«Ανάπτυξη», ή μείωση κρατικών χρεών; Κάλπικο δίλημμα. Είτε «ανάπτυξη», με φοροαπαλλαγές, κρατική χρηματοδότηση κεφαλαίου, είτε μείωση χρεών για να μπορεί να δανείζεται το κράτος, να τα δίνει στο κεφάλαιο για επενδύσεις, είτε άλλο συνδυασμένο μείγμα αστικής πολιτικής, το αποτέλεσμα θα είναι αντιλαϊκό, αντεργατικό. Τα μονοπώλια ωφελούνται, όχι οι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι. Η όποια ανάκαμψη θα είναι αναιμική, προσωρινή. Θα ακολουθήσει νέα κρίση. Τα μέτρα του μνημονίου είναι συνέχεια όλων των αντεργατικών μέτρων που πάρθηκαν σε Ελλάδα, ΕΕ, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, χρόνια πριν. Μέτρα στα πλαίσια της στρατηγικής της Λισαβόνας για την ανταγωνιστικότητα. Στην Ελλάδα, πολλά έρχονται με καθυστέρηση, γι' αυτό είναι πιο σκληρά, παίρνονται πιο γοργά. Στόχος, η ένταση της εκμετάλλευσης των εργατών, η μεγαλύτερη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και όπου υπάρχει χρέος, ελλείμματα, κρίση, να αντιμετωπιστούν σε βάρος του λαού. Η κρίση είναι του καπιταλισμού, δεν προέρχεται από την ανικανότητα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ή από τα λαμόγια. Αυτές οι βασικές πολιτικές εκτιμήσεις πρέπει να κυριαρχήσουν στη συνείδηση των εργατικών, λαϊκών στρωμάτων. Διαφορετικά, αγώνες έγιναν, θα γίνουν κι άλλοι, μπορεί και πιο εκρηκτικοί, αλλά τα αποτελέσματα θα είναι μηδαμινά. Ενα κίνημα μπορεί να ασκήσει πίεση, να φέρει ανατροπές σε όφελος του λαού, μόνο όταν βάλει πλώρη, συνδυασμένα, να παρεμποδίσει την εφαρμογή του μνημονίου, να νικήσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, να οξύνει την αντιπαράθεση με τα μονοπώλια, τις δυνάμεις του κεφαλαίου, πριν απ' όλα στους τόπους δουλειάς στους κλάδους, αλλά και στις λαϊκές γειτονιές, και όταν βάλει σαν προοπτική να αλλάξει τάξη στην εξουσία και όχι απλώς ένα κόμμα να διαδεχθεί ένα άλλο στην κυβέρνηση. Οργάνωση των εργατών, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, συστράτευση, συντονισμένη πάλη με το ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ, άλλους φορείς στο μαζικό κίνημα, των γονιών, των μαθητών, για την ικανοποίηση όλων των λαϊκών αναγκών. Εγκατάλειψη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και συμπόρευση με το ΚΚΕ.