Από τους πρώτους έτρεξε η υπουργός Εργασίας να χαιρετίσει τις ανακοινώσεις που έγιναν χτες, για νέες επενδύσεις και στήριξη των επιχειρήσεων με νέα πακέτα. Και προσπαθώντας να προλάβει την οργή των εργαζομένων που «φουσκώνει», επειδή μόνο γι' αυτούς δεν υπάρχουν λεφτά, σημείωσε μεταξύ άλλων ότι χρειάζεται «απλούστευση διαδικασιών αδειοδότησης και λειτουργίας όλων των βιομηχανικών και βιοτεχνικών δραστηριοτήτων» και αξιοποίηση του νέου αναπτυξιακού νόμου. Ναι, του νόμου που πριν λίγο καιρό μοίρασε κι άλλα εκατομμύρια σε μεγαλοεργοδότες. Σε μια περίοδο που αυξάνεται η ανεργία και που το πενιχρό επίδομα ανεργίας ετοιμάζεται να πετσοκοπεί, ενώ το παίρνουν όλο και λιγότεροι, που πληθαίνουν οι οικογένειες, οι οποίες δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε ρεύμα, ούτε νερό, ούτε τηλέφωνο...

Ομως η υπουργός Εργασίας, μαζί κι όλη η κυβέρνηση φυσικά, ισχυρίζεται ότι αν γίνει ευκολότερη η διαδικασία ίδρυσης μιας επιχείρησης, θα σωθούν και οι εργαζόμενοι που θα ... βρίσκουν ευκολότερα δουλειά. Λες και για τις απολύσεις φταίει ο αριθμός των εργοστασίων και όχι ότι αυτές οφείλονται στην κρίση, που γεννά η υπερκερδοφορία του κεφαλαίου, ή γίνονται γιατί επιδρούν στο στόχο αύξησης του κέρδους του ιδιοκτήτη τους, ότι συνολικά η οικονομία στον καπιταλισμό δε σχεδιάζεται, για να ικανοποιήσει τις διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες. Με αποτέλεσμα, οι μεγαλοεργοδότες να μετακομίζουν σε άλλες χώρες, για να βρίσκουν φτηνότερα εργατικά χέρια, να απολύουν για να ανταποκριθούν στις ανάγκες της «ανταγωνιστικότητας», να ποδοπατούν δικαιώματα και κατακτήσεις και μάλιστα με τη βούλα του νόμου ένεκα της σωτηρίας της «εθνικής ανάπτυξης», που όμως είναι ανάπτυξη μόνο για την πλουτοκρατία.