Η ισχυροποίηση των δεσμών της κομματικής οργάνωσης με τους εργάτες οπαδούς και φίλους του ΚΚΕ, η κομματική οικοδόμηση στους κλάδους της βιομηχανίας και σε μεγάλους τόπους δουλειάς, η συσπείρωση και δραστηριοποίηση ακόμα περισσότερων εργατικών δυνάμεων στο πλευρό του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ, βρέθηκαν στο επίκεντρο της συζήτησης στη Νομαρχιακή Συνδιάσκεψη Βιομηχανίας της Περιφέρειας Αττικής του ΚΚΕ.

Οπως σημειώθηκε στη συζήτηση η οικονομική κρίση χτυπάει όλους τους κλάδους της βιομηχανίας. Μετά την κρίση τίποτα δε θα είναι όπως σήμερα, καθώς σε κάθε κλάδο, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές, θα υπάρχουν πιο ισχυρά μονοπώλια και πιο φτηνοί εργάτες με λιγότερα δικαιώματα. Επισημάνθηκε ότι σήμερα καταγράφονται ανακατατάξεις, εξαγορές, συγχωνεύσεις, κλείσιμο πολλών μικρών επιχει­ρήσεων, ενώ σε κάθε κλάδο μένουν λιγότεροι και πιο ισχυροί ιδιοκτήτες.

Παράλληλα, χτυπιούνται τα δικαιώματα των εργαζομένων, με λιγότερες ώρες δουλειάς, εκ περιτροπής εργασία, νεοπροσλαμβανόμενους με λιγότερες αμοιβές και δικαιώματα, ενοικιαζόμενους εργάτες, περικοπές μισθών και μεροκαμάτων, απλήρωτες υπερωρίες, καθυστερήσεις μηνών στις πληρωμές, κλέψιμο ολόκληρων μισθών, καθώς και βήματα κατάργησης των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων και αντικατάστασή τους με επιχειρησιακές και ατομικές.

Ακόμα, υπογραμμίστηκε ότι στον κλάδο της βιομηχανίας καταγράφονται χιλιάδες απολύσεις και θεριεύει η ανεργία, ιδιαίτερα σε ναυπηγοεπισκευή, κλωστοϋφαντουργία, ιματισμό, δέρμα, μέταλλο και Τύπο. Στη συζήτηση επισημάνθηκε ότι η ανεργία απο­τελεί το μεγαλύτερο φόβητρο για κάθε εργαζόμενο, που προκειμένου να έχει δουλειά, «δέχεται» μια σειρά υποχωρήσεις.

Παρόλα αυτά, σημειώθηκε ότι από τους εργαζόμενους που διατηρούν προς το παρόν τη δουλειά τους, πολλοί θα απολυ­θούν για να αντικατασταθούν με άλλους πιο φτηνούς και με λιγότερα δικαιώματα. Στο σημείο αυτό τονίστηκε ότι μέσα από απολύσεις, συνταξιοδοτήσεις και αντικαταστάσεις, φεύγει από το χώρο ένα κομμάτι εργαζόμενων, με πείρα, με θετική γνώμη για την αξία των συνδικάτων, της ορ­γανωμένης δράσης, το οποίο αντικαθίσταται από εργαζόμενους που δουλεύουν με το νέο, χειρότερο, εργασιακό καθεστώς και οι οποίοι δεν έχουν πείρα από αγώνες και οργανωμένη δράση, είναι φοβισμένοι και με λιγότερα δικαιώ­ματα.

Επισημάνθηκε ότι πολλοί από αυτούς πιστεύουν στην ατομική και όχι στη συλλογική προσπάθεια, η πείρα τους από το εργατικό κίνημα αφορά μόνο ήττες και αφαίρεση δικαιωμάτων, είναι ποτι­σμένοι με τη λογική της ανταγωνιστικότητας, «πόσα λιγότερα θα χάσουμε» και επηρεασμέ­νοι από τον αντικομμουνισμό.

Στη συζήτηση σημειώθηκε ότι ενισχύονται οι μηχανισμοί της εργοδοσίας να τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, καθώς αξιοποιεί το νόμο για τις επιχειρησιακές συμβάσεις, το νέο αντιδραστικό οπλοστάσιο της κυβέρνησης, το κλίμα φόβου και ανασφάλειας που δημιουργεί η κρίση ώστε να βάλει παραπάνω εμπόδια στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης, στη δράση του Κόμματος και του ΠΑΜΕ. Επισημάνθηκε ότι η πολυμορφία εργασιακών σχέσεων και μισθών μέσα στον ίδιο χώρο δουλειάς, δυσκολεύει την οργάνωση της κοινής πάλης των εργαζόμενων, τη διαμόρφωση κοινών αιτημάτων, την ταξική ενότητα, την ισχυροποίηση των κλαδικών συνδικάτων.

Τονίστηκε ότι πολλοί εργοδότες παρουσιάζονται ως δήθεν «φιλεργατικοί» γιατί α­κόμα δεν υλοποιούν πλήρως το αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο της κυβέρνησης, ενώ σε ορι­σμένες επιχειρήσεις υπογράφουν αυξήσεις πάνω από την κλαδική, επιδιώκοντας να χτυπήσουν στη συνέχεια την ίδια την ύπαρξη της κλαδικής σύμβασης και του συνδικάτου. Ακόμα, σημειώθηκε, ότι οι εργοδότες επιχειρούν να μεταφέρουν ανάμεσα στους εργαζόμενους τον άγριο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων και σε ορισμένες περιπτώσεις το πετυχαίνουν, καθώς το κάλπικο επιχείρημα ότι «αν απεργήσουμε εμείς θα ωφεληθεί η άλλη επιχείρηση», υιοθετείται από πολλούς εργαζόμενους.

Παράλληλα, τονίστηκε ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι άλλες αγωνιστικές δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα, μπορεί να μην απέτρεψαν τα αντεργατικά μέτρα, έχουν όμως δημιουργήσει μια πολύ θετική μαγιά για τη συνέχιση και την προοπτική της ταξικής πάλης: Δεν εξασφαλίστηκε η συναί­νεση μεγάλου τμήματος των εργαζόμενων στην αντιλαϊκή πολιτική, που ήταν βασικός στόχος της αστικής τάξης και των κομμάτων της. Στη συνείδηση των εργαζομένων τα μέτρα δεν έχουν νομιμοποιηθεί, θεωρού­νται άδικα, αντεργατικά. Αμφισβητήθηκε πιο πολύ ο μονόδρομος της EE, πιο πολλοί την βλέπουν ως αντίπαλο. Αφυπνίστηκαν και μπήκαν για πρώτη φορά στον αγώνα νέα τμήματα εργαζομένων.

Αποκαλύφθηκε περισσότερο ο προδοτικός ρόλος της ΓΣΕΕ, του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Τα αστικά κόμματα απαξιώθηκαν περισσότερο. Αμφισβητήθηκε έντονα η αστική πειθαρχία και νομιμότητα, ενώ το σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» υιοθετήθηκε από περισσότερους. Αρχισαν να γίνονται βήματα από τα κάτω στην οργάνωση των εργαζομένων στους κλάδους και στους χώρους δουλειάς. Ατσαλώθηκε περισσότερο το Κόμμα και το ΠΑΜΕ, αυξήθηκε το κύρος τους. Γενικά διαμορφώθηκε ένα ρεύμα αντίστασης, ανυπακοής και αμφισβήτησης της νομιμότητας των πολιτικών της άρχουσας τάξης, της EE, της εξουσίας τους και καταγράφεται πιο έντονη η αναζήτηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης.

Οπως σημειώθηκε στη συζήτηση, αυτά τα συμπεράσματα πρέπει να συζητηθούν πλατιά μέσα στους χώρους δουλειάς, καθώς ενισχύουν την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων και απαντούν σε προβληματισμούς ότι «κάναμε τόσες απεργίες, αλλά δεν βγήκε τίποτα», «τα μέτρα πέρασαν» κ.λπ. Τονίστηκε ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία, θα ξεπερνιέται η κούραση και η απογοήτευση, θα κατανοείται το μακροχρόνιο του αγώνα, ότι η κλιμάκωση της πάλης δεν είναι μια νέα απεργία κ.λπ.

Επισημάνθηκε ότι η ίδια η πείρα της κομματικής οργάνωσης αναδεικνύει πως μετά από κάθε απεργία, χρειάζεται να αναπτύσσεται συζήτηση με τους εργάτες, για τα αποτελέσματά της, ώστε να βγαίνουν και πολιτικά συμπεράσματα, να «χωνεύονται» τα συμπεράσματα. Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και για τον καθορισμό της πρέπει να παίρνονται υπόψη όλοι οι παράγοντες. Η πείρα επιβεβαιώνει τη σημασία που έχει να εκτιμά η Οργάνωση όσο γίνεται πιο αντικειμενικά τις διαθέσεις των εργαζομένων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να υποτάσσεται σε αυτές ή ότι δεν πρέπει ως πρωτοπορία με τη δράση να συμβάλλει στην ανάπτυξή τους.

Στη συζήτηση καταγράφτηκε και η πείρα από την περιφρούρηση των αγώνων. Αναδείχθηκε ότι η αναγκαία βοήθεια απ' έξω από τα εργοστάσια με απεργιακές φρουρές, πρέπει να συνδυάζεται με τη συμμετοχή των εργαζομένων από τα μέσα, καθώς αν οι εργάτες δεν είναι πεισμένοι να απεργήσουν, η εργοδοσία βρίσκει τρόπους να αντιμετωπίσει την περιφρούρηση (π.χ. αλλάζει την ώρα προσέλευσης). Στο σημείο αυτό υπογραμμίστηκε ότι από τους ίδιους τους αγώνες αναδεικνύεται η ανάγκη κομματικής οικοδόμη­σης στους κλάδους της βιομηχανίας, στα μεγάλα εργοστάσια και επιχειρή­σεις, καθώς η σωστή στρατηγική και γραμμή πάλης δεν φτάνει όταν ως Κόμμα είμαστε αδύ­νατοι στους κλάδους και σε μεγάλους χώρους δουλειάς.

Επισημάνθηκε ότι η κομματική οργάνωση πρέπει να συνεχίσει σε αυτή τη γραμμή, αξιοποιώντας την πείρα και παίρνοντας ταυτόχρονα μέτρα για αντιμετώπιση αδυναμιών και ελλείψεων που αναδείχθηκαν. Αν ξεφύγουμε από αυτή τη γραμμή πάλης και παλεύουμε γενικά για την «οργάνωση κινητοποιήσεων για να λυθούν τα προβλήματα», για «υπεράσπιση κατακτήσεων» ο καθένας θα βλέπει μόνο το «χώρο» του, θα χάσουμε το στόχο, ως κομμουνιστές δε θα μπορέσουμε να πείσουμε, να εμπνεύσουμε, τονίστηκε.

Ακόμα, υπογραμμίστηκε ότι οι κομμουνιστές πρέπει να οργανώσουν τους εργαζόμενους, να ασχοληθούν με τα προβλήματά τους, να διαμορφώσουν αιτήματα, να παρακολουθούν, να απαντούν συγκεκριμένα στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται. Να βοηθήσουν να καταλάβουν οι εργαζόμενοι το χαρακτήρα των εξελίξεων, των προβλημάτων, τις δυσκολίες της πάλης. Να μη νομίζουν ότι «με το να κατέβουμε όλοι μαζί, να τα σπάσουμε θα τους φοβίσουμε, θα τους αναγκάσουμε να πάρουν τα μέτρα πίσω». Να κατανοούν ότι δεν είναι εύκολο χωρίς μακρόχρονο αγώνα, οργάνωση, γερά ταξικά συνδικάτα, χωρίς αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, με κινήσεις εντυπωσιασμού, να ανατρέψεις μια σειρά μέτρα, να έχεις λύσεις στις σύγχρονες ανάγκες.

Πρόβλημα κλειδί για να αντιμετωπιστούν μια σειρά δυσκολίες είναι η ισχυροποίηση των δεσμών με τους οπαδούς του ΚΚΕ, μέσα από ένα ανώτερο ιδεολογικό και οργανωτικό επίπεδο σχέσεων μαζί τους, ώστε να αποτελέσουν μια ικανή και μάχιμη εφεδρεία στο πλευρό των κομματικών δυνάμεων, που θα μπορεί να αναλάβει το δι­κό της μερίδιο ευθύνης για την υλοποίηση των στόχων του ΚΚΕ.

Σημειώθηκε ότι δεν υπάρχει ακόμα σαφής εικόνα της δύναμης των οπαδών του Κόμματος, των χαρακτηριστικών τους, παρά τα βήματα που έχουν γίνει τελευταία. Στις συνεδριάσεις οργάνων, γραφείων ΚΟΒ, συνελεύσεων δεν αποτελεί κάθε φορά ζήτημα ξεχωριστής συζήτησης. Στον έλεγχο για το τι έκανε η ΚΟΒ το προηγούμενο διάστημα, δεν υπάρχει απολογισμός τι έκαναν οι οπαδοί μας. Στο σχεδιασμό που μπαίνει για το επόμενο διάστημα, δεν μπαίνει ξεχωριστά τι χρεώνονται οι οπαδοί μας για να υλοποιηθεί. Στην εκτίμηση του τι λέει ο κόσμος για τις εξελίξεις, τις θέσεις μας, τι διαθέσεις υπάρχουν, δεν υπάρχει τι λένε οι ο­παδοί μας, τι παρατηρήσεις έχουν, σε τι δεν πείθονται, πώς θα τους εξοπλίσουμε.

Δεν έ­χει, δηλαδή, κατανοηθεί, ότι οι οπαδοί μας είναι ένα ξεχωριστό κομμάτι, που δεν ταυτίζεται με τα μέλη μας, αλλά ούτε και με τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Οτι είναι εκείνο το κομμάτι που θα παίξει πολύ σοβαρό ρόλο στην υλοποίηση του προγράμματος του Κόμματος, στην οικοδόμηση και ανασύνταξη, στο να πιάσουμε ή να μην πιάσουμε τους στόχους μας. Ανάλογα με το πώς το δουλεύουμε, μπορεί να αποτελέσει δύναμη προωθητική ή φρένο, δύναμη που θα μεταφέρει την πίεση του αντιπάλου στο εσωτερικό μας. Από αυτό δεν μπορούμε να ξεφύγουμε και ο καθένας μας έχει πείρα.

Στη συζήτηση εκτιμήθηκε ότι μέχρι σήμερα οι οπαδοί δεν αντιμετωπίζονται με αυτή τη λογική. Αρκούμαστε στο να μας ψηφίζουν, να έρχονται στις κομματικές εκδηλώσεις ως θεατές, να παίρνουν μέρος σε α­περγίες, να συμπληρώνουν τα ψηφοδέλτιά μας, να μας ενισχύουν οικονομικά και να μένουμε εκεί, σημειώθηκε. Δεν αποτελεί καθημερινό μέλημα και φροντίδα το ιδεολογικό και πολιτικό τους επίπεδο με αποτέλεσμα πολλοί να επηρεάζονται από μία σειρά αντιλήψεις του αντι­πάλου και του οπορτουνισμού που τις μεταφέρουν στο Κόμμα.

Στο σημείο αυτό, τονίστηκε ότι αν οι οπαδοί δεν είναι πεισμένοι, θα μεγαλώσουν οι δυσκολίες να απευθυνθούν οι κομματικές δυνάμεις πλατύτερα, να οικοδομήσουν και να ανασυντάξουν το εργατικό κίνημα, αφού οι οπαδοί είναι η βασική δεξαμενή άντλησης νέων κομματικών μελών, αλλά και εργατών που θα μπουν στις σωματειακές επιτροπές, θα δουλέψουν στο πλάι των ΔΣ, θα οργανώσουν την πάλη, θα μαζικοποιήσουν τα συνδικάτα.

Επισημάνθηκε ότι χρειάζεται να συζητηθούν οι δυσκολίες που συναντούν οι κομματικές οργανώσεις. Σημειώθηκε ότι στις εκλογοαπολογιστικές συνελεύσεις έγινε πιο συγκεκριμένη προσπάθεια να ανοίξει αυτό το θέμα: Να αναδειχτούν όλες οι δυσκολίες, τα εμπόδια που βάζει σήμερα η κρίση. Πώς επιδρά η γραμμή της σύγκρουσης, της ανατροπής, αν φοβίζει, εμπνέει, κινητοποιεί. Τα νέα εμπόδια που βάζει η ιδεολογική παρέμβαση του αντιπάλου, η σύγχρονη αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Η καθημερινή προπαγάνδα του αντιπάλου, ότι το ΚΚΕ κινείται «ε­κτός των πλαισίων του Συντάγματος», «επιδιώκει την κοινωνική αναταραχή», «επιδιώκει τη διάλυση της οικονομίας», «να εφαρμοστεί ο νόμος και η τάξη». Να συζητηθούν οι ελλείψεις και οι αδυναμίες του εργατικού κινήματος, των Συνδικάτων που έχουμε την πλειοψηφία. Πώς όλα αυτά επιδρούν στο να μην στρατεύονται οι εργαζόμενοι στην πάλη, να μην αποφασίζουν οι πιο πρωτο­πόροι να κάνουν το βήμα να οργανωθούν στο Κόμμα.

Υπογραμμίστηκε ότι πρέπει να καταγραφεί η πείρα για το πώς η κάθε ΚΟΒ στο χώρο που έχει την ευθύνη παρακολουθεί και συζητά όλες αυτές τις διεργασίες με τους οπαδούς. Πώς καθοδηγεί το κάθε μέλος ώστε να δουλεύει ως «γραμματέας» στους οπαδούς που έχει. Να τους μαζεύει, να τους ενημε­ρώνει, να τους χρεώνει καθήκοντα με βάση τις αποφάσεις της ΚΟΒ. Πώς τους βοηθάει να οργανώνουν τη δουλειά στο χώρο τους, να αντιπαρατίθενται με τις άλλες δυνάμεις, με την εργοδοσία. Να συσπειρώνουν και να οργανώνουν τη δράση των πιο πρωτοπόρων συνα­δέλφων τους. Πώς προετοιμάζει πρακτικά κάποιον για να γίνει μέλος του Κόμματος. Πώς αυτά γίνονται αντικείμενο συζήτησης στη γενική συνέλευση της ΚΟΒ, στη συνεργασία του καθοδηγητή με το γραμματέα, στο γραφείο της ΚΟΒ.

Στόχος της συνδιάσκεψης ήταν να μεταφερθεί ζωντανά αυτή η δύσκολη και σύνθετη προσπάθεια, με τις αδυναμίες και τα θετικά της, χωρίς φτιασιδώματα. Να υπάρξει ανταλ­λαγή πείρας. Να αναδειχθούν όσο πιο ζωντανά και αντικειμενικά γίνεται οι διαθέσεις των οπαδών, οι ανάγκες της ιδεολογικής δουλειάς πέρα από τη γενική ιδεολογική δουλειά του Κόμματος. Η ειδική ιδεολογική δουλειά που χρειάζεται κάποιος για να προετοιμαστεί για να στρατολογηθεί στο Κόμμα. Να κατανοηθεί ότι δεν φτάνει η δραστηριοποίηση και η συμμετοχή στους αγώνες δίπλα στην ΚΟΒ. Να καταγραφούν τέτοια παρα­δείγματα οπαδών που δραστηριοποιούνται δίπλα στις κομματικές δυνάμεις, όπου όμως δεν συζητιούνται και έχουν μια σειρά συγχύσεις και λαθεμένες απόψεις.

Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η δράση της οργάνωσης η οποία πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην κομματική οικοδόμηση σε περισσότερα εργοστάσια και επιχειρήσεις, στην ένταξη στις γραμμές του ΚΚΕ εκατοντάδων βιομηχανικών εργατών και εργατριών, στην ισχυροποίηση του Κόμματος σε όλους τους κλάδους. Οπως σημειώθηκε, από την αποτελεσματική υλοποίηση αυτού του καθήκοντος εξαρτώνται και τα βήματα που θα γίνουν στην κατεύθυνση ανασύνταξης του εργατικού κινήματος στη βιομηχανία, αλλά και συνολικότερα του εργατικού κινήματος, λόγω του σημαντικού ρόλου που παίζει η βιομηχανία.

Σε αυτήν την κατεύθυνση, υπογραμμίστηκε ότι απαιτείται σκληρή, καθημερινή, επίμονη, συγκεκριμένη, ιδεολογική, πολιτική και οργανωτική δουλειά, άνθρωπο τον άνθρωπο. Ακόμα, σημειώθηκε η αξία της προβολής της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ, του εμπλουτισμού των επιχειρημάτων, της αξιοποίησης των εξελίξεων σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, η διαμόρφωση αιτημάτων με βάση τη νέα κατάσταση που δημιουργεί η οικονομική κρίση. Παράλληλα, επισημάνθηκε η ανάγκη ανάπτυξης συγκεκριμένης δράσης για την προβολή της αναγκαιότητας ύπαρξης ισχυρών κλαδικών συνδικάτων, μπροστά και στην επίθεση που δέχονται. Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίστηκε η ανάγκη βελτίωσης της δουλειάς για την ισχυροποίηση των κλαδικών συνδικάτων και παράλληλα τη σταθερή παρέμβαση σε εργοστασιακά και επιχειρησιακά σωματεία.

Στη συζήτηση τονίστηκε η σημασία του προσανατολισμού της οργάνωσης ιδιαίτερα στους χώρους εκείνους οι οποίοι μετά την οικονομική κρίση θα βγουν πιο ισχυροί. Από την άποψη αυτή σημειώθηκε η ανάγκη ανάπτυξης συχνών συζητήσεων με τους εργαζόμενους, δημιουργίας νέων επαφών, με συγκεκριμένη δουλειά σε κάθε χώρο.

Εκτιμήθηκε ότι η κομματική οργάνωση ανέπτυξε όλο το προηγούμενο διάστημα πλούσια δράση, σε όλες τις μάχες, τις πολιτικές αναμετρήσεις, τις απεργιακές κινητοποιήσεις κ.λπ. Επισημάνθηκε ότι αυτή η δράση συνέβαλε στη διεύρυνση της επιρροής του Κόμματος στους βιομηχανικούς εργάτες, στη δημιουργία νέων επαφών σε χώρους δουλειάς όπου προηγούμενα δεν υπήρχε παρέμβαση. Η πολύμορφη δράση της οργάνωσης συνέβαλε στην ισχυροποίηση των δεσμών με εργάτες που μπορούν να αξιοποιηθούν πιο αποτελεσματικά στο πλευρό του Κόμματος, ενώ νέοι εργάτες έχουν ενταχθεί στις γραμμές του ΚΚΕ.

Στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι η κομματική οργάνωση έχει σήμερα καλή εικόνα από τις εξελίξεις στους κλάδους, τις επιπτώσεις της κρίσης, τις διαθέσεις των εργαζομένων. Αξιοποιείται η πείρα και εμπεδώνεται στην πράξη η ανάγκη για συγκεκριμένη και σχεδιασμένη παρέμβαση σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, χωρίς γενικολογίες και συνθηματολογία.

Η κομματική οικοδόμηση και η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος αποτελούν έναν ενιαίο στόχο, προχωρούν μαζί. Οπως σημειώθηκε, κανένα συνδικάτο, εργοστασιακό σωματείο και σωματειακή επιτροπή, δεν μπορεί να σταθεί, να προσανατολιστεί σωστά, να διευρύνει τη δράση του με προοπτική, χωρίς την ύπαρξη μιας αντίστοιχης γερής κομματικής οργάνω­σης. Κανένας συνδικαλιστής δεν μπορεί να οργανώσει, να κινητοποιήσει εργαζόμενους, μιλώντας μόνο για τα προβλήματα αν δεν προβάλει την πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, αν δεν αξιοποιεί τον «Ριζοσπάστη» και τα κομματικά έντυπα.

Παράλληλα, τονίστηκε, ότι κανένας κομμουνιστής δεν επιτελεί στο χώρο δουλειάς το ρόλο του, κάνοντας γενική προπαγάνδα και ζύμω­ση της πρότασης του Κόμματος, αν δεν προσπαθεί σε καθημερινή βάση να οργανώσει και να δραστηριοποιήσει τους συναδέλφους του στο συνδικάτο. Κανένας οπαδός του ΚΚΕ δεν πεί­θεται, δεν ωριμάζει για να γίνει μέλος του Κόμματος, μόνο μέσα από τη συζήτηση, αν δεν χρεωθεί καθήκοντα στο συνδικάτο, δίπλα στην ΚΟΒ, αν δεν πειστεί και από την ίδια του τη δράση.

Τέλος, στη συζήτηση τονίστηκε ότι καθημερινά πληθαίνουν οι αποδείξεις που επιβεβαιώνουν τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ και αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί ώστε να πυροδοτήσει ακόμα πιο αποτελεσματική παρέμβαση στους τόπους δουλειάς. Στο πλαίσιο αυτό υπογραμμίστηκε ότι ορισμένες απόψεις που προωθούσε ο ταξικός αντίπαλος, όπως «κοίταξε τη δουλειά σου να πας μπροστά», «αν κάθεσαι ήσυχος και δεν ασχολείσαι με σωματεία, κανένας δε θα σε πειράξει», διαψεύδονται καθημερινά από την ίδια τη ζωή.

Οπως σημειώθηκε, η κρίση πλήττει όλους τους εργαζόμενους. Απολύονται εργαζόμενοι που ήταν «ήσυχοι» στη δουλειά τους, ποτέ δε γράφτηκαν σε σωματείο και δεν συμμετείχαν σε απεργία. Ορισμένοι που έλεγαν «εμάς δε μας ενδιαφέρει τι γίνεται αλλού, αλλά μόνο στο δικό μας χώρο», «εμείς δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα», «το δικό μας αφεντικό είναι καλό», τώρα που ήρθε η σειρά τους, καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να μένουν απ' έξω απ' ό,τι γίνεται συνολικά στον κλάδο, ότι δεν υπάρχουν νησίδες.