ΞΑΦΝΟΥ «πληροφορηθήκαμε» ότι η, πάλαι ποτέ «κραταιά και τροπαιούχος», Ενωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Λάρισας - Τυρνάβου - Αγιάς αντιμετωπίζει σοβαρότατο οικονομικό πρόβλημα και κινδυνεύει με χρεοκοπία και λουκέτο! Μας το ανακοίνωσε η ίδια η διοίκησή της, η οποία, εδώ και 10 και χρόνια, «κάνει κουμάντο» στην Ενωση, χωρίς, μάλιστα, «καμιά ενόχληση», καθότι, ελέω πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος κι «ενιαίου ψηφοδελτίου», δεν υπάρχει, καν, αντιπολίτευση στο διοικητικό συμβούλιο.

ΣΤΟ ΕΥΛΟΓΟ ΕΡΩΤΗΜΑ «γιατί η Ενωση οδηγήθηκε εκεί», οι διοικούντες «απαντούν» με μισόλογα - κάτι λένε για «κακές συγκυρίες» και «άστοχες επιλογές», ενώ εκφράζουν κάποια «παράπονά» τους προς την Αγροτική Τράπεζα - και προσπαθούν, με κάθε τρόπο, ν' αποσείσουν από πάνω τους κάθε ευθύνη, συλλογική και προσωπική. Ταυτόχρονα, επιχειρούν να δημιουργήσουν «κλίμα» αυταρχισμού και τρομοκρατίας - το είδαμε στη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης των μελών της Ενωσης, που πραγματοποιήθηκε στις 11 Δεκέμβρη - προκειμένου να αποθαρρύνουν τις αντιδράσεις εναντίον τους, που άρχισαν, ήδη, να εκδηλώνονται και θα ενταθούν στο προσεχές διάστημα.

ΟΜΩΣ, η κακή οικονομική κατάσταση της ΕΑΣ δεν ήρθε από το πουθενά, ούτε αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία». Είναι αποτέλεσμα της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αυτή η πολιτική, που «θερίζει», σαν δρεπάνι, τους μικρομεσαίους αγρότες, για να περάσει η γη, η παραγωγή και, γενικότερα, ο παραγόμενος αγροτικός πλούτος στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών κι επιχειρηματιών, φόρτωσε με μεγάλα χρέη τις Ενώσεις Συνεταιρισμών, οι οποίες, από οργανώσεις των συνεταιρισμένων αγροτών, μετατρέπονται σε εμπορικές επιχειρήσεις, για να ριχτούν στην «αρένα» του κερδοσκοπικού ανταγωνισμού με τα ιδιωτικά επιχειρηματικά μεγαθήρια.

ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΥΤΗ υπηρέτησε και υπηρετεί, με ζηλευτή συνέπεια και συνεπή ζήλο, η διοίκηση της ΕΑΣ Λάρισας - Τυρνάβου - Αγιάς, όπως και γενικότερα το «συνεταιριστικό οικοδόμημα» (ΠΑΣΕΓΕΣ - Δευτεροβάθμιες Ενώσεις - Πρωτοβάθμιοι Συνεταιρισμοί), που ελέγχεται και συντηρείται από τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Οι διοικούντες την Ενωση δεν ακολούθησαν τον «ντορό» αυτό «από υποχρέωση ή εξ ανάγκης», αλλά επειδή και οι ίδιοι πιστεύουν σ' αυτή την πολιτική, θεωρώντας πως οι συνεταιρισμοί πρέπει να λειτουργούν στο πλαίσιο της «ελεύθερης» καπιταλιστικής αγοράς και τασσόμενοι υπέρ της «επιχειρηματικότητας και του ανταγωνισμού». Ο,τι έκαναν ήταν «εν γνώσει των συνεπειών», επομένως έχουν ακέραια την ευθύνη και πρέπει ν' απολογηθούν στους αγρότες κι όπου δει.

ΟΙ «ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ» της διοίκησης της ΕΑΣ για το «ξεπέρασμα» του προβλημάτων δεν κινούνται στην κατεύθυνση άρσης των αιτιών που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, αλλά στη «λογική» της παραπέρα εμπορευματοποίησης της Ενωσης, με τελικό στόχο την πλήρη ιδιωτικοποίησή της. Οι διοικούντες επιχειρούν να διαμορφώσουν τις συνθήκες, τους όρους και τις προϋποθέσεις για να περάσει η ΕΑΣ, ως μια μεγάλη εμπορική επιχείρηση, στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών - μεγαλομετόχων, πρωτίστως των ίδιων των διοικούντων και των παρατρεχάμενών τους. Κι όλες οι αποφάσεις και τα μέτρα που, όπως είπαν, ετοιμάζονται να «περάσουν» στη νέα, έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της Ενωσης, στόχο έχουν να ωθήσουν σε παραπέρα εμπορευματοποίηση και, ταυτόχρονα, να τους «λύσουν τα χέρια» για να προχωρήσουν στην ανάληψη της «ιδιοκτησίας» της ΕΑΣ, που είναι έτοιμο «μαγαζί - γωνία», με «στρωμένο τραπέζι».

ΣΤΑ ΜΕΤΡΑ που «προτείνουν» για την παραπέρα εμπορευματοποίηση, για την «απαλλαγή» της Ενωσης από τους μικροπαραγωγούς και την ολοκληρωτική παράδοσή της σε μεγαλοαγρότες, περιλαμβάνονται:

• Αλλαγή του καταστατικού και αντικατάσταση της φράσης «συνεταιριστική οργάνωση» με τη φράση «συνεταιριστική επιχείρηση».
• Δημιουργία πελατολογίου για αγορές και πωλήσεις.
• Master plan για αύξηση παραγωγής εργοστασίων (π.χ., δημιουργία μύλου).
• Κλείσιμο μη «ανταγωνιστικών» επιχειρήσεων (ελαιουργείο, εκκοκκιστήρια).
• Πούλημα ακίνητης περιουσίας.
• Ανάθεση σε ιδιωτική εταιρεία της είσπραξης χρεών προς την ΕΑΣ.
• Συμμαχίες με επιχειρηματίες.
• Αύξηση των συνεταιριστικών μετοχικών κεφαλαίων.
• Εσωτερικός δανεισμός της Ενωσης.
• Συνδρομή ποσοστού υπέρ της ΕΑΣ επί του τζίρου στα τιμολόγια των αγροτικών προϊόντων.
• Δυνατότητα κάρτα μέλους, με «ειδικά προνόμια», μόνο σε μετόχους.

ΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ, όπως λειτουργούν σήμερα, δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά στρέφονται εναντίον τους. Αυτό που χρειάζεται δεν είναι η παραπέρα εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίησή τους, αλλά η δημιουργία άλλων, παραγωγικών συνεταιρισμών, στους οποίους θα συμμετέχουν οι μικροί και μεσαίοι αγρότες, με βάση την κατανομή στη γη και στις ζωικές μονάδες, με την οποία εντάχθηκαν στο συνεταιρισμό. Οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί θα λειτουργούν δίπλα στις κρατικές, καθετοποιημένες αγροτικές επιχειρήσεις και θα συνδέονται με τον κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας, για να παράγουν φτηνά και ποιοτικά προϊόντα για τη διατροφή και την ένδυση του ελληνικού λαού.

ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, βεβαίως, προϋπόθεση είναι η ανατροπή των συσχετισμών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και η ανάδειξη της λαϊκής εξουσίας, η οποία, στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας, θα εφαρμόσει μια άλλη, φιλοαγροτική - φιλολαϊκή πολιτική.