Υποπτες οι προθέσεις της Τουρκίας, έτσι όπως ανακοινώθηκαν τουλάχιστον από τον Τύπο, που αφορούν στην άρση «της αιτίας πολέμου» (casus belli) εναντίον της χώρας μας εάν αυτή επεκτείνει, όπως άλλωστε δικαιούται, τα ελληνικά χωρικά ύδατα μέχρι τα 12 ν.μ. Η τουρκική αυτή «πρόθεση» έχει να κάνει και με το σχεδιασμό του νέου στρατηγικού δόγματος, δηλαδή το ριζικά αναθεωρημένο «Εγγραφο Εθνικής ασφαλείας» της Τουρκίας που αναμένεται να εγκριθεί τον Οκτώβριο, συχνά καλείται ως «Κόκκινη Βίβλος» ή ακόμα και «μυστικό Σύνταγμα», είναι λοιπόν το θεμέλιο του μεγαλύτερου μέρους της εξωτερικής πολιτικής και όλης της αμυντικής πολιτικής. Θα ήταν αφελές αν δε λαμβάναμε υπόψη μας την πάγια πολιτικό - στρατιωτική θέση της Τουρκίας για το Αιγαίο και ιδιαίτερα τελευταία έτσι όπως εκφράζεται ότι «...το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα των νησιών του Αιγαίου βρίσκεται υπό ελληνική κυριαρχία αποτελεί το σημαντικότερο αδιέξοδο της πολιτικής της εγγύς θαλάσσιας περιοχής της Τουρκίας. Η βασική πηγή προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αγεφύρωτη αντίφαση μεταξύ της γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και του ισχύοντος καθεστώτος (...) και η περικύκλωση των υδάτινων διαδρομών, που εξασφαλίζουν το πέρασμα από την Προποντίδα στη Μεσόγειο, από αυτά τα νησιά (του Αιγαίου), αξιολογούνται από την Τουρκία ως ένα πολύ σοβαρό κενό ασφαλείας».

Αλήθεια, τι αλλάζει έτσι ξαφνικά; Θα ήταν μεγάλη αφέλεια να «τσιμπήσει» κανείς σε τέτοιες προθέσεις ή ανακοινώσεις, εκτός και αν υπάρχουν «από κάτω» άλλες προθέσεις, δεδομένου ότι η Τουρκία δε συνηθίζει να κάνει μεμονωμένες εκχωρήσεις ή υποχωρήσεις, ιδιαίτερα σε ζωτικά θέματα γι' αυτήν. Αν όμως, για παράδειγμα, πρόκειται για συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο με την Ελλάδα και τις ΗΠΑ, τότε θα προκύψουν ιδιαίτερες απαιτήσεις και θα προσπαθήσουν να «κόψουν και να ράψουν» για εμάς (εν προκειμένω για το Αιγαίο), χωρίς εμάς. Ιδιαίτερα όταν υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να διευθετηθούν, με κυρίαρχο το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας. Δε θα αναλωθούμε σε τεχνικά θέματα αυτή τη στιγμή αλλά πρέπει να θυμίσουμε δυστυχώς, ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις, τις δυο τελευταίες δεκαετίες μας έχουν συνηθίσει σε επιμέρους εκχωρήσεις ζωτικών συμφερόντων, όπως η αποδοχή «γκρίζων ζωνών», η απώλεια του ελέγχου του εναέριου χώρου στο Αιγαίο κ.ά. Ετσι, η διαχρονικά «πρόθυμη» ελληνική πολιτική, γίνεται ολοένα και πιο επικίνδυνη, πολύ περισσότερο σήμερα που η σημερινή κυβερνητική στρατηγική θέλει την υφαλοκρηπίδα να φτάνει μόνον μέχρι τα 200 μέτρα βάθος.

Οι πιέσεις των ξένων παραγόντων και ιδιαίτερα των Αμερικανών πυκνώνουν τελευταία, αφού αξιώνουν να πάρουν και αυτοί το μερίδιο τους. O ειδικός Αμερικανός απεσταλμένος του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, ειδικός σε θέματα ενέργειας, Richart Momingstar, ζήτησε να υπάρξει «επιτέλους συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας για τα σύνορα» και πρόσθεσε ότι «εάν ο καθορισμός συνόρων δεν είναι εφικτός επί του παρόντος, οι δύο χώρες μπορούν να καταλήξουν σε μία επιχειρηματική λύση (...) στο Αιγαίο ή σε κάποια άλλη αμφισβητούμενη περιοχή, όπου το οικονομικό όφελος είναι τόσο μεγάλο (...) ακόμη και εάν οι δύο χώρες δε συμφωνούν στα συγκεκριμένα σύνορα». Η μη αποδοχή του Διεθνούς Δικαίου της θαλάσσης από την Τουρκία, η νέα νεοοθωμανική εξωτερική της πολιτική και οι συνεχιζόμενες διεκδικήσεις στο Αιγαίο, η αδιάλλακτη πολιτική της στην Κύπρο και οι ύποπτοι σχεδιασμοί της για τη Θράκη, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για ευοίωνες προοπτικές. Αντίθετα, θα πρέπει να προβληματίσουν ακόμα περισσότερο οι αυξανόμενες, από την πλευρά της αμυντικές δαπάνες. Ας σημειωθεί ότι για φέτος ο τουρκικός αμυντικός προϋπολογισμός ξεπερνάει τα 16 δισ. δολάρια και στη λίστα των εξοπλιστικών της προγραμμάτων ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην αγορά μη επανδρωμένων αεροσκαφών, νέα προμήθεια τανκς, υποβρύχιων, 100 νέων αεροσκαφών «F-35» κ.ο.κ. που είναι γνωστό για πού προορίζονται. Αυτές οι ύποπτες προθέσεις και εξαγγελίες από τη μία και η ανύπαρκτη εθνική και αμυντική διπλωματία της χώρας μας από την άλλη, μόνον ανησυχίες προκαλούν. Θα πρέπει ο ελληνικός λαός να βρίσκεται σε ετοιμότητα για να αντιδράσει δυναμικά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που αφορούν την περιοχή μας, την εθνική κυριαρχία και τα εθνικά μας συμφέροντα.