Μεγάλο το «δράμα» για τις εταιρείες προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν περνά μέρα που να μη διαμαρτύρονται για απώλειες, από την επιβολή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης φυσικού αερίου στις παραγωγικές τους δραστηριότητες.

Εξακοντίζεται η χονδρική τιμή με την οποία αγοράζουν. Ακόμη και η ΔΕΗ, που κερδίζει επειδή πουλά σε αυτή την ακριβή τιμή την φτηνότερη λιγνιτική της παραγωγή, διαμαρτύρεται ότι χάνει εκατομμύρια ευρώ κάθε βδομάδα, επειδή επίσης αγοράζει σε ακριβή τιμή.

Ε, και; Λίγα έχουν βγάλει η ΔΕΗ και οι άλλοι ιδιώτες, παραγωγοί, έμποροι και προμηθευτές; Επειδή το ενεργειακό κεφάλαιο θέλει, υπολογίζει και απαιτεί να βγάζει τα όποια λεφτά βάζει σε μια επένδυση και άλλες δυο φορές τόσα μέσα σε λίγα χρόνια ως κέρδος, έτσι πρέπει να γίνει;

Αυτοί δεν μιλούν για ρίσκο και πόσο «γενναίοι» είναι που το αναλαμβάνουν; Τι ρίσκο είναι εάν είναι εξασφαλισμένο το υπερκέρδος και αν κάτι πάει στραβά τρέχουν και ζητούν «διορθώσεις» από τις κυβερνήσεις;

Ετσι ρισκάρουν όλοι, εκ του ασφαλούς. Ας τα αφήσουν αυτά. Απώλειες και μάλιστα από αυτές που κρίνουν την επιβίωση, έχουν εκατομμύρια εργαζόμενοι. Αλλά αυτές τις θεωρούν δικαιολογημένες, δίκαιες, επιβεβλημένες οι πλουτοκράτες που θέλουν πάντα να χάνει ο λαός για να πολλαπλασιάζονται τα δικά τους κέρδη.