Η λογική ανάπτυξης, με γνώμονα τα συμφέροντα του κεφαλαίου, που σήμερα υλοποιείται από τις κυρίαρχες δυνάμεις είναι η «μήτρα» των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων που θα ενταθούν ακόμη περισσότερο με τον κρατικό προϋπολογισμό του 2011 κατήγγειλαν χτες με τις τοποθετήσεις τους οι βουλευτές του ΚΚΕ. Παράλληλα, ανέδειξαν επιμέρους επιλογές της ΕΕ που αφορούν την ένταση της καταστολής όπως και τη διείσδυση του μονοπωλιακού κεφαλαίου στους χώρους της ενέργειας, των επικοινωνιών αλλά και του πολιτισμού. Η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς, ολοκληρώνεται σήμερα τα μεσάνυχτα με τις ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων και ονομαστική ψηφοφορία.

Ο δρόμος της ρήξης με τις δυνάμεις του κεφαλαίου είναι η μόνη λύση σήμερα για τον άνεργο, τον απολυμένο και κάθε εργαζόμενο, επισήμανε χτες στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Μαρίνος, καλώντας το λαό «να διεκδικήσει την εξουσία ως προϋπόθεση, για να οργανωθεί η οικονομία με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες».

Οπως τόνισε ο Γ. Μαρίνος, αναφορικά με την επίθεση στις λαϊκές κατακτήσεις, «το νήμα που διαπερνάει αυτή την κατάσταση, ο καθοριστικός παράγοντας που γεννάει και οξύνει τα λαϊκά προβλήματα είναι αυτός, ο ίδιος ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, που έχει ως στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου, για να διατηρήσει την κερδοφορία του, να γίνει πιο ανταγωνιστικό στις συνθήκες της κρίσης και να εκτιναχθεί στις συνθήκες της ανάκαμψης, η οποία προβλέπεται ότι θα είναι ασθενική και θα εμπεριέχει το σπέρμα μιας νέας κρίσης».

Ο Γ. Μαρίνος συνέχισε, τονίζοντας ότι «η επιθετικότητα του συστήματος και της στρατηγικής που το υπηρετεί τονίζει ότι ο καπιταλισμός ως εκμεταλλευτικό σύστημα έχει ξεπεραστεί ιστορικά. Είναι σε παρακμή και γίνεται συνεχώς και πιο αντιδραστικός, ό,τι και να ισχυριστούν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, αλλά και οι άλλοι διαχειριστές και απολογητές του. Δεν υπάρχει πολιτική διαχείρισης αυτού του σάπιου συστήματος που θα λειτουργήσει προς όφελος του λαού. Και αυτό αφορά τόσο το λεγόμενο "νέο παραγωγικό μοντέλο" του ΠΑΣΟΚ όσο και τα διαχειριστικά μείγματα, που προβάλλουν Νέα Δημοκρατία και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου». Καταλήγοντας, ο βουλευτής του ΚΚΕ τόνισε πως «όλοι οι τρόποι διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος οδήγησαν σ' αυτά τα χάλια. Τώρα είναι ώρα για σπουδαίες αποφάσεις, ώρα να ξεπεραστούν δισταγμοί, και οι εργατικές λαϊκές δυνάμεις να κρίνουν τις εξελίξεις με κριτήριο που αντιστοιχεί στα δικά τους συμφέροντα, να οργανωθούν στα συνδικάτα και να παλέψουν για τον ταξικό, αγωνιστικό προσανατολισμό τους, καταδικάζοντας τον εργοδοτικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό, να οργανωθούν στους τόπους δουλειάς και κατοικίας, να συναντηθούν με το ΠΑΜΕ, με το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο και τις άλλες αγωνιστικές συσπειρώσεις, που εκφράζουν τα συμφέροντα της αγροτιάς, των μικρών αυτοαπασχολούμενων της πόλης, των γυναικών, της νεολαίας μας».

Η ένταση του αυταρχισμού και η κινδυνολογία περί ανάγκης διάσωσης της πατρίδας συνοδεύουν την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, επισήμανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Σπύρος Χαλβατζής, κατά τη διάρκεια της κύριας ομιλίας του. Οπως χαρακτηριστικά τόνισε «για να περάσει μια κατ' εξοχήν αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική, αυτή πρέπει να συνοδεύεται από τις δυνάμεις καταστολής. Αυτή είναι η πράξη και έχουμε συνεχώς ενίσχυση των δυνάμεων και των μηχανισμών καταστολής. Ο κύριος υπουργός Δημόσιας Τάξης, Προστασίας του Πολίτη που λέγεται τώρα, πριν από λίγο ανακοίνωσε ότι ιδρύεται μία καινούργια αστυνομία, η Οικονομική Αστυνομία. Ο Προϋπολογισμός για τους εργάτες, για τους συνταξιούχους κονδύλια δεν έχει. Για να προσλάβετε νοσηλευτές και νοσηλεύτριες δεν έχετε κονδύλια. Αλλά, για να προσλαμβάνετε συνεχώς χωροφύλακες, ειδικούς φρουρούς, ξεχωριστούς φρουρούς, ΜΑΤ και ειδικές δυνάμεις, πάντα βρίσκετε κονδύλια»!!!

Οσον αφορά τα περί διάσωσης της πατρίδας, αναρωτήθηκε ρητορικά: «Ποια πατρίδα σώσατε; Τα μέτρα που παίρνετε είναι καταστρεπτικά για την εργατική τάξη, για τα λαϊκά στρώματα και κυρίως για τη νεολαία, τη νεολαία, που όχι μόνο της ψαλιδίζετε καθημερινά τα φτερά, αλλά την απαξιώνετε συνολικά. Είναι σκληρά ταξικά μέτρα. Τα μέτρα σας σώζουν και ενισχύουν όχι την πατρίδα, αλλά το κεφάλαιο, τις τράπεζες, τους εφοπλιστές, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Την πατρίδα - γιατί το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και το αποδεικνύει καθημερινά που σηκώνεται και φεύγει από τη χώρα για να βρει μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους - που αποτελείται από τον εργαζόμενο λαό, ο οποίος μένει εδώ, αγωνίζεται εδώ, υποφέρει εδώ, βασανίζεται εδώ με αυτά τα μέτρα αυτού του Προϋπολογισμού που φέρατε».

Το «πατριωτικό» προσωπείο της κυβέρνησης κατήγγειλε στην ομιλία της η Λιάνα Κανέλλη, τονίζοντας ότι «καλώ ευθέως την κυβέρνηση να απολογηθείτε εντός του ελληνικού Κοινοβουλίου, εντός και εκτός προϋπολογισμού, για τη συνειδητή απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων». Ειδικά για τις στρατιωτικές δαπάνες σημείωσε ότι «μιλάμε για τον τρόπο με τον οποίο παραγγέλνετε υποβρύχια που γέρνουν. Δίνετε 30 τρισεκατομμύρια δραχμές από το 1998!».

Συνολικά, η Λιάνα Κανέλλη τόνισε ότι «ξοδεύετε για να φυλάξετε την Κανταχάρ, το Νταρφούρ. Στο Νταρφούρ και στο Σουδάν ποιοι κάνουν επένδυση, κύριοι της κυβέρνησης; Κάνουν οι μεγάλες πολυεθνικές. Τι θέλετε να μας πείσετε; Οτι είναι εκσυγχρονιστική πολιτική αυτή τη στιγμή και σωτήρια για τη χώρα; Ο πρωθυπουργός σας έρχεται σε μόνιμη αντίφαση. Δε σας λέει στην κοινοβουλευτική ομάδα ότι όλα γίνονται για την πατρίδα και την Ελλάδα, για να παραμείνει ανεξάρτητη και ελεύθερη, όταν είναι ο ίδιος άνθρωπος ο οποίος άπειρες φορές από πριν από τις εκλογές μέχρι σήμερα μιλάει για μειωμένη εθνική κυριαρχία συνειδητά και με την ψήφο του ελληνικού λαού». Τόνισε, παράλληλα, ότι «ο ελληνικός λαός πληρώνει τα πάντα, για απειλή από την Ανατολή, μετά απειλή από το βορρά και από κάτω το μεγάλο κεφάλαιο με όλα τα ιμπεριαλιστικά του σχέδια, με στρατηγείο τη Θεσσαλονίκη, με Σούδα, με Ακτιο, με στρατόπεδο διεθνών προδιαγραφών στις Σέρρες, με το Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών του ΝΑΤΟ»...

Οπλο στα χέρια του κεφαλαίου, προκειμένου να «περάσουν» αντεργατικές πολιτικές είναι ο «πολιτισμός του ιδεολογικού αποπροσανατολισμού και της χειραγώγησης» σημείωσε στην ομιλία της η βουλευτής του ΚΚΕ Βέρα Νικολαΐδου, η οποία αναφέρθηκε εκτενώς στις επιλογές της κυβέρνησης στο συγκεκριμένο τομέα.

Η Βέρα Νικολαΐδου τόνισε ότι «εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση του πολιτισμού είναι οι πολιτικές της κυβέρνησης, ενδυνάμωση του κρατικού παρεμβατισμού από την πολιτιστική βιομηχανία με τις επιλογές της ΕΕ». Οσον αφορά τη στήριξη της πολιτιστικής δημιουργίας από τον προϋπολογισμό, η βουλευτής του ΚΚΕ παρέθεσε συγκεκριμένα στοιχεία, αναφέροντας ότι «τα πραγματικά νούμερα στις 3 τελευταίες χρονιές είναι ενδεικτικά.

Το 2008 είχαμε μείωση, από 0,6% πήγε στο 0,51% του κρατικού προϋπολογισμού. Από το 2009 η ετήσια μείωση ήταν κατά 13% αυτού του πενιχρού ποσοστού και το 2010 η μεταβολή είναι πάλι 13,2%»! Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στους εργαζόμενους στον πολιτισμό, τονίζοντας ότι «πραγματικά δεν ξέρουν πού βρίσκονται. Συμβασιούχοι απολύονται, δεν υπογράφονται συμβάσεις, βρίσκονται στον "αέρα"». Συνέχισε επισημαίνοντας πως «θεωρούμε ότι το κράτος πρέπει να δημιουργεί τις υποδομές για να μπορούν οι καλλιτέχνες, να μπορεί ο λαός να εκφράζονται πολιτιστικά, να δημιουργούν και να έχουν δωρεάν πρόσβαση». Γι' αυτό ακριβώς στηρίζουμε το αίτημα των φορέων του πολιτισμού, γι' αυτό τουλάχιστον το 2% του κρατικού προϋπολογισμού».

Στο θέμα του πολιτισμού εστίασε την παρέμβασή του και ο Κώστας Καζάκος, σημειώνοντας πως οι Ελληνες «σε αυτήν την κατάσταση ανασφάλειας δεν μπορούν να παράγουν καθόλου πολιτισμό» σημειώνοντας ότι «δεν υπάρχει Ελληνας πολίτης αυτήν τη στιγμή που δεν αισθάνεται ότι κινδυνεύει η εθνική μας κυριαρχία, η εθνική μας ανεξαρτησία» επιπρόσθετα «ζει στην πλήρη παράνοια και τη σύγχυση», αφού «βλέπει τους ίδιους ανθρώπους, στα ίδια κόμματα, με τους ίδιους συμμάχους, με την ίδια πολιτική να αυτοχαρακτηρίζονται σωτήρες της πατρίδας».

Ο Κ. Καζάκος συνέχισε, λέγοντας ότι «λέμε για τον πολιτισμό ότι είναι το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και όλα αυτά τα πράγματα τα οποία όμως είναι ανύπαρκτα. Καλό είναι να στεκόμαστε με περισσότερη συναίσθηση ευθύνης απέναντι στο λαό μας που βασανίζεται, που έχει χάσει το μέλλον του». Κάνοντας μια ευρύτερη αναφορά σημείωσε πως ο πολιτισμός «είναι μέγεθος ποιοτικό και όχι ποσοτικό και χαρακτηρίζει την ποιότητα των σχέσεων ανάμεσα στους πολίτες που απαρτίζουν μια κοινωνία. Οταν οι σχέσεις αυτές έχουν περιεχόμενο υψηλού επιπέδου χαρακτηρίζονται από αξίες, από αρχές, από ιδέες. Οταν οι σχέσεις αυτές φτωχαίνουν μπροστά στη λέξη πολιτισμός μπαίνει το στερητικό άλφα».

Την πραγματικότητα πίσω από τη φιλολογία περί «απελευθέρωσης τομέων», στο όνομα της οποίας η κυβέρνηση προχωρά σε μέτρα περιορισμού και ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ αναφέρθηκε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ, Απόστολος Νάνος. Οπως είπε, «η απελευθέρωση των στρατηγικών τομέων δημιουργεί δυνατότητες εισόδου σε κεφάλαια που έχουν υπερσυσσωρευθεί σε άλλους κλάδους. Διαμορφώνει, δηλαδή, καλύτερες προϋποθέσεις για την άνοδο της κερδοφορίας αυτών των κεφαλαίων και ιδιαίτερα τώρα που, λόγω της καπιταλιστικής κρίσης, έχουν απότομη αύξηση αυτής της υπερσυγκέντρωσης κεφαλαίων. Γι' αυτό και οι ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ είναι απαίτηση του μονοπωλιακού κεφαλαίου». Παράλληλα, ο Α. Νάνος επισήμανε ότι «η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων δε θίγει μόνο τους εργαζόμενους στις πρώην ΔΕΚΟ και τους κρατικούς φορείς που διαχειρίζονται δημόσια περιουσία, αλλά έχει βαριές αρνητικές επιπτώσεις σε όλη την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι οποίες θα οξυνθούν ακόμη περισσότερο». Ανέφερε, επίσης, ότι από το 1992 που επιχειρείται η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ «γίνονταν συνεχείς ανατιμήσεις προϊόντων και υπηρεσιών που επιβάρυναν τα λαϊκά βαλάντια ενώ προχωρούσαν σε μειώσεις προσωπικού με μορφές εθελούσιων αποχωρήσεων και ταυτόχρονες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και στα ασφαλιστικά δικαιώματα». Τέλος, κάνοντας έναν πολιτικό σχολιασμό επισήμανε ότι οι ΔΕΚΟ «ανεξάρτητα από το ποσοστό των μετοχών που κατέχει το Δημόσιο λειτουργούν πλέον σύμφωνα με τους νόμους της υπεραξίας και του καπιταλιστικού ανταγωνισμού. Δηλαδή, με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια» και γι' αυτό «δεν είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων οι διάφορες θέσεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού όπως της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ αλλά και των δυνάμεων του Συνασπισμού, οι οποίες μιλάνε για υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα των πρώην ΔΕΚΟ χωρίς όμως να αμφισβητούν το υπάρχον σύστημα, το πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς και την ανάπτυξη της ανταγωνιστικότητας».