμετώπισαν την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, τις δυνάμεις καταστολής και έστειλαν μήνυμα στους εργαζόμενους όλου του κόσμου για το δρόμο που πρέπει να χαράξουν.

Η εισήγηση της συζήτησης έγινε από το Θανάση Κοτρώνη, μέλος της Νομαρχιακής Οργάνωσης Βιομηχανίας της ΚΟΑ στην οποία σημείωσε μεταξύ άλλων: «Το τελευταίο διάστημα οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η νεολαία δέχονται μια άνευ προηγουμένου επίθεση από κυβέρνηση, ΕΕ, μεγάλο κεφάλαιο συνολικά. Αυτή η επίθεση γίνεται πιο βίαιη γιατί στηρίζεται από τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και από τις ξεπουλημένες συμβιβασμένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα. Το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα μαζί με τους συμμάχους του έδωσε σειρά πολύμορφων αγώνων ενάντια σε αυτή την πολιτική. Ξεχωριστή σημασία απόκτησε ο ηρωικός αγώνας των χαλυβουργών του Ασπροπύργου».

Ο Θ. Κοτρώνης αναφέρθηκε στη συνέχεια στην εννιάμηνη απεργία των χαλυβουργών, στην πλατιά στήριξη και αλληλεγγύη που είχε από όλα τα λαϊκά στρώματα αλλά και στην προσπάθεια που έγινε να μεταφερθεί η φλόγα της χαλυβουργίας και σε άλλους χώρους εργασίας. Ιδιαίτερη επισήμανση έκανε στην καθημερινή πολύμορφη στήριξη που έδωσε τόσο το ΚΚΕ όσο και το ΠΑΜΕ, γεγονός που οδήγησε εργοδοσία και τα κόμματα που τη στήριξαν να εξαπολύσουν βρώμικες επιθέσεις εναντίον τους. «Η 9μηνη απεργία των χαλυβουργών, σημείωσε, παίρνοντας υπόψη και τις αντικειμενικές και υποκειμενικές συνθήκες που έγινε, με τα χαρακτηριστικά που πήρε, αποτέλεσε μεγάλη νίκη του εργατικού κινήματος, δικαίωση της ταξικής γραμμής πάλης άσχετα αν δεν δικαιώθηκαν όλα τα αιτήματά της. Η προσφορά της είναι ορόσημο. Προσφέρεται για άντληση γενικότερων συμπερασμάτων χρήσιμων για τη μάχη της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος, της ισχυροποίησης του Κόμματος, την βελτίωση της καθοδηγητικής μας δουλειάς».

Παίρνοντας αμέσως μετά το λόγο κάτω από θερμά χειροκροτήματα ο Γιώργος Σιφωνιός, ξεκίνησε την παρέμβασή του λέγοντας: «Πέρασε ένας μήνας από αυτό τον ηρωικό αγώνα που έδωσαν οι χαλυβουργοί μαζί με τους συμπαραστάτες τους, τα ταξικά συνδικάτα Μετάλλου και το ΠΑΜΕ, τον οποίο τελειώσαν με την επέμβαση των ΜΑΤ. Ομως οι εργοδότες δηλώνουν ότι οι χαλυβουργοί μετέφεραν την απεργία μέσα στο εργοστάσιο, αυτό σημαίνει, ότι παρόλο που οι χαλυβουργοί ανέστειλαν την απεργία τους, συνεχίζουν τον αγώνα τους για τα δικαιώματα όλων των εργαζομένων».

Οπως σημείωσε στη συνέχεια ο Γ. Σιφωνιός μιλώντας για την απεργία: «Χωρίς συμπαράσταση και αλληλεγγύη οι χαλυβουργοί δε θα είχαν αντέξει 9 μήνες. Είχαν στο πλευρό τους τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και όλων των λαϊκών στρωμάτων. Οι χαλυβουργοί παρόλο που δεν έγινε επαναπρόσληψη των εργαζομένων, κράτησαν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Δώσαμε παράδειγμα στους άλλους εργαζόμενους που τους είχαμε προειδοποιήσει ότι ο Μάνεσης ήταν λαγός των βιομηχάνων για να περάσουν αυτά τα μέτρα σε όλα τα εργοστάσια».

«Οι χαλυβουργοί, τόνισε στη συνέχεια, έπραξαν το αυτονόητο, μπήκαν μπροστά. Κάναμε το καθήκον μας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε παρόλο που έχουν μείνει 200 χαλυβουργοί και διεκδικούμε επαναπρόσληψη των υπολοίπων. Ο αγώνας θα συνεχιστεί. Θα βρεθούμε και πάλι στους δρόμους του αγώνα».

Από την πλευρά του ο Σαούλ Φερνάντεθ, αναφερόμενος στον πολυήμερο απεργιακό αγώνα των ανθρακωρύχων της Ισπανίας που ολοκληρώθηκε με την μεγάλη πορεία των 430 χιλιομέτρων που έφτασε στην Μαδρίτη, σημείωσε, πως αποτελεί μια ιστορική στιγμή για το εργατικό κίνημα γιατί για δεκαετίες στην Ισπανία είχαν να γίνουν τέτοιες κινητοποιήσεις στον κλάδο. Η απόφαση της κυβέρνησης για μείωση της παραγωγής του άνθρακα είναι βέβαιο πως θα οδηγήσει σε κλείσιμο αρκετών ορυχείων με αποτέλεσμα περίπου 5.000 μόνιμοι εργαζόμενοι και άλλοι περίπου 3.000 εργαζόμενοι με έμμεση σχέση, να χάσουν τη δουλειά τους.

Η απόφαση της Γενικής Ενωσης Εργατών - η ηγεσία της οποίας συμμετέχει χρόνια στον εκεί λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» - για αναστολή της απεργίας μετά την ξεπερασμένη στρατηγική που χρησιμοποίησε, οδήγησε τους εργάτες ξανά στους χώρους δουλειάς, με τη φλόγα ωστόσο της αγωνιστικής διάθεσης να καίει ζωντανά. Εμείς, από την πλευρά μας, ξεκινήσαμε μια νέα δουλειά με βάση τις Επιτροπές Εργατικής Ενότητας, οι οποίες δημιουργούν δομές από τα κάτω και επιδρούν ιδιαίτερα θετικά στις συνειδήσεις των εργατών. Με αυτό τον τρόπο οργανώνουμε τους νέους αγώνες που έρχονται πάρα πολύ σύντομα, μπορεί από τον ερχόμενο μήνα, μπορεί από τις αρχές Γενάρη. Με ταξική προοπτική και άμεση ρήξη με τον καπιταλισμό για να μπορέσουμε να νικήσουμε».