Οι δηλώσεις Λοβέρδου για τους δημόσιους υπάλληλους ούτε τυχαίες είναι, ούτε αποσπασματικές. Αντανακλούν την πάγια τακτική της κυβέρνησης να επιτίθεται με συκοφαντία, απειλές και εκβιασμούς ενάντια σε όποιον στοχοποιεί κάθε φορά με την πολιτική της, για να κάμψει τις αντιστάσεις και να καλλιεργήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Το ίδιο κάνει και τώρα. Προσπαθεί με ψέματα να φέρει σε αντιπαράθεση τους δημόσιους υπαλλήλους με τους ιδιωτικούς και τους αυτοαπασχολούμενους, για να καλλιεργήσει αντιδραστικά αντανακλαστικά, να διαιρέσει την εργατική τάξη και μ' αυτόν τον τρόπο να πετύχει πλήγμα σε βάρος συνολικά των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Γιατί αυτό σηματοδοτεί η αύξηση της ανεργίας με τις χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο: Συκοφάντηση του δικαιώματος στη μόνιμη και σταθερή δουλειά και πιέσεις για να συμπιεστούν κι άλλο τα δικαιώματα συνολικά των λαϊκών στρωμάτων. Η ένοχη κυβέρνηση για το έγκλημα κατά του λαού με τα φριχτά μέτρα που αποφασίζει, ενοχοποιεί το λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ νομίζοντας πως θα τρομοκρατήσει και θα υποτάξει το λαό.

Για να πετύχει η κυβέρνηση τα σχέδιά της υπέρ της πλουτοκρατίας, ξέρει ότι πρέπει να ακυρώσει κάθε φωνή αντίστασης και κυρίως να απαξιώσει το ταξικό κίνημα και την πολιτική του πρωτοπορία. Αυτός είναι ο στόχος της επίθεσης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και τις κατακτήσεις που απέσπασε τις προηγούμενες δεκαετίες. Για λογαριασμό της κυβέρνησης, ο Λοβέρδος λέει ότι πρέπει να τελειώνει η δήθεν προνομιακή μεταχείριση που είχε η «αριστερά» στη μεταπολίτευση, υπονοώντας ότι πρέπει να τσακιστεί η εργατική - λαϊκή πάλη. Δεν τους φτάνει σήμερα η τακτική που ως ΠΑΣΟΚ διαχρονικά επιχείρησε - και σε μεγάλο βαθμό τα κατάφερε - να ενσωματώσει το εργατικό κίνημα την περίοδο της μεταπολίτευσης, ενισχύοντας την εξουσία των μονοπωλίων.

Τώρα που οι ανάγκες του κεφαλαίου άλλαξαν, σπάνε οι παραδοσιακές συμμαχίες με τμήματα των εργαζομένων και κλιμακώνεται η προπαγάνδα σε βάρος των αγώνων που αμφισβητούν στο σύνολό της τη στρατηγική της κυβέρνησης και των πολιτικών συμμάχων της. Γι' αυτό ο Λοβέρδος αντιστρέφει τις έννοιες «αριστερά» - «δεξιά», για να ταυτίσει τις εργατικές κατακτήσεις με την οπισθοδρόμηση, να τις συκοφαντήσει. Κάνοντας ένα βήμα πιο πέρα, η κυβέρνηση βάζει θέμα συνταγματικής κατοχύρωσης των ανατροπών που προωθούν για το κεφάλαιο. Μέσω και του Λοβέρδου, προαναγγέλλει ότι η συνταγματική αναθεώρηση θα καταργήσει ακόμα και τα ψήγματα της προστασίας που παρείχε το Σύνταγμα - κάτω από άλλους συσχετισμούς - στη μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα, ώστε να βρουν βάση νομιμοποίησης οι αντιδραστικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις που ήδη συντελούνται.

Επιπλέον, ετοιμάζουν αλλαγή του συνταγματικού πλαισίου για τη Δικαιοσύνη, με στόχο την καταστολή της λαϊκής πάλης και τη φίμωση κάθε πολιτικής φωνής που αντιπαλεύει την πολιτική τους. Ποντάρουν στο φόβο και την απειλή της χρεοκοπίας για να κλείσουν το λαό στο καβούκι του. Βλέπουν τον κίνδυνο που κρύβει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου η δράση στην Ελλάδα ενός ισχυρού ταξικού κινήματος, η ύπαρξη ενός Κομμουνιστικού Κόμματος με στρατηγική ανατροπής και επιρροή στο λαό. Παίρνουν μέτρα για να θωρακίσουν την εξουσία τους. Ο λαός δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Τα αδιέξοδα είναι δικά τους, όπως και ο φόβος για τη δύναμη του λαού. Ισχυρό ΚΚΕ, λαϊκή συμμαχία και οργάνωση στους τόπους δουλειάς, για τη νικηφόρα αντεπίθεση.