Η προχθεσινή δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ και των δυνάμεων καταστολής στο κέντρο της Αθήνας κατά το τέλος της απεργιακής διαδήλωσης, που είχε σαν αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό 2 νέων, ο ένας με χτύπημα στο κεφάλι και ο άλλος με χτύπημα στη σπλήνα και δεκάδες άλλους με διάφορα τραύματα, δείχνει ότι υπήρχε σχεδιασμός για άγρια καταστολή, ανεξαρτήτως προσχημάτων. Οι περισσότεροι τραυματίες έχουν χτυπήματα στο κεφάλι από τα κλομπ των αστυνομικών, ενώ σκηνές από ερασιτεχνικές λήψεις καταγράφουν τη βαρβαρότητα, όπου άνθρωποι τσαλαπατούνται από ομάδες αστυνομικών και όντας πεσμένοι κάτω δέχονται δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι.

Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε μεμονωμένη. Παρά τα όσα προσπαθεί τώρα να «μαζέψει» η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, έχει απόλυτη την ευθύνη γι' αυτή τη βαρβαρότητα. Η κρατική καταστολή πάει χέρι - χέρι με την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης που κατακρεουργεί τα εργατικά λαϊκά δικαιώματα για να ωφεληθούν τα μονοπώλια, το κεφάλαιο και να βγει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες από την καπιταλιστική κρίση. Η καταστολή χρησιμοποιείται ακριβώς από το αστικό κράτος για να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους και να αποτρέψει την κλιμάκωση των αγώνων. Οι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί, που σε διάφορες εργατικές διαδηλώσεις κάνουν την εμφάνισή τους μαζί με τους προβοκάτορες, δρουν με σχέδιο και στόχο το κίνημα, τη χειραγώγηση του λαού.

Η μοναδική απάντηση που μπορεί να δοθεί στην προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων δυνάμεων που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και επίσης θέλουν το λαό στον καναπέ, να «κάτσει στα αυγά του» και να υποταχθεί, είναι ο δρόμος της οργανωμένης μαζικής ταξικής πάλης. Ο λαός δεν πρέπει να υποκύψει σε κάθε είδους εκβιασμούς και επιθέσεις εναντίον του, πρέπει να υψώσει φραγμό στην κρατική καταστολή και να οργανώσει την αντεπίθεσή του, διεκδικώντας ταυτόχρονα την ικανοποίηση όλων των αναγκών του κόντρα στο κεφάλαιο, στην αστική πολιτική, στο αστικό κράτος. Αυτό σημαίνει οργάνωση στα ταξικά σωματεία, ενίσχυσή τους, επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, στις εργατογειτονιές, συσπείρωση στο ταξικό κίνημα, απεγκλωβισμός από τα συμβιβασμένα συνδικάτα που στηρίζουν το σύστημα, που ακόμα και όταν αναγκάζονται να προκηρύξουν μια απεργία κάνουν τα πάντα για να την υπονομεύσουν. Σημαίνει ταυτόχρονα οριστική εγκατάλειψη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου, συμπόρευση με το ΚΚΕ. Επομένως η απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και στην κρατική καταστολή είναι το δυνάμωμα της ταξικής πάλης, η οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας που θα συγκρουστεί με το κεφάλαιο. Μόνο έτσι μπορεί η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να ανοίξουν το δρόμο για τη δική τους εξουσία, όπου θα καταργήσουν τους ιδιοκτήτες των μονοπωλίων, θα τα κοινωνικοποιήσουν και θα οργανώσουν την παραγωγή και τη ζωή τους με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα.