Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι είδους «γάντι» σηκώνει το ΚΕΑ. Καμώνεται τον πολέμιο των «αγορών» και του «νεοφιλελευθερισμού» και την ίδια ώρα παραμένει πιστά αφοσιωμένο στην ΕΕ των μονοπωλίων, κατηγορώντας κάθε άποψη που την αμφισβητεί και την αντιπαλεύει, που προβάλλει στο λαό την αναγκαιότητα αποδέσμευσης με λαϊκή εξουσία, σαν «εθνοκεντρική» και «καταδικασμένη σε αποτυχία», γιατί είναι υπέρμαχος του καπιταλισμού. Πολεμά τάχα τις αγορές και την ίδια ώρα ζητά απ' την ΕΚΤ να τυπώνει χρήμα, να δανείζει φτηνά τα καπιταλιστικά κράτη, ώστε με τη σειρά τους να τα καταθέτουν στις «αγορές». Καμώνεται το αντιτιθέμενο στην «οικονομική διακυβέρνηση» και την ίδια ώρα υπερασπίζεται την πολιτική ενοποίηση της ΕΕ, πλευρά της οποίας είναι η οικονομική διακυβέρνηση. Κι ενώ καράβια χάνονται στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης, οι βαρκούλες του ΚΕΑ αρμενίζουν με ρότα, λέει, την άσκηση πίεσης στο Ευρωκοινοβούλιο για την επανίδρυση της Ευρώπης σε κοινωνική βάση! Δηλαδή για μεταμόρφωση του λύκου σε πρόβατο. Ο πάντα επικίνδυνος οπορτουνισμός, δούρειος ίππος των αστών.